فروغِ افتخار، جهان فوتبال را تنها گذاشت؛ «چیرو» در آغوش آسمان

به گزارش فوتبال 360، پایان جام‌جهانی 1998، روی دوش زوونیمیر بوبان، آن مرد باشکوهی که دروازه‌های ورود به جمع بزرگان جهان فوتبال را به کرواسی نشان داد، حالا دیگر در جمع ما نیست. میروسلاو بلاژویچِ باشکوه، معمار بزرگ فوتبال کرواسی در 87 سالگی تسلیم سرطان شد و دیده از جهان فرو بست.

«نزدیک به 88 سال عمر کرده‌ام و حالا که به گذشته نگاه می‌کنم، میراثی که می‌خواستم را از خود بر جای گذاشته‌ام. اما چه می‌توان گفت؟! چه می‌توان کرد؟! باید با حقیقت مواجه شد؛ من مبتلا به سرطانم و این میهمان ناخوانده، دیگر آنقدرها در بدنم پیش‌روی کرده که مجالی برای تلاش به زنده ماندن باقی نگذارد. برایم ناراحت نباشید. آنقدر زندگی کرده‌ام که با این لحظه، منطقی کنار بیایم. به دوستانِ دوران جوانی که نگاه می‌کنم، همه رفته‌اند و حالا نوبتِ من فرا رسیده است. مرگ در دیدگاه من، لحظه باشکوهی است که پس از لذتِ چشیدنِ طعمِ زندگی به سراغم آمده است. با آرامش این دنیا را ترک خواهم کرد و مرگ، برای من بسیار زیباست».

این جملات میروسلاو بلاژویچ، در یکی از آخرین مصاحبه‌هایش بود. مردی که نه‌تنها فوتبال کرواسی، بلکه فوتبال ایران هم مدیونِ حضور اوست و میراث ماندگارش، حتی همین روزها هم در فوتبال کشورمان جریان دارد. او پس از 12 سال به دنبال توپ دویدن با وقفه‌ای نزدیک به 3 دهه که فروپاشی بلوک شرق و تکه‌پاره شدن یوگسلاوی را هم در آن به چشم دید، کرواسیِ پس از نسل طلایی فوتبال یوگسلاوی را در قامت سرمربی به یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های اروپا رساند اما 2 سال بعد از آن، زمان تاج‌گذاری بلاژویچ بود. جایی که تیم ملی این کشور را پس از سلاخیِ یاران یورگن کلینزمن، قبول شکست مقابل قهرمان در نیمه‌نهایی و سپس غلبه بر لاله‌های نارنجی، به عنوان سومی جهان رساند.

چیرو، معنای زندگی بود و خیلی زود، پس از پایان دوران بازیگری، با عجله‌ای مثال زدنی وارد جهان سرمربیگری شد و بالغ بر 28 تیم را در دوران 47 ساله سرمربیگری خود، هدایت کرد؛ دورانی که تا سال 2015 ادامه داشت. بلاژویچ در نهمین دهه زندگی خود نیز کنار مستطیل سبز دیده شد اما درحالی که جمعه می‌توانست شمع تولد 88 سالگی‌اش را فوت کند، ظهر چهارشنبه کوله‌بار سفر به جهانی دیگر بست.

میراث فوتبالی بلاژویچ، از بالکان و سوئیس تا ایران و چین، گسترده و به چشم می‌آید. همین مورد باعث شده هواداران فوتبال در کرواسی، او را با عنوان «مربیِ تمام مربی‌ها» به خاطر بیاورند و این عنوان، برای هواداران فوتبال در ایران هم چندان غریبه نیست. شاید تنها سرطان می‌توانست بلاژویچِ خستگی‌ناپذیر را وادار به تسلیم کند و چیرو، چه خوشبخت بود که چنین میراث گران‌بهایی از خود به یادگار گذاشت. در آرامش ابدی، بدرود اسطوره!