دالیچ مقابل فیفا؛ چرا فقط مودریچ؟/ لایق احترام بیشتری بودیم

به گزارش فوتبال 360، مراسم بهترین‌های فیفا برای نایب قهرمان دوره قبل جام جهانی و تیم سوم دوره اخیر این رقابت‌ها فقط یک عنوان فرعی داشت و آن هم حضور لوکا مودریچ در ترکیب 11 نفره تیم منتخب سال بود.

در همین راستا سرمربی کروات‌ها در هر 2 دوره اخیر جام جهانی از این شرایط راضی نیست و فیفا را متهم به بی‌احترامی می‌کند. او معتقد است علاوه بر مودریچ، یوشکو گواردیول و متئو کواچیچ هم باید در بین برندگان جوایز یا تیم منتخب سال جایی داشتند. زلاتکو دالیچ هم‌چنین به دفاع از عملکرد خودش پرداخته و خودش را بهتر و شایسته‌تر از ولید رکراکی می‌داند.

فیفا بی‌احترامی کرد

«از رویکرد فیفا درباره تیم ملی کرواسی مایوس شدم چرا که معتقدم با توجه به دستاوردهایمان، تیم ملی کرواسی شایستگی احترام بیشتری را داشت. ما تنها تیمی هستیم که در 2 رقابت گذشته یعنی جام جهانی 2022 و لیگ ملت‌های اروپا به جمع 4 تیم پایانی راه پیدا کردیم. با پیروزی در مقابل برزیل، بهترین تیم دنیا به سر تیتر اخبار رسیدیم و در کنار فرانسه 2 جام جهانی متوالی مدال گرفته‌ایم. ما در 2 جام جهانی گذشته بلژیک و برزیل را حذف کرده‌ایم و در 23 بازی گذشته فقط 2 بازی را باخته‌ایم.» زلاتکو دالیچ این عبارات را در واکنش نسبت به نتایج فیفا در انتخاب بهترین‌ها گفته و به نظر می‌رسد دفاعیات قابل قبولی برای بی‌احترام خواندن فیفا ارائه کرده باشد. البته تیم او در مجموع با عملکرد تیمی به موفقیت‌های اخیر دست پیدا کرده اما همین عملکرد مثبت تیمی هم شایسته تقدیر بیشتری است. ضمن اینکه ستاره‌های تیم ملی کرواسی هم از محوریت مودریچ خارج شده‌اند و هر کدامشان از عناصر اصلی تیم‌های باشگاهی خود به شمار می‌روند. با نگاهی به نتایج بهترین‌های فیفا و با در نظر گرفتن زاویه دید مردی که 2 جام جهانی پیاپی و با حضور بزرگان زیادی تیمش را به جمع 4 تیم پایانی رقابت‌ها رسانده است، شاید کمی هم به دالیچ حق بدهیم و ادعای او در مورد بی‌احترامی فیفا را بیراه و بدون دفاع بر نشماریم.

چرا فقط مودریچ؟

«لیست 14 نفره نامزدهای بهترین بازیکن فیفا را دیدم و به جز مودریچ نماینده دیگری نداشتیم. نمی‌دانم چرا برای متئو کواچیچ جایی نبود. او قهرمان جام جهانی باشگاه ها بود و در جام جهانی هم خیلی خوب بازی کرد. نمی‌دانم چرا گواردیول در بین نامزدها نبود. بیشتر منابع او را در جمع بهترین‌های جام جهانی و بوندس‌لیگا طبقه‌بندی کرده بودند. دومنیک لیواکویچ هم با عملکردی که در جام جهانی داشت، سزاوار قرار گرفتن در بین 5 دروازه‌بان برتر سال بود.» دالیچ این بار به دفاع از تک تک ستاره‌های تیمش پرداخته و غیبت آنها را نادرست قلمداد می‌کند. در مورد کواچیچ شاید با فرم اخیر چلسی نتوان حرف زیادی زد اما درباره لیواکویچ و گواردیول شاید واقعا حق با سرمربی تیم ملی کرواسی باشد. آنها نقشی تعیین کننده در موفقیت کرواسی برای عبور از سد برزیل و راه‌یابی به جمع 4 تیم پایانی داشتند. فیفا حتی یاسین بونو را هم در جمع 5 دروازه‌بان برتر سال قرار داد اما از نقش اول موفقیت کرواسی در ضربات پنالتی غافل بود.

دالیچ حتی در مورد انتخاب نامزدهای نهایی بهترین سرمربی سال هم خویشتنداری نکرده و حضورش در بین نفرات برتر را حق خودش می‌داند. او در این باره به قرارگیری ولید رکراکی در بین نامزدهای بهترین مربی سال و غیبت خودش در این جمع واکنش نشان داده و گفته است: «با احترام نسبت به سرمربی مراکش ما 2 بازی مقابل آنها داشتیم که یکی مساوی به پایان رسید  و در دیگری مدال برنز جام جهانی نصیب ما شد. من فقط می‌خواهم احترام بیشتری به کرواسی گذاشته شود.» دالیچ در پایان این بیانیه صریح و تند از برندگان جوایز فیفا تمجید کرد و آنها را شایسته بردن عناوین دانست. با نگاهی به عملکرد دالیچ شاید بتوانیم در مورد برتری او نسبت به رکراکی هم به عملکرد فیفا تردید کنیم و سرمربی موفق کروات‌ها را شایسته قرار گرفتن در جمع بهترین‌ها بدانیم.