به بهانه دربی پایتخت ایتالیا؛ کشمکش تمام نشدنی برادران همشهری
به گزارش فوتبال 360، ارنست همینگوی می‌گوید؛ «وقتی جنگ شروع شد تنها یک کار می‌توان کرد. باید پیروز شد. زیرا شکست بدتر از هر چیزی که ممکن است در جنگ اتفاق بیفتد به همراه دارد». شاید همینگوی به قسمت دیگری از ماجرای جنگ و درگیری اشاره نکرده باشد اما شاهدان آن می‌دانند که نبرد و منازعه طولانی می‌تواند محکم‌ترین بنیادها را هم فرو بریزد و به فراموشی بسپارد؛ حتی پیوندهای خانوادگی! برادری تیم‌های پایتخت نشین ایتالیا در یک برهه تاریخی و نشات گرفته از یک جریان سیاسی، سال‌ها پیش جایش را به نبرد داد؛ نبردی که مدت‌هاست از برادری باشگاه‌های رمی چیزی باقی نگذاشته و همه فراموش کرده‌اند زمانی قرار بود یک اتحاد در پایتخت شکل بگیرد تا رمی‌ها از رقبای دیگر شهرهای فوتبالی ایتالیا پیشی بگیرند. نبرد برادران پایتخت نشین ایتالیا شروع شد، ادامه پیدا کرد و پیوندهای خانوادگی را از بیخ و بن ویران کرد. تا جایی که تاریخ هم کم‌تر هوس می‌کند سراغ بازخوانی روزهای پیش از شروع منازعه رم و لاتسیو برود. آنها اکنون که از نسبت خویشاوندی عبور کرده و حقیقت جنگ را پذیرفته‌اند بنا به گفته همینگوی چاره‌ای جز پیروزی ندارند، تا گرفتار بدترین اتفاق نبرد یعنی شکست نشوند.
ماجرای نبرد؛ سرکشی برادر دوم خانواده
داستان‌ها و فیلم‌های بسیاری هستند که حقیقتی را در مورد خانواده‌های با چند فرزند پسر روایت می‌کنند. وقتی چند برادر در یک خانواده متولد می‌شوند، برادر بزرگ‌تر به طور طبیعی خصوصیات رهبری پیدا می‌کند. او افسر ارشد جوخه برادرانش است و آنها همگی و در هر شرایطی از او و جایگاه و ویژگی رهبریاش پشتیبانی می‌کنند. تا این جای ماجرا همه چیز عادی به نظر می‌رسد اما آنچه داستان‌ها و فیلم‌ها روایت می‌کنند نقطه دیگری از داستان جوخه برادری است. در بین برادران یک خانواده رقابتی پنهان بین پسر اول و دوم وجود دارد که با جاه‌طلبی و سرکشی برادر دوم شروع می‌شود. او جوخه یک نفره خود را تشکیل می‌دهد و از هیچ کسی تبعیت نمی‌کند. برادر دوم یک خانواده با چندین پسر، یک پارتیزان است؛ یک نیروی مخالف که با برادر بزرگ رقابت داشته و حاضر نیست سلطه او را بپذیرد. داستان رم و لاتسیو به همین سادگی تعریف می‌شود. همه تیم‌های شهر رم برای رقابت با بزرگان فوتبال ایتالیا زیر پرچم گرگ‌ها رفتند و قسم برادری یاد کردند اما عقاب طلایی فوتبال ایتالیا این سلطه را نپذیرفت و می‌توان ادعا کرد دعوا، دشمنی و در نهایت جنگ تمام نشدنی رم و لاتسیو از این برهه تاریخی سرچشمه می‌گیرد. رم برادر بزرگ‌تری است که برای حفظ اعتبار خانواده با بهره بردن از روحیه رهبریاش همه را تحت فرمان می‌خواند و لاتسیو آن برادر دوم سرکش است که با ارتش یک نفره خودش ایستادگی می‌کند. این نبرد آن قدر ادامه پیدا کرده که دیگر کسی یادش نمی‌آید اگر و فقط اگر لاتسیو هم این پیمان اتحاد را پذیرفته بود، اکنون دربی پایتخت ایتالیا وجود نداشت و همه فراموش کردند رم و لاتسیو روزی قرار بود در کنار یکدیگر و به عنوان برادران همشهری به رقابت با دیگر شهرهای فوتبالی کشورشان بپردازند. از برادری رم و لاتسیو چیزی باقی نمانده و تاریخ هم رغبتی به گشودن صفحات مربوط به آن ندارد. آنچه باقی مانده، نزدیک به یک قرن دشمنی و رقابتی است که میان گرگ‌های شهر رم با عقاب‌های آن در جریان است و ظاهرا تمام شدنی هم نخواهد بود. دربی پایتخت ایتالیا هیچ ارتباطی به جدول، جایگاه 2 تیم، انگیزه‌های آنها در ادامه مسابقات و فصل و در مجموع هیچ ربطی به فرامتن‌های خارج از میدان مسابقه ندارد. آنچه حائز اهمیت است با جمله همینگوی خلاصه می‌شود؛ نباید این جنگ را باخت چرا شکست از پیامدهای شکست هم بدتر است.
مورینیو و ساری؛ یک تسویه حساب قدیمی
برنامه‌های فوتبالی لیگ برتر انگلیس هنوز هم در میان مسابقات خود در بین تصاویر نزاع بین سرمربیان 2 تیم، دعوای مورینیو با دستیار مائوریتسیو ساری را به تصویر می‌کشند و این منظره برای فوتبال دوستان انگلیسی همچنان داغ و زنده به نظر می‌آید. شاید ایتالیایی‌ها چندان درگیر ماجرا نباشند اما مورینیو و ساری می‌دانند که حسابشان با یکدیگر تسویه نشده و چه فرصتی بهتر از دربی پایتخت ایتالیا برای این که 2 سرمربی از خجالت یکدیگر در بیایند. آنها 3 بار با یکدیگر رو به رو شده‌اند که حاصل این جدال‌ها یک برد برای هر کدام از طرفین و یک تساوی بوده و همه چیز آماده برتری یکی بر دیگری خواهد بود. ادغام دعوای قدیمی ساری و مورینیو با دعوای قدیمی‌تر رم و لاتسیو رنگ و بوی دربی پایتخت ایتالیا را کینه توزانه‌تر و رابطه تیم‌های شهر رم را مخدوش‌تر به تصویر می‌کشد.
سابقه تقابل؛ توازن قدرت در سال‌های اخیر
جالب است که بدانیم از سال 2016 به بعد هیچ یک از 2 تیم بزرگ و پر هوادار شهر رم موفق نشده دربی پایتخت را 2 بار متوالی به سود خودش به پایان برساند. آنها در مجموع تاکنون 156 بار به مصاف یکدیگر رفته‌اند که سهم رم 56 پیروزی و حاصل تلاش لاتسیو 40 برد بوده است. گفتنی است که رم در 10 بازی پیشین خود مقابل رقیب همشهری به عنوان میزبان مسابقه، فقط یک بار طعم شکست را چشیده و دربی امشب 2 تیم هم به میزبانی گرگ‌های پایتخت برگزار می‌شود. با این وجود وقتی صحبت از دربی می‌شود آن هم دربی شهر رم، مرور سوابق اهمیت خود را از دست می‌دهند و حساسیت کار هر اتفاقی را ممکن جلوه می‌دهد.
منازعه‌ای برای تمام نشدن
برادری فراموش شده و جنگ جای آن را گرفته است. دیگر امیدی به اتحاد اهالی پایتخت نیست و هیچ یک از 2 طرف حاضر نمی‌شود زیر پرچم دیگری توپ بزند. بنابراین تنها امید باقی مانده به تیم‌های شهر رم، امید به ارائه یک نمایش فوتبالی جذاب است که هر سال حداقل 2 بار عاشقان فوتبال را میهمان خودش می‌کند؛ نمایشی که اقتباس دقیقی از جنگ است. جنگی که به گفته همینگوی وقتی شروع شد تنها یک کار می‌توان کرد و آن یک کار، پیروز شدن است.
برای ثبت نظر خود وارد شوید.
درحال بارگذاری