تاتنهام امیدوارانه می‌تازد؛ قدم به قدم تا شکستن طلسم ۱۵ ساله افتخار
به گزارش فوتبال ۳۶۰، برتری 3 گله در خانه پرستون، تاتنهام را یک قدم دیگر برای کسب نخستین جام در ۱۵ سال اخیر نزدیک کرد. بعد از قهرمانی در جام اتحادیه ۲۰۰۸ که با گلزنی برباتوف و وودگیت در مقابل چلسی رقم خورد، دست سفیدپوشان هیچ وقت به یک جام معتبر نرسید. آن‌ها در این سال‌ها ۳ بار به یک قدمی فتح جام اتحادیه نزدیک شدند اما هر ۳ بار در فینال مغلوب رقبا شدند؛ بار آخر در نخستین بازی بعد از اخراج مورینیو که رکورد کسب جام ژوزه با تمام تیم‌هایش در دوران مربیگری را از بین برد. باخت غم‌انگیز مقابل لیورپول در فینال لیگ قهرمانان، ماجراجویی به یادماندنی و بازگشت‌های تیم پوچتینو در رقابت‌های آن فصل را به فراموشی سپرد و کورس قهرمانی با لسترسیتی، با فرصت‌سوزی‌های فراوان در سال رکود اکثر باشگاه‌های مطرح فوتبال انگلیس از دست رفت. سال بعد نایب‌قهرمانی لیگ را به دست آوردند اما انتظار هواداران چیزی فراتر از این بود. تمام این سال‌ها تاتنهام تیم فوق‌العاده‌ای بود اما همیشه یک تیم بهتر وجود داشت. با این که نتایج ناخوشایند در لیگ بعد از کریسمس، جایگاه آنتونیو کونته روی نیمکت تیم را درست مانند شانس اسپرز برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان اروپا متزلزل کرده، حذف آرسنال و چلسی از جام حذفی هواداران را به فتح نخستین جام بعد از ۱۵ سال امیدوار کرد. رویاپردازی خروس‌ها با برتری مقابل پرستون ادامه پیدا کرد.
آتش بازی در پرستون
آنتونیو کونته تیمش را با ۷ تغییر به زمین فرستاد. در حالی که 5 هزار و 500 هوادار تاتنهام در ورزشگاه «دیپ‌دیل»، ۵۰ دقیقه نخست مسابقه را به تماشای فرصت‌های از دست رفته تیمشان گذراندند، شلیک محشر سون هیونگ مین از فاصله ۲۵ متری، بازکننده گره بازی شد تا در غیاب کاپیتان هری کین که به دلیل بیماری مختصر این مسابقه را از دست داده بود، روند بازی به نفع اسپرز تغییر کند. در فوتبال از هر ۵۰ ضربه مشابه شوت سون فقط یکی به گل تبدیل می‌شود اما شماره ۷ محبوب تاتنهام این کار را انجام داد؛ تنها دقایقی قبل از آنکه با یک شوت دیگر از آستانه محوطه جریمه، برتری تیمش را دو برابر و کار حریف را یکسره کند. خامه روی کیک در دقیقه ۸۷ نصیب هواداران تاتنهام شد؛ وقتی آرنات دانجوما، ۱۶ دقیقه بعد از ورود به زمین به عنوان یار تعویضی، در نخستین مسابقه‌اش برای تاتنهام موفق به گلزنی شد تا تیمش با اقتدار راهی مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی شود. ۲ روز بعد از امضای قرارداد قرضی، پای فوروارد ۲۵ ساله به گل باز شد و روزهای خوشی در آینده در انتظارش خواهد بود.
حسرت ۳۲ ساله در جام حذفی
آخرین قهرمانی تاتنهام در جام حذفی فوتبال انگلیس به سال ۱۹۹۱ برمی‌گردد. گلزنی استوارت و گل‌به‌خودی واکر در وقت‌های اضافه به تاتنهامی‌ها کمک کرد که باخت را با برد عوض کنند و با برتری ۲ بر یک مقابل ناتینگام فارست به رکورد ۸ قهرمانی در جام حذفی برسند؛ آماری که آن روزها رکورد بیشترین قهرمانی در قدیمی‌ترین جام تاریخ فوتبال بود. با این حال در طول ۳ دهه اخیر هیچ‌وقت دست خروس‌ها مجدداً به این جام نرسید. گری مابوت که آن روز کاپیتانی تیم قهرمان اسپرز را به عهده داشت، معتقد است آنتونیو کونته قحطی جام تاتنهام را پایان خواهد داد: «با بررسی تیم‌های باقی‌مانده در جام حذفی، احساس می‌کنم شانس خوبی داریم. بازی مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان مقابل میلان هم باقی مانده. آن‌ها تیم شکست‌پذیری هستند و این رقابت‌ها می‌تواند برای ما خیلی جذاب باشد.» او هم قبول دارد ذهنیت برنده و جاه‌طلب آنتونیو کونته نمی‌تواند با ناکامی کنار بیاید: «من فکر می‌کنم کونته روی بردن یک جام در این فصل تمرکز کرده و ما برای رسیدن به آن دست به هر کاری خواهیم زد. کونته در باشگاه‌های اخیرش این کار را انجام داده و بعد از مدت‌ها، حالا وقت بردن یک جام برای ما فرا رسیده.» کونته در دوران حضورش روی نیمکت چلسی ۲ بار به فینال جام حذفی رسید و حالا امیدوار است تاتنهام را به رهبری هری کین به یک جام حیاتی برای وجهه باشگاه برساند. کین این روزها برای رسیدن به رکورد ۲۶۷ گل با پیراهن تاتنهام با به ثمر رساندن یک گل دیگر لحظه‌شماری می‌کند و حتی تمایل داشت با وجود بیماری مقابل پرستون به میدان برود. یک گل دیگر، او را بالاتر از جیمی گریوز به تنهایی به بهترین گلزن تاریخ باشگاه تبدیل خواهد کرد.
روندهای مشابه در تاریخ
دیگر تیم‌های برتر انگلیس در تاریخ خود، تجربه‌هایی مشابه تاتنهام داشته‌اند. منچسترسیتی قبل از قهرمانی جام حذفی ۲۰۱۱، ۳۴ سال طعم قهرمانی در هیچ رقابتی را نچشیده‌بود. در طول آن دهه‌ها، آبی آسمانی‌پوشان ۵ بار طعم سقوط را چشیدند تا اینکه در نهایت گل یحیی توره در مقابل استوک سیتی حسرت طولانی را خاتمه داد و آغازگر دوران طلایی باشگاه شد. بین قهرمانی چلسی در فینال رفت‌وبرگشت جام برندگان جام یوفا در سال ۱۹۷۱ مقابل رئال مادرید و قهرمانی آن‌ها در جام حذفی ۱۹۹۶، یک ربع قرن فاصله افتاد اما اوضاع شیرها خیلی زود تغییر کرد. قبل از آنکه مورینیو به استمفورد بریج برسد، بازیکنان چلسی، یک جام برندگان جام دیگر، یک سوپرجام اروپا، یک جام حذفی و یک جام اتحادیه را هم به پرونده افتخاراتشان اضافه کردند. لیورپول خیلی پیش‌تر از حسرت ۶ ساله زیر نظر راجرز و کلوپ، بزرگترین قحطی جام تاریخشان را در ۱۷ سال نخست بعد از جنگ جهانی دوم تجربه کردند. دست آرسنالی‌ها هم در ۱۷ سال منتهی به ۱۹۷۰ میلادی به جام نرسید اما منچستریونایتد از این نظر، بهترین رکورد را دارد. بیشترین مدتی که دست شیاطین سرخ به جام نرسیده از ۹ سال فراتر نمی‌رود.
برای ثبت نظر خود وارد شوید.
درحال بارگذاری