آیا بهتر نیست سوارس کار را از روی نیمکت آغاز کند؟/ ستاره‌ای در پایان راه
به گزارش فوتبال 360، در جریان دیدار دور نخست اروگوئه مقابل کره‌جنوبی که با تساوی بدون گل همراه بود، خط حمله پر ستاره اما ناهماهنگ اروگوئه درخشش خاصی از خود نشان نداد و لوئیس سوارس در نوک حمله، بدترین بازیکن اروگوئه بود.
امشب اما پرتغال و اروگوئه در مصافی سرنوشت ساز، دور دوم بازی‌های گروهی را به پایان خواهند رساند و در صورتی که اروگوئه از کسب امتیاز باز بماند، پس از 3 دوره متوالی صعود به جمع 16 تیم برتر مسابقات از تکرار این مهم باز می‌ماند. در دیدار برابر کره‌جنوبی، هرچند اروگوئه تیم برتر میدان بود و شانس‌های بیش‌تری از رقیب روی دروازه ایجاد کرد اما خط حمله این تیم با حضور سوارس، از پتانسیل لازم برای گشودن دروازه برخوردار نبود و جابه‌جایی پست داروین نونیز در دقایق پایانی دیدار هم راهگشا نبود. سوارس که با 68 گل، بهترین گلزن تاریخ اروگوئه است، به نظر می‌رسد در آستانه 36 سالگی از کیفیت لازم برخرودار نیست و گمانه‌زنی‌های پیش از آغاز تورنمنت مبنی بر عدم آمادگی او با توجه به عدم حضور در سطح اول فوتبال اروپا به واقعیت پیوسته است.
پایان روزهای شیرین لوئیس
او پس از ترک اتلتیکو مادرید، به ناسیونال بازگشته تا سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای خود را در باشگاهی که از آن به فوتبال جهان معرفی شد، سپری کند و حالا با اطمینان می‌توان گفت لوئیس در چهارمین تجربه جام‌جهانی به پایان راه رسیده است. پایان راهی که شاید با تجربه تلخ حذف در دور گروهی همراه باشد. تیمی که 2 قهرمانی در تاریخ جام‌جهانی را تجربه کرده، تا به حال در 13 تورنمنت حضور داشته و قطر 2022، چهاردهمین حضور آنهاست. در این میان، لاسلسته تنها 3 بار از صعود به دور حذفی باز مانده و آخرین ناکامی‌شان به سال 2002 باز می‌گردد. سوارس در دیدار برابر کره‌جنوبی، تنها 18 مرتبه لمس توپ داشت و در نیمی از موقعیت‌های صاحب توپ (9)، مالکیت را به تیم حریف واگذار کرد. او حتی از زدن یک شوت در چارچوب عاجز بود و به نظر نمی‌رسد خارج از موقعیت پنالتی، قادر به گشودن دروازه رقبا باشد.
افت شدید آمار، بدون پنالتی
ستاره‌ای که روزگاری حضورش در محوطه 18 یاردی حریف، ضامن گشوده شدن دروازه بود در دور مقدماتی مسابقات جام‌جهانی قطر، موفق شد 8 گل بزند اما این رکورد، به لطف 5 ضربه پنالتی به دست آمد. سرمربی اروگوئه در دیدار برابر کره، تنها پس از یک ساعت سپری شدن زمان دیدار، سوارس را از بازی بیرون کشید و شاید بهتر باشد مقابل پرتغال، دیگو آلونسو تیمش را بدون لوئیس به میدان بفرستد. نسل جدید فوتبال اروگوئه، اگرچه بازیکنان باتجربه‌ای در ترکیبش دارد اما نقطه قوتش را در خط هافبک می‌بیند و در بهترین شرایط، سرمربی 3 هافبک بدون تغییر را به میدان می‌فرستد. ماتیاس وسینو و رودریگو بنتانکور برای محافظت از میانه میدان در برابر فاز تهاجمی حریف و فدریکو والورده با نقشی هجومی و آزادانه‌تر به سبب قدرت تنفسی بالا، بازی‌ساز مناسب و همچنین شوت‌های سرنوشت‌ساز، ممکن است سرنوشت بازی را در یک صحنه رقم بزنند. همان شوت‌هایی که نظیرش را در رئال مادرید، کم ندیده‌ایم.
سوارس، بی‌هدف در سیستم 3-3-4
در این میان به میدان رفتن تنها 3 هافبک و بازی گرفتن از بازیکنان در سیستم 3-3-4، کار را برای مهاجمان سخت کرده و نمی‌توان تصور کرد لوئیس سوارس در چنین ترکیبی، قادر به تکرار درخشش سال‌های گذشته باشد. لوئیس به مدتی مدید، زمانی همراه ادینسون کاوانی زوج خط حمله اروگوئه را تشکیل می‌دادند اما اکنون با حضور داروین نونیز جوان که به نظر قابلیت نیمکت نشینی را هم ندارد و باید هرطور شده به میدان برود، تیم کمی سردرگم به نظر می‌رسد. نه والورده قابلیت‌هایش را به نمایش می‌گذارد و نه خط حمله از ویژگی‌های گذشته برخوردار است. تنها نکته قابل توجه ترکیب اروگوئه، سخت گل خوردن این تیم با تکیه بر تجربه خط دفاعی و درخشش دروازه‌بان است.
داروین در نوک حمله
در دقایق پایانی دیدار مقابل کره، ادینسون کاوانی به میدان آمد و در جناح چپ خط تهاجمی ظاهر شد اما چرا سرمربی از ابتدا از داروین نونیز در پست تخصصی خودش، مهاجم نوک استفاده نمی‌برد؟ نونیز هم از قابلیت حمل توپ بیش‌تری برخوردار است و هم خلاقیت در خط تهاجمی را نسبت به سوارس بالاتر می‌برد. این اتفاق، همچنین فضا را برای به میدان فرستادن یک مهاجم دیگر با سبک بازی متفاوت مهیا می‌کند که قابلیت به میدان رفتن در پست پشت مهاجم را دارا بوده و به بازی‌سازی بهتر کمک می‌کند. در لیست اروگوئه، مهاجمی چون «جوریان د آراسکائتا» این فرصت را دارد تا تحت نظر این سرمربی، سرانجام درخشش در مهم‌ترین مقطع دوران حرفه‌ای با تیم ملی را پشت سر داروین نونیز تجربه کند. شاید حتی بهتر باشد دیگو آلونسو تیم را با تک مهاجم به میدان بفرستد! هرچند سخت است سرمربی لوئیس سوارس را روی نیمکت بگذارد و در تاکتیک‌هایش، آن هم در میانه تورنمنت تغییر ایجاد کند اما به نظر، برای صعود به دور بعد و گرفتن امتیاز از پرتغال، سپس غنا، بهترین راه، همان نیمکت نشینی سوارس در کنار کاوانی است.
نیمکت نشینی کسر شان نیست
پرتغال که به خوبی از پس حمل توپ در خط میانی برآمده و فضای کافی را برای بازی‌سازی ایجاد می‌کند، به نظر مقابل اروگوئه با همان ترکیب مقابل کره، کار راحت‌تری خواهد داشت و بازی ژاپن مقابل آلمان، این اصل را به اثبات رساند که فوتبال دیگر بازی برای 11 نفر نیست و افراد تاثیر گذار در هر بازی، ممکن است تا 16 نفر هم برای هر تیم افزایش یابند. نیمکت‌نشینی در کنار کاوانی، هرگز کسر شان لوئیس سوارس نخواهد بود و او می‌تواند همراه با زوج سال‌های نه‌چندان دورش، به عنوان یک بازیکن تعویضی در نیمه دوم و با استفاده از هوش سرشارش در محوطه جریمه حریف، سرنوشت بازی را در یک لحظه تغییر دهد؛ درست زمانی که خط دفاع حریف خسته شده و بدون تمرکز، کار را دنبال می‌کند.
برای ثبت نظر خود وارد شوید.
درحال بارگذاری