کاپلو: مالدینی تجسم زیباییِ فوتبال بود؛ احترام در ازای احترام می‌خواستم
به گزارش فوتبال 360، فابیو کاپلو که این روزها به دور از هیاهوی فوتبال مشغول فعالیت است در مصاحبه‌ای جذاب از سال‌های پرافتخار سرمربیگری‌اش صحبت و اعلام کرد بازیکنان مورد علاقه‌اش، فرانکو بارزی و پائولو مالدینی بوده‌اند.
سرمربی 76 ساله ایتالیایی، یکی از پرافتخارترین سرمربیان تاریخ فوتبال است و موفق شده میلان را به 4 اسکودتو و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در ابتدای دهه 90 برساند. او همچنین با رئال مادرید 2 بار لالیگا را فتح کرد و برای سومین بار، قهرمانی در سطح اول فوتبال ایتالیا را برای رم به ارمغان آورد. کاپلو که در طول دوران پرافتخارش، سابقه سرمربیگری ستارگان پرشماری را داشته است، سال 2013 به تالار افتخار فوتبال ایتالیا راه یافت و در جدیدترین صحبت‌هایش در جشنواره ورزشی «ترنتو» به نکات جالب توجهی اشاره کرد.
من گروهبان سخت‌گیر نبودم
کاپلو گفت: «به عنوان سرمربی کاملاً واضح با شاگردانم صحبت می‌کردم. به تمامی آن‌ها احترام می‌گذاشتم و از طرف مقابل درخواست احترام داشتم. تنها چیزی که من را بیش از اندازه اذیت می‌کرد و نمی‌توانستم تحملش کنم، عدم احترام به سایر اعضا بود. هیچ بازیکنی به من بی‌احترامی نکرد و صدالبته شاگردانم می‌توانستند آزادانه با من صحبت کنند و هیچ رفتار خارج از عرفی را نمی‌پذیرفتم. من یک گروهبان سخت‌گیر نبودم و از این که چنین لقبی به من داده بودند، ناامید می‌شدم».
زیبایی مسحور کننده مالدینی
«زیبایی فوتبال، آن نتیجه‌ای است که با تکیه بر داشته‌هایتان به دست می‌آورید؛ برای مثال گلزنی پس از ارسال تنها 3 پاس از دفاع به حمله. زیبایی فوتبال، ظهور ناگهانی نبوغ بازیکنانی همچون لیونل مسی است. برای من، 2 بازیکن تجسم زیبایی فوتبال هستند؛ پائولو مالدینی و فرانکو بارزی. این 2 بازیکن، حلال همه مشکلات بودند و شخصیت فردی‌شان به تیم و هواداران شخصیت می‌داد. آن‌ها نماد یک تیم بودند؛ نماد میلانی که زیبایی‌اش عالم و آدم را مسحور می‌کرد».
استعداد، یک موهبت است
در نهایت، کاپلو درباره بحث استعداد ذاتی برخی بازیکنان در جهان فوتبال صحبت کرد و گفت: «گاهی اوقات در اطلاق واژه بااستعداد به بازیکنان فوتبال، اشتباه پیش می‌آید. بااستعداد، حتی همان بازیکنانی هم هستند که ذره‌ای از این موهبت را در وجودشان دارند و این وظیفه سرمربی است که آن را کشف کرده و پرورش دهد. در این میان برخی بازیکنان هستند که از میزان استعداد بیش‌تری برخوردارند و در نهایت تفاوت‌ها را رقم می‌زنند».
افسوس از عدم جاه‌طلبی کاسانو
«این بازیکنان، همان‌هایی هستند که شخصیت برنده به تیم می‌دهند و بدون حضورشان، پیروز شدن در بسیاری دیدارها غیرممکن است. آنتونیو کاسانو، استعدادی بی‌حد و حصر داشت. او در محوطه جریمه حریف به گونه‌ای بازی می‌کرد و تصمیماتی می‌گرفت که سایر بازیکنان حتی به ذهنشان هم خطور نمی‌کرد اما او به نمایش تنها 50 درصد از توانایی‌هایش راضی شد و بسیار متاسفم از این بابت که هرگز او را در بهترین حالتش ندیدم».
بازیکن‌سازی از فان‌باستن تا زلاتان
«فان‌باستن، استعداد دیگری بود اما خیلی زود متوجه شدم که در به ثمر نشاندن ضربات پنالتی کمی مشکل دارد. این نکته را به او گوشزد کردم و توانست با تمرین، مشکلش را حل کرده و به یک بازیکن کامل تبدیل شود. زلاتان ایبراهیموویچ ترجیح داد خودش را در اختیار من بگذارد تا بهتر و بهتر شود. برای مربی، این حس فوق‌العاده‌ای است که شاهد پیشرفت شاگردانش با آموزه‌های خودش باشد».
برای ثبت نظر خود وارد شوید.
درحال بارگذاری