۸۲ سال رقابت فوتبالی ایتالیا و انگلیس در ۶ سکانس؛ پیراهن‌های خون‌آلود!
03 فروردین 1402 ساعت 13:3527 نظر
تقابل‌های انگلیس و ایتالیا در تاریخ فوتبال، کوهی از خاطرات برجای گذاشته است.
به گزارش فوتبال ۳۶۰، انگلیس و ایتالیا از چارچوب نخستین دیدارشان در راه کسب سهمیه یورو ۲۰۲۴، بامداد جمعه به مصاف یکدیگر خواهند رفت که پشت این رقابت نه هرگز دوستانه، ۸۲ سال خاطره پنهان است.
از روزی که در سال ۱۹۳۳، نخستین تقابل دوستانه ۲ تیم در مقابل چشمان بنیتو موسولینی و با میزبانی استادیوم ملی حزب فاشیست به تساوی انجامید تا نتیجه‌ای که به عمد دستکاری شد، بینی که شکست، رکوردی که خراب شد، گل‌هایی که اهدا گشت، پیرلویی که جمعیت «سه‌شیر» را تحقیر کرد، ستاره‌ای که درخشید، خیلی زود خاموش شد و پیراهنی که کشیده شد تا دست میزبان پر مدعی را از فتح نخستین جام تاریخش دور نگه دارد.
سکانس نخست؛ ۱۹۳۳
درحالی که جهان پیش‌لرزه‌های یک جنگ ویرانگر دیگر را حس می‌کرد، حتی فوتبال هم نمی‌توانست نقش میانجی را بین ابرقدرت‌های وقت جهان ایفا کرده و روابطشان را بهبود بخشد. تیم ملی انگلیس در تاریخ ۹ مه ۱۹۳۳ در ایستگاه ویکتوریا لندن مقابل دوربین ایستاده‌اند تا کمی بعد راهی رم شده و نخستین تقابل دوستانه تاریخ انگلیس و ایتالیا را برگزار کنند. تقابلی که در ادامه مسیر، کم کم واژه دوستی را به دست فراموشی سپرد.
این دیدار به میزبانی ایتالیا، درحالی که دقیقه ۴ جیوانی فراری آتزوری را پیش انداخته بود، در مقابل ۵۰ هزار تماشاگر از جمله بنیتو موسولینی با نتیجه تساوی یک بر یک به اتمام رسید. دیداری که از آن پس تا به امروز، ۲۹ مرتبه دیگر نیز تکرار و انگلیس تنها ۸ مرتبه (که ۷ تای آن جنبه دوستانه داشته) دست پر از زمین خارج شد. ایتالیایی‌ها ۱۳ مرتبه فاتح بودند و اگرچه در ۸ تقابل نخستین تاریخ هرگز طعم پیروزی را نچشیدند اما در ۶ دیدار اخیرشان روند شکست‌ناپذیری مقابل «سه‌شیر» را حفظ کرده‌اند.
سکانس دوم؛ ۱۹۶۱
روز ۲۴ مه ۱۹۶۱، درحالی که انگلیس‌ها هنوز غرورشان اجازه نمی‌داد برای دومین دوره جام ملت‌های اروپا که دوره نخستش با موفقیت برگزار شده بود، برنامه‌ریزی کرده و تورنمنت تمام فرانسوی را به رسمیت بشناسند، تیم ملی انگلیس برای انجام هشتمین بازی دوستانه با ایتالیایی‌ها راهی استادیوم الیمپیکو رم شد تا مقابل چشمان ۹۰ هزار تماشاگر به میدان برود و طبق معمول آن سال‌ها، ایتالیا تیمی نبود که قدرت گذر از انگلیس را حتی در خانه داشته باشد.
ایتالیا آن دیدار را واگذار کرد اما موخره‌ای برای ۸ بازی عدم تجربه پیروزی بود و ایتالیا توانست پس از انجام این دیدار، ۲ بازی پیاپی شکست را به مدعیان ابداع فوتبال تحمیل کند. صحنه ماندگار آن دیدار، صورت خونی لورنتسو بوفون، پسر عموی پدر بزرگِ جیانلوئیجی بوفون هنگام خروج از دیدار بود که پس از برخورد با بازیکن حریف همزمان با تلاش برای مهار توپ، نتوانست بازی را ادامه دهد.
سکانس سوم؛ ۱۹۷۷
درحالی که تقابل‌های انگلیس و ایتالیا در ادامه پر از بازی‌های خداحافظی ستارگان درخشان فوتبال انگلیس و ایتالیا از جمله بابی مور و پیتر شلتون بوده، ۲ تیم در مقدماتی جام‌جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در ۲ دیدار رفت و برگشت به مصاف یکدیگر رفتند تا ایتالیا اگرچه در دیدارهای رو در رو با انگلیس مساوی شد (در مجموع ۲-۲ پس از پیروزی‌های مشابه خانگی انگلیس در ومبلی و ایتالیا در الیمپیکو) اما به لطف تفاضل گل بهتر (۳+) نسبت به «سه‌شیر»، راهی آرژانتین شد.
در دور نهایی این تورنمنت، اگرچه ایتالیا مسابقات گروهی دور اول را بالاتر از میزبان به پایان رساند اما در دور دوم گروهی پایین‌تر از هلند قرار گرفت و در نهایت مغلوب برزیل در رده‌بندی شد تا در سال قهرمانی آرژانتین پس از غلبه بر هلند در فینال، به رتبه چهارم بسنده کند.
سکانس چهارم؛ ۱۹۹۷
ایتالیا که در جام ملت‌های اروپا هم توانسته بود بر انگلیس غلبه کند، بار دیگر در مرحله مقدماتی جام‌جهانی ۱۹۹۸ فرانسه با قرعه «سه‌شیر» مواجه شد و این بار اگرچه آتزوری در ومبلی بر میزبان غلبه کرد و در الیمپیکو نیز به تساوی بدون گل رضایت داد اما به تبع عملکرد ضعیف‌تر لاجوردی‌پوشان در سایر دیدارهای گروه از جمله مقابل گرجستان و لهستان، انگلیس صدرنشین گروه و مستقیم راهی فرانسه شد اما ایتالیا از راه پلی‌آف و غلبه بر روسیه به جام‌جهانی رسید.
در دیدار دور برگشت دو تیم، ایتالیا درحالی که دور رفت به میزبانی انگلیس را با تک گل جانفرانکو زولا پیروز میدان شده بود، روز ۱۱ اکتبر ۱۹۹۷ به میزبانی رم مقابل این تیم به تساوی بدون گل رسید و پیراهن خونی پل اینس و اشک‌های ایان رایت پس از سوت پایان دیدار به تبع از دست دادن فرصت لحظه آخری با کوبیدن توپ مقابل دروازه خالی به دیرک، از صحنه‌های ماندگار آن دیدار است. هرچند هیچکدام از تیم‌ها در نهایت به نیمه‌نهایی مسابقات نیز نرسیدند.
سکانس پنجم؛ ۲۰۱۲
۲۴ ژوئن ۲۰۱۲، روزی ماندگار نه‌تنها در تاریخ تقابل‌های انگلیس و ایتالیا، بلکه از به‌یادماندنی‌ترین روزهای تاریخ فوتبال است. انگلیس و ایتالیا که به یک چهارم نهایی رقابت‌های یورو ۲۰۱۲ رسیده بودند، به میزبانی کی‌یف مقابل یکدیگر صف‌آرایی کردند و در نهایت پس از ۱۲۰ دقیقه تلاش بی‌ثمر از بابت گلزنی، پس از آنکه آندره‌آ پیرلو در آن مدت به‌تنهایی بیشتر از کل خط هافبک انگلیس پاس صحیح برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کرد، آتزوری از پایان ضیافت پنالتی‌ها خوشحال و سه‌شیر غمگین و بهت‌زده بودند.
در آن ضربات، درحالی که پیش‌بینی می‌شد پس از گل شدن ضربه رونی به تبع از دست رفتن شانس مونتولیوو، انگلیس فاتح دیدار شود، اشلی یانگ و اشلی کول رویاهای انگلیس را بر باد دادند و به همراه پیرلویی که پنالتی را طعنه‌آمیز با ضربه چیپ به تور دروازه چسباند، ایتالیا جشن صعود گرفت.
سکانس ششم؛ ۲۰۱۴
ماریو بالوتلی، آقای گل مشترک یورو ۲۰۱۲ که تیمش در آخرین قدم از رسیدن به قهرمانی مقابل اسپانیای بی‌رحم بازمانده بود و خود ۲ گل به آلمان را خیلی زود فراموش کرده بود، در جام‌جهانی ۲۰۱۴ نیز درخشید و در دیدار رو در رو مقابل انگلیس در دور گروهی، روز ۱۴ ژوئن گل دوم و برتری تیمش را به ثمر رساند تا مقدمات حذف انگلیس برای اولین بار از دور گروهی پس از ۱۹۵۸ را فراهم آورد.
آن سال اروگوئه، رویای هر دو تیم را بر باد داد و تیم‌های پر مدعی قاره سبز، قافیه صعود از گروهشان در جام‌جهانی را به کاستاریکا و اروگوئه باختند. آن دیدار، آخرین پیروزی آتزوری در جام‌جهانی بود و پس از قبول شکست مقابل اروگوئه، این تیم از راهیابی به ۲ جام‌جهانی پیاپی بازماند. حسرتی که هیچکس دوست ندارد به ۳ دوره برسد. ایتالیا و انگلیس پس از آن تقابل، ۵ مرتبه دیگر مقابل یکدیگر صف‌آرایی کردند و هرگز سه‌شیر نتوانستند مقابل آتزوری طعم پیروزی را بچشند.
حالا امشب از ساعت ۲۳:۱۵ به وقت تهران، انگلیس این فرصت را خواهد داشت تا در ناپل، هم به روند شکست‌ناپذیری ایتالیا پایان دهد و هم در ۳۱مین تقابل تاریخ، انتقام شکست تلخ در ضربات پنالتی فینال یورو ۲۰۲۰ در خانه و تقدیم جام به ایتالیا را از مردمان سرزمین چکمه بگیرد.
