بررسی عملکرد لژیونرهای بازگشتی به لیگ برتر؛ خوب، بد، رباط!

به گزارش فوتبال 360، با برگزاری هفته‌ چهاردهم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران، تنها یک هفته تا پایان نیم‌فصل باقی مانده است و می‌توان نگاهی نسبتا دقیق به عملکرد بازیکنان لژیونری که در ابتدای فصل به ایران بازگشتند داشت. بعضی از آن‌ها انتظارات را برآورده کردند و برخی دیگر موفق به انجام این مهم نشدند.

علیرضا بیرانوند: با بیرو، امنیت به دروازه‌ پرسپولیس بازگشت

بهترین لژیونری که به فوتبال ایران بازگشته و توانسته عملکرد خوبی داشته باشد علیرضا بیرانوند بوده است. دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایران بعد از تجربه‌ ناموفق در آنتورپ بلژیک و بوایشتا پرتغال، به پرسپولیس برگشت تا روزهای تلخ گذشته را به دست فراموشی بسپارد و جایگاه متزلزلش در تیم ملی را مجددا به‌دست بیاورد. ماموریتی که با موفقیت به‌وقوع پیوست. علیرضا تا به اینجای کار تنها 5 گل دریافت کرده و در چند بازی از جمله 2 دیدار اخیر مقابل پیکان و گل‌گهر منجی تیمش بوده و اجازه نداده دروازه‌اش باز شود. بیرو یک خرید فوق‌العاده برای پرسپولیسی بود که بعد از او دروازه‌اش هیچ‌وقت امن نبود.

محمد محبی: عملیات احیا با موفقیت انجام شد

دیگر بازگشتیِ موفق، محمد محبی است. ستاره‌ بوشهری استقلال پس از انتقالی ناموفق به فوتبال پرتغال و تیم سانتاکلارا، به ایران برگشت تا بتواند همانند روزهایی که برای شاهین و سپاهان بازی می‌کرد، بازیکنی مهم برای تیمش باشد. محبی در جمع آبی‌پوشان پس از سپری کردن چند هفته‌ ناامیدکننده، به روزهای خوب رسید و حالا در غیاب او کمیت فاز تهاجمی تیم ساپینتو می‌لنگد. محمد تا به اینجای کار با 4 گل در کنار کوین یامگا بهترین گلزن استقلال در لیگ بیست‌ودوم بوده است. 

پیام نیازمند: خوبی که می‌تواند خیلی خوب شود

بعد از اینکه رشید مظاهری موفق نشد نظر ژوزه مورایس را جلب کند، پیام نیازمند به صورت قرضی از تیم پورتیمونسه پرتغال به‌خدمت گرفته شد تا هم خودش و هم طلایی‌پوشان را به مسیر مساعد پیشین بازگرداند. پیام خیلی سریع فیکس شد و رفته‌رفته به روزهای خوب خود بازمی‌گردد. نیازمند در هفته‌ چهاردهم مقابل تیم اسبقش یعنی پیکان صدمین بازی در لیگ برتر را تجربه کرد اما در ثبت کلین‌شیت ناکام بود. او هنوز با آن دروازه‌بان کم‌اشتباه گذشته فاصله دارد اما توانسته آرامشی نسبی را در درون دروازه‌ سپاهان به‌وجود بیاورد و مظاهری را به گزینه‌ی دوم تیم تبدیل کند.

مهدی قایدی: خاطرات دبی، مهدی را رها نکرده است

بعد از دوران کابوس‌وار در شباب‌الاهلی امارات، شاهد بازگشت مهدی قایدی به استقلال بودیم. او آمد تا نشان دهد هنوز می‌تواند مانند گذشته بدرخشد و روزهای تلخ در حاشیه‌ خلیج فارس گذرا و موقت بوده است. گلزنی مقابل ملوان در بازی اولش هم گواه بر همین ماجرا بود اما به تدریج مهدی نشان داد جرقه، همان نمایش برابر ملوان بود. او در این هفته‌ها نمایش دلچسبی را ارائه نمی‌کند و باید دید ریکاردو سا پینتو تا چه زمانی به ستاره‌ ریزجثه‌ی خود در ترکیب اصلی زمان می‌دهد. 

مرتضی پورعلی‌گنجی: انتظارات از تو بیشتر است آقای شماره‌ هشت

پس از چندین سال بازی در کشورهای چین، قطر و بلژیک، قصد کرد تا به فوتبال ایران بازگردد. پرسپولیس تبدیل به دومین تیم ایرانیِ مرتضی پورعلی‌گنجی در لیگ برتر شد. مدافع 30 ساله‌ و ملی‌پوش سرخپوشان تهرانی، مهره‌ ثابت یحیی گل‌محمدی در قلب خط دفاعی بوده اما هنوز با آن بازیکن کم‌اشتباه گذشته فاصله دارد. پورعلی‌گنجی پیش از پرسپولیسی شدن مصدومیت سختی را پشت سر گذاشت و به زمان بیشتری برای احیای کامل احتیاج دارد. 

کاوه رضایی: او هنوز برنگشته است!

یکی از جنجالی‌ترین انتقال‌های ابتدای فصل پیوستن کاوه رضایی از اودهورلی لوون بلژیک به استقلال بود. او پس از 5 سال به آخرین تیم ایرانی‌اش بازگشت تا در آخرین سال‌های فوتبالی‌اش برای این تیم توپ بزند اما پر شدن لیست آبی‌ها و عدم خروج ارسلان مطهری، باعث شد تا کاوه با انتقالی یک‌ساله راهی تبریز و تیم تراکتور شود. کاوه چند هفته‌ ابتدایی را از دست داد و حضورش در تراکتور با گلزنی مقابل سپاهان همراه شد اما در ادامه بازهم کاوه دچار آسیب‌دیدگی شد و چند هفته‌ای را دور از میادین پشت سر گذاشت. کاوه در هفته‌ پایانی نیم‌فصل نخست می‌تواند مقابل استقلال به میدان برود. رضایی بندی در قراردادش دارد که می‌تواند در پنجره‌ی زمستانی از جمع پرشورها جدا شود. باید دید او در ادامه‌ی لیگ بیست‌ودوم در تبریز می‌ماند یا به تهران می‌آید و پیراهن یکی از تیم‌های استقلال یا پرسپولیس را به تن خواهد کرد.

اشکان دژاگه: امان از 36 سالگی

پس از تراکتور به قطر رفت تا برای تیم دسته دومی الشحانیه بازی کند. فصل کابوس‌واری را پشت سر گذاشت و به همین خاطر پیشنهاد فولاد را پذیرفت. اشکان به لیگ برتر بازگشت تا شاگرد هم‌تیمی سابقش در تیم ملی یعنی جواد نکونام شود. در آستانه‌ نیم‌فصل هستیم و اشکان به جز گل فوق‌العاده‌ای که برابر تراکتور زد، تقریبا در مدت زمان کوتاهی که امکان بازی داشته و در زمین حاضر بوده نتوانسته انتظارات را برآورده کند. البته باید این نکته را هم در نظر گرفت که ستاره‌ی اسبق تیم‌های وولفسبورگ، هرتابرلین، فولام و ... 36 ساله شده است.

حجت حق‌وردی: کاش قربان نمی‌رفت

بازیکن امید ایران و بزرگسالان آذربایجان پس از حدود یک سال بازی در تیم سومقاییت به لیگ خلیج فارس برگشت تا پیراهن تیم تراکتور تبریز را به تن کند. او از زمانی که خمس هدایت تبریزی‌ها را به عهده گرفته در ترکیب حضور نداشته است اما زمانی که بردیف سکان‌دار تبریزی‌ها بود، او مهره‌ای ثابت در خط دفاعی تراکتور بود که در آرایش‌های سه و چهار دفاعه خیالش از بابت حضور در زمین تقریبا راحت بود. برای ادامه‌ کار حجت اما مشکلی به‌وجود آمد و این مدافع 29 ساله با درخواست باشگاه نفتچی به لیگ آذربایجان بازگشت و دیگر همراه تراکتور در ادامه لیگ بیست‌ودوم نخواهد بود.

علی قربانی: نباید به ایران برمی‌گشتی

دیگر بازیکن ایرانیِ تیم ملی آذربایجان که در لیگ بیست‌ودوم حضور دارد، علی قربانی است. مهاجم اسبق استقلال، در 32 سالگی و پس از 2 فصل تقریبا ایده‌آل در سومقاییت راهی اهواز شد تا برای فولاد خوزستان بازی کند. او در هفته‌های اخیر از مصدومیت مجید علیاری استفاده کرد و فیکس شد و در حال رسیدن به مرز آمادگی بود اما چند روز قبل به دلیل پاره شدن رباط صلیبی‌اش با کابوسی بزرگ روبرو شد و ادامه‌ی فصل را از دست داد. 

یونس دلفی: همچنان منتظر بازگشتت هستیم

پدیده‌ استقلال خوزستان در اوج جوانی راهی بلژیک و سپس کرواسی شد تا بلکه بتواند تبدیل به یکی از ستاره‌های فوتبال ایران شود اما هیچ اتفاقی برایش رخ نداد. یونس دلفی پس از حدود 3 سال به خوزستان بازگشت تا این‌بار لباس تیم فولاد خوزستان را بر تن کند. اما روزهای تلخ دست از سر این وینگر خوش‌استایل برنمی‌دارد. او در فولاد هم مدام با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کند و عملا کمکی به سرخ‌پوشان اهوازی نکرده است.

فرشید اسماعیلی: نیامده رباط داد

یک فصل بازی برای العربی قطر در لیگ ستارگان برای فرشید اسماعیلی یک گل به همراه داشت. او تصمیم گرفت در لیگ بیست‌ودوم برای فولاد خوزستان بازی کند اما پیش از شروع بازی‌ها با پارگی رباط صلیبی مواجه شد تا ضربه‌ی مهلکی به جواد نکونام و تیمش وارد شود. فرشید این روزها در مرکز تیم‌های ملی مشغول نرم‌دوی است و احتمالا طی چند هفته‌ی آینده در دسترس فولاد خواهد بود. باید دید فرشید می‌تواند کمکی به تیم بحران‌زده‌ی نکونام بکند یا خیر.