football360 logo

قسمت‌هایی از یک سریال تاریخی رقابت در سری آ؛ سیاه، سفید و قرمز

16 مهر 1401 ساعت 00:0310 نظر
میلان و یوونتوس در حالی شنبه شب به مصاف هم می‌روند که در آخرین دهه قرن قبل، سریال جذابی از رقابت را برای هواداران ساختند.

به گزارش فوتبال 360، نبرد یوونتوس و میلان در هفته نهم فصل جاری سری آ در حالی از ساعت 19:30 شنبه شب به وقت تهران  به میزبانی میلان شروع می‌شود که هواداران قدیمی‌تر فوتبال ایتالیا از این نبرد، خاطرات جذابی دارند.

هر چند نبرد اینتر و یوونتوس، دربی ایتالیا نام دارد اما جدال دیگر تیم شهر میلان با یووه در سراسر دهه 90 بدون شک بزرگ‌ترین نبرد هر فصل فوتبال ایتالیا بود؛ جدالی بین 2 تیمی که در 10 فصل از آغاز فصل 1990-1989 تا پایان فصل 1999-1998، فقط 2 بار به تیمی دیگر اجازه فتح اسکودتو را دادند.

میلان رویایی، یوونتوس در حال ساخت

پس از پایان دوران طلایی مارادونا در ناپولی و پایین آمدن سامپدوریای درخشان از قله، نوبت به میلان رسید که با 58 بازی بدون شکست از هفته ماقبل پایانی فصل 1991-1990 تا هفته بیست و چهارم فصل 1993-1992، یک رکورد هنوز شکسته نشده در زمینه بازی‌های متوالی بدون باخت در لیگ‌های معتبر داخلی را رقم بزند. از شکست مقابل باری در یک هفته مانده به پایان فصل 1991-1990 تا باخت با گل آسپریای پارمایی در هفته بیست و چهارم فصل 1993-1992، میلان اسکودتوی بدون شکست فصل 1992-1991 را جشن گرفت و 2 فصل بعد هم این عنوان را تکرار کرد؛ ضمن این که سال 1994 قهرمان اروپا هم نام گرفت. یوونتوس با مربی آن زمان ناشناسی به نام لیپی در حال ساخت یک تیم قدرتمند بود و سال 1995 سرانجام میلان را از قله سری آ پایین کشید و با اتکا به ستارگانی مانند راونلی، ویالی، پروتزی، دل‌پیرو، کونته و ... پس از یک دهه انتظار، اسکودتوی فصل 1995-1994 را به سینه زد. فصل بعد نوبت به میلان رسید تا با ترکیب متفاوت از آن گروه رویایی با مربی جدید دوباره قهرمان شود. یووه لیپی بازگشت و پس از فتح ایتالیا و اروپا در سال 1996، اسکودتوی فصول 1997-1996، 1998-1997 را با تلفیق بزرگانی مانند دل‌پیرو و جوانانی مثل اینزاگی و زیدان به چنگ آورد. فصل 1999-1998 میلان یکی از ضعیف‌ترین قهرمانان تاریخ سری آ نام گرفت و با بازیکنانی مانند بیرهوف به لطف شوت دیدنی آلبرتینی در جدال هفته پایانی، دوئل قهرمانی را از قدرت نوظهوری به نام لاتزیو ربود و با مربیگری زاکرونی، اسکودتو را به سینه زد. با ورود به قرن جدید از اقتدار میلان و یووه کاسته شد. لاتزیو و رم به عنوان 2 تیم پایتخت 2 اسکودتوی متوالی را بردند و در سال تاریخی 2002، یوونتوس در فصلی که 3 مدعی قهرمانی در هفته آخر داشت، اینتر و رم را جا گذاشت و قهرمان شد؛ آن هم در حالی که اینتر  رونالدو تا دقیقه 44 بازی هفته آخر قهرمان بود و وقتی سوت پایان بازی‌ها به صدا درآمد پشت  سر یووه و رم در رده سوم قرار گرفت! یووه در دومین دوره مربیگری لیپی با برتری در زمین اودینزه، قهرمانی غیرقابل باوری به دست آورد و فصل بعد کمی زودتر با برتری برلاتزیو جشن قهرمانی گرفت. میلان با آنچلوتی، بازیکن سابق خودش و سرمربی قبلی یووه به میدان رقابت بازگشت و یک فصل پس از فتح اروپا و جام حذفی ایتالیا، تنها با 2 باخت مقابل اودینزه در خانه  و رجینا (پس از قطعی شدن قهرمانی در بازی خانگی مقابل رم با گل زودهنگام شوچنکو) قهرمانی هفدهم در لیگ را جشن گرفت. در ایتالیا اعتقاد دارند 17 عدد نحسی است و این نحسی تا 7 سال گریبان میلان را گرفت. در عوض یوونتوس در 2 فصل بعدی قهرمان شد. در ادامه با اثبات تبانی مدیر این تیم در جریان رسوایی «کالچوپولی» هر 2 قهرمانی از بانوی پیر پس گرفته شد، یکی از قهرمانی‌ها، بی‌صاحب ماند و دومی به اینتر رسید. اولین سقوط تاریخ یووه به سری بی و کسر امتیاز از میلان، پایان بر سریال رقابت 2 تیم بود.

شکست غرور میلان به دست یووه

در این بین، یک بازی 2 تیم به تاریخ پیوست. میلان یک فصل پس از قهرمانی در فصل 1996-1995، دچار ضعف عمده‌ای شد و تقریبا کل فصل را در نیمه‌های جدول گذراند. در جدال با یوونتوس در خانه در فصل 1997-1996، روسونری حرفی برای گفتن نداشت و در نهایت در روز درخشش زیدان، آموروسو (برادر همسر دل‌پیرو)، یوگوویچ و ویری، میلان تنها به وسیله مارکو سیمونه به گل رسید و در عوض 6 گل دریافت کرد تا اشک‌های مالدینی بزرگ هم در پایان بازی جاری شود. آن پیروزی، بهترین برد تاریخ یووه در خانه میلان نام گرفت!

بازگشت باشکوه

یووه خیلی زود به سری آ برگشت اما از قهرمانی و دوئل با میلان خبری نبود. اینتر 4 فصل متوالی قهرمان شد و سرانجام یووه با کونته، کار میلان بزرگ دهه 90 را تکرار و بدون باخت، اسکودتوی فصل 2012-2011 را فتح کرد؛ در حالی که یک فصل قبل میلان مانند سال 2004 در بازی مقابل رم و این بار به لطف یک تساوی بدون گل در زمین حریف، برای اولین بار پس از سال 2004، زودهنگام قهرمان لیگ شد. میلان پس از این قهرمانی با آلگری، مشکلات فنی و مالی را تجربه کرد و دیگر اوج نگرفت اما یوونتوس به تنهایی سریال جدید قدرتنمایی در فوتبال ایتالیا را پیش برد و رکورد 9 قهرمانی متوالی را به نام خودش نوشت؛ آن هم در حالی که هر 9 قهرمانی قبل از هفته پایانی قطعی شد و اولین قهرمانی‌اش هم بدون باخت رقم خورد؛ هر چند به رکورد 58 بازی بدون باخت میلان نرسید و در بازی چهل و نهم به اینتر استراماچونی در دربی ایتالیا باخت! 3 قهرمانی با کونته، 5 قهرمانی با آلگری و یک قهرمانی با ساری بی‌افتخار شکل گرفت تا این که کونته در تیم رقیب یعنی اینتر اجازه نداد یوونتوس دهمین قهرمانی متوالی را جشن بگیرد و اسکودتو را به اینتر داد. فصل بعد، میلان که در فصل قهرمانی اینتر کونته بیش از همه تیم‌ها در صدر بود، تکامل یافت و این بار تا پایان راه باشکوه پیش رفت. اشتباه دروازه‌بان ذخیره اینتر، میلان را 4 هفته مانده به پایان به صدر برد و تیم پیولی با بردن فیورنتینا، هلاس ورونا، آتالانتا و ساسولو پس از 11 سال انتظار به جام قهرمانی لیگ رسید. جالب است که ترتیب قهرمانی‌ها در سری آ، به شکل عجیبی رقم خورد؛ به این معنا که از سال 2010 به ترتیب یک فصل اینتر، یک فصل میلان قهرمان شدند و سپس سریال قهرمانی‌های یووه شروع شد و پس از پایان این سریال، ابتدا اینتر و سپس میلان قهرمان را به چنگ آوردند! حالا یووه بحران‌زده در آخرین روزهای مربیگری آلگری در باشگاهش مقابل میلان پر فراز و نشیب پیولی به دنبال برتری است؛ درست مثل رقیب بزرگش در سراسر دهه 90!

نظرات کاربران

برای ثبت نظر خود وارد شوید.

درحال بارگذاری