یک مبارزه دشوار برای مارتینس؛ در دو راهی ستاره‌سازی یا کنترل رختکن!

به گزارش فوتبال 360، اخراج فرناندو سانتوس از هدایت تیم ملی پرتغال، پایان یک عصر بود؛ پایان عصری که با فوتبالی حساب شده اما نه چندان زیبا، کریستیانو رونالدو را به تنها قهرمانی معتبرش در رده ملی رساند و در نهایت نیمکت‌نشین کردن فوق‌ستاره در آخرین تورنمنت جام‌جهانی‌اش، پای حکم اخراج سرمربی که دیگر فلسفه مربی‌گری‌اش در فوتبال پرتغال خواهان نداشت را رقم زد.
مهره‌های هجومی که پرتغال در جام‌جهانی 2022 در اختیار داشت، هرکدام استعداد خاص خودشان را دارند؛ از ژائو فلیکس و رافائل لیائو گرفته تا برونو فرناندس، برناردو سیلوا و گونچالو راموس، پدیده‌ای که در چشم بر هم زدنی، اثبات کرد می‌توان رونالدو را روی نیمکت داشت و نگرانی از بابت گلزنی در جریان بازی نداشت. سانتوس با نیمکت‌نشین کردن رونالدو در جام‌جهانی، لطف بزرگی به فوتبال پرتغال کرد. فارغ از نتیجه این تصمیم، سانتوس با کنار گذاشتن رونالدو، تابوی پایان عصر این فوق ستاره در تیم ملی را شکست و خود را قربانی کرد.

مارتینس انتخاب مناسبی است؟

شاید اگر شکست مقابل مراکشِ شگفتی‌ساز نبود، سانتوس فعلاً سکان هدایت این تیم را رها نمی‌کرد و جوابی از بابت نیمکت‌نشین کردن رونالدو، به کسی بدهکار نمی‌شد. از اقبال بد، پرتغال شکست خورد و مدیران فدراسیون فوتبال این کشورش یادشان آمد زمان انقلاب فرا رسیده است؛ انقلاب تاکتیکی که جوانان مستعد این تیم را به بهترین نحو در بازی ظاهر کند. نه سانتوس مردِ این سبک بازی بود و نه رونالدو اجازه می‌داد فرصت به جوان‌ترها در یک تورنمنت بین‌المللی برسد. میان گزینه‌های فراوانی که وجود داشت از کونسیسائو تا روبن آموریم، فدراسیون فوتبال پرتغال ترجیح داد با یک مربی باتجربه در سطح ملی به توافق برسد و انتخاب آنها، کسی جز روبرتو مارتینس نبود.

نسل‌سازی، اولویت اول مارتینس

سرمربی که با فلسفه خاص خود، بر خلاف سانتوس، نسل‌سازی را بلد است اما در کنترل رختکنی که چند ستاره داشته باشد، شاید ناکام بماند. به جام‌جهانی 2022 فلاش‌بک بزنیم. بلژیک با در اختیار داشتن نسل طلایی خود در باتجربه‌ترین حالت، یکی از ضعیف‌ترین تیم‌ها بود و واکاوی علت نتایج ضعیف این تیم در گروهی که حتی از صعود در آن عاجز ماند، یک پاسخ را به سمت درگیری بازیکنان در رختکن می‌رساند. بازیکنانی که هرکدام در تیم باشگاهی ستاره هستند اما اخبار درگیری‌شان در رختکن بلژیک، مو به مو خوراک رسانه‌ها شد. حالا درحالی که روبرتو مارتینس در آستانه 50 سالگی، پنجمین تجربه سرمربی‌گری و دومین مقطع هدایت تیم‌های ملی را تجربه خواهد کرد، پیش‌بینی می‌شد اولین سوال از او پس از رسمی شدن انتخابش، این باشد که: «برنامه‌ات برای رونالدو چیست؟»

رونالدو شایسته احترام است

در پاسخ به این سوال، سرمربی اسپانیایی سعی کرد با سیاست عمل کند و گفت: «تصمیم شتاب‌زده‌ای نخواهم گرفت. من دوست دارم با تمامی بازیکنان تحت هدایتم تماس بگیرم و نظرات و شرایطشان را جویا شوم. اکنون وقت تصمیم گرفتن نیست و تصمیمات باید در زمین مسابقه گرفته شوند. در دفتر کار، پشت میز، محلی برای گرفتن تصمیمات فوتبالی نیست. بدون شک کریستیانو هم از جمله بازیکنانی خواهد بود که با او تماس می‌گیرم. او 19 سال پیراهن تیم ملی را بر تن داشته و در هر شرایطی شایسته احترام است. اجازه دهید ابتدا نظرات او را جویا شوم. در قدم بعدی، باید تلاش کنم تا بهترین نفرات را با خود به جام ملت‌های اروپا 2024 در آلمان ببرم. از فردا کارمان را آغاز خواهیم کرد و مسیر طولانی پیش رو داریم.»

آغاز کار با همان فهرست جام‌جهانی

مارتینس که دوران حرفه‌ای به‌عنوان سرمربی را از باشگاه‌های انگلیسی آغاز کرد و پس از هدایت سوانزی، ویگان و اورتون، سکان هدایت تیم ملی بلژیک را به مدت 6 سال در دست داشت، حالا باید با دردسر نگه داشتن کریستیانو در رختکن یا ادامه راه فرناندنو سانتوس در مواجهه با فوق ستاره‌ای که عنوان برترین گلزن تاریخ فوتبال در رده ملی را یدک می‌کشد، مواجه شود. او تا پایان جام‌جهانی 2026 با فدراسیون فوتبال پرتغال قرارداد بسته و اولین تلاش خود روی نیمکت تیم ملی برای حل بحران رونالدو را باید مقابل لیختن‌اشتاین در مقدماتی جام ملت‌های اروپا انجام دهد. در گروهی که چندان حریف سرسختی وجود ندارد، شاید بهترین فرصت برای آزمون و خطای مارتینس باشد.

مارتینس، نیامده استعدادیابی را آغاز کرد

او در صحبت‌هایش ادامه داد: «من ابتدا برنامه‌هایم را با دعوت از همان 26 بازیکنی که در جام‌جهانی حاضر بودند، آغاز خواهم کرد که بدون شک، رونالدو جزوی از آنهاست. در لیگ‌های معتبر اروپایی، 54 بازیکن پرتغالی حضور دارند که سن آنها 28 یا کمتر است. بنفیکا، پورتو و اسپورتینگ، استعدادهای جوان بی‌نظیری دارند که من به تمامی آنها احترام خواهم گذاشت. برای تبدیل شدن به قهرمان جهان، شما ابتدا باید سهمیه حضور در مسابقات را به دست آورید. من پس از 7 سال مربیگری ملی، می‌دانم چه از خود انتظار خواهم داشت. به سیستم‌ها و تاکتیک‌ها نه، بلکه به بازیکنان و نیروی انسانی در دسترس باور دارم. باید از داشته‌ها، نهایت استفاده را برد. خواه سیستم و تاکتیک هرچه باشد. ما 10 هفته برای آماده‌سازی یک تیم مدعی فرصت خواهیم داشت و در این راه، نگاه ویژه‌ای به بازیکنان پورتو و بنفیکا به عنوان تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان اروپا خواهیم داشت.»