پیگرینی و تکمیل پروژه مهندسی با بتیس؛ گذرنامه‌ای به سمت بهشت

به گزارش فوتبال 360، رئال بتیس در فوتبال داخلی اسپانیا، نه تیمی چندان پرافتخار است و نه همواره بالانشین بوده که کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را همچون دستاوردی معمول در پایان هر فصل بداند.
«لوس وردی‌بلانکوس» در تاریخ 115 ساله‌شان، تنها یک مرتبه سابقه حضور در لیگ قهرمانان اروپا را داشته‌اند. سبز و سفیدها در پایان فصل 05-2004، همان سالی که جام حذفی را شاگردان لورنسو سرا فرر بالای سر بردند، با قرار گرفتن در رتبه چهارم لالیگا با یک امتیاز بیشتر نسبت به اسپانیول، در دور سوم مرحله پلی‌آف انتخابی لیگ قهرمانان در ۲ دیدار رفت و برگشت از سد موناکو گذشتند و در نهایت پایین‌تر از لیورپول و چلسی، اولین و آخرین تجربه‌شان در بالاترین سطح فوتبال قاره سبز را پشت سر گذاشتند.
بهترین امتیاز تیم در یک دهه اخیر لالیگا، فصل پیش روی عدد 65 ایستاد. شاگردان مانوئل پیگرینی همزمان جام حذفی را هم بالای سر بردند اما دستشان از رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا کوتاه ماند و برای ایستادن در رتبه چهارم، 5 امتیاز از سویا کمتر کسب کردند. فصل جاری اما درحالی که هنوز 12 هفته تا پایان فصل باقی مانده و 36 امتیاز دست نخورده است، بتیس با 45 امتیاز اختلافی 3 امتیازی با تیم چهارم جدول و منطقه کسب سهمیه دارد و خروج از لیگ اروپا و جام حذفی، این شانس را به شاگردان پیگرینی خواهد داد تا تمرکزشان بر پیشروی در لالیگا باشد.

پیش به سوی رکوردشکنی

بتیس با کسب تنها 20 امتیاز از دیدارهای باقی‌مانده، رکورد بهترین عملکردش در یک دهه اخیر فوتبال اسپانیا را خواهد شکست و شاگردان پیگرینی برای کسب سهمیه حداقل باید میانگین امتیازات لازم برای ایستادن در میان 4 تیم بالانشین (73) را کسب کنند. سرمربی 69 ساله شیلیایی که در مدت زمان مربیگری تجربه‌های بسیاری در لیگ برتر و لالیگا به دست آورد و در پانزدهمین مقطع دوران حرفه‌ای به بنیتو ویامارین رسیده، فصل گذشته بتیس را پس از 2 دهه به فتح جام در سطح اول فوتبال سوق داد و سومین جام حذفی تاریخ فوتبال اسپانیا را برای لوس وردی‌بلانکوس به ارمغان آورد.

از نقطه نظر آمار فنی، بتیس چهارمین تیم برتر فصل جاری لالیگا بوده و اگر بدشانسی‌های چند هفته اخیر گریبان‌گیرشان نمی‌شد، آنها هم‌اکنون در منطقه کسب سهمیه راهی تعطیلات فیفادی شده بودند. بتیس و پیگرینی، نیمه گمشده یکدیگر بوده‌اند که ایستادنشان در کنار هم، سبک بازی چشم‌نواز و تهاجمی «گذرنامه‌ای به سمت بهشت» را به کمال می‌رساند. امیدگل تیم پیگرینی در فصل جاری (1.52 به ازای هر بازی)، از هر 10 فصل گذشته بتیس بیشتر بوده و اشتباهات منجر به گل مدافعان و خط هافبک تیم از همیشه کمتر است.

لذت ارکسترا با حضور پیانیست

پیگرینی زمانی که رئال مادرید را ترک کرد، جمله‌ای ماندگار درباره خریدهای پر زرق و برق تیم به زبان آورد با این مبنا که « هرگز خوب نیست که با 10 گیتاریست حرفه‌ای، مشغول اجرای ارکسترا شویم اما یک پیانیست در گروه نباشد!» و حالا در بتیس، او در کنار گیتاریست‌های ماهر، ویلیام کاروالیو را به عنوان همان پیانیست در اختیار دارد.
او یکی از بهترین بازیکنان سنتی تحت عنوان باکس تو باکس در فصل جاری لالیگا بوده و بیش از 170 پاس کلیدی به یک سوم تدافعی حریفان ارسال کرده است. او از این نظر در بین 8 بازیکن برتر لالیگا  جای می گیرد. تصویر ذیل، سکانس تکراری بتیس در فصل جاری با هنرنمایی کاروالیو بوده است.

فضا دادن به بتیس در فصل جاری از کناره‌های زمین، حکم خودکشی را برای رقیبان این تیم دارد و با اطمینان می‌توان گفت تنها تیمی که با موفقیت از پس خلع سلاح تیم تحت هدایت پیگرینی در 2 دیدار این فصل برآمد، منچستریونایتد تحت هدایت تن هاخ بود اما نمی‌توان فراموش کرد تیمِ پیگرینی، بدون شکست و بالاتر از رم، با ثبت چهارمین عملکرد برتر در فاز تهاجمی مسابقات از گروهش در این مسابقات به دور بعد رسید.

در بنیتو ویامارین، پیگرینی هنوز محبوب‌تر از لورنسو سرا فرر نشده اما بدون شک تجربه‌اش از او برای به ارمغان آوردن دومین حضور در لیگ قهرمانان اروپا و تنه به تنه سرمربی محبوب اهالی آندلس زدن، بسیار بیشتر است. سرا فرر 51 ساله بود که سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را برای اولین بار به «الیوپولیتانوس» هدیه داد و به جز مقطعی کوتاه در یونان، خارج از اسپانیا تجربه مربیگری نداشت اما پیرمرد باتجربه شیلیایی، سابقه قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را هم با منچسترسیتی دارد و خارج از لیگ برتر هم پروژه‌های موفق بسیاری را به سرانجام رسانده است.

گذر از کودتای پرس به سمت موفقیت

پیگرینی که در زمان بازیگری، از زادگاهش خارج نشد و کودتای پینوشه و حکومت وحشت را هم در اوج جوانی از نزدیک تجربه کرد، شخصیتی منحصر به فرد دارد. او برای رسیدن به موفقیت، همچون پینوشه از هیچ راه‌حلی دریغ نکرده و زمانی که برای اولین بار به یکی از 5 لیگ معتبر اروپایی به عنوان سرمربی وارد شد، دستاوردش کم از شاهکار نداشت.
او را اگرچه بسیاری با موفقیت در منچسترسیتی به یاد می‌آورند اما پیگرینی در قامت سرمربی، ارزش‌هایش را در «لا سرامیکا» به اثبات رساند. زمانی که ابتدای فصل 05-2004 هدایت ویارئال را بر عهده گرفت و پس از کسب سهمیه لیگ قهرمانان، این تیم را به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا 06-2005 رساند. کودتای پرس در رئال مادرید، اوج بدشانسی سرمربی بود که رکورد کسب امتیازات رئال در لالیگا را شکست اما هرگز جام را بالای سر نبرد و بلافاصله در مالاگا تاریخ‌سازی کرد.

مهندس در نخستین فصل کاملش به‌عنوان سرمربی مالاگا، هم رکورد کسب امتیازات تاریخ این باشگاه در سطح اول فوتبال اسپانیا را شکست و هم اولین تجربه لیگ قهرمانان اروپا را به «لوس وکرونس» هدیه داد. مرد شگفت‌انگیز به همین راضی نشد و اگرچه ستارگان تیمش از جمله سانتی کاسورلا را به تبع مشکلات اقتصادی باشگاه از دست داده بود اما از گروه لیگ قهرمانان با حضور میلان، زنیت و اندرلخت، شکست ناپذیر و به‌عنوان صدرنشین به دور حذفی صعود کرد.
در مسیر رسیدن به جمع 8 تیم برتر اروپا، پورتو را شکست داد و با حداقل اختلاف درحالی که موجی از تصمیمات عجیب داوری به ضرر تیمش گرفته شد، شانس رسیدن به نیمه‌نهایی را در خانه دورتموند به نایب قهرمان آن فصل واگذار کرد. هرچند مشکلات اقتصادی باعث حذف تیم از مسابقات اروپایی شد اما دستاوردهای مهندس در مالاگا آنقدر قابل احترام و شگفت‌انگیز بود که یکی از میدان‌های شهر را به افتخار مرد شیلیایی به «میدان پیگرینی» تغییر نام دادند.

او مردِ غیرممکن‌هاست

اوج دستاوردهای نخستین سرمربی شیلیایی تاریخ لیگ برتر انگلیس و پنجمین سرمربی غیراروپایی در تاریخ این رقابت‌ها، با منچسترسیتی متبلور شد و درحالی که رکورد سریع‌ترین زمان رسیدن به صد گل در تاریخ لیگ برتر (در 34 بازی) و بیشترین گل در یک فصل از تاریخ مسابقات اروپایی را به سیتیزن‌ها هدیه داد، تبدیل به نخستین سرمربی غیراروپایی تاریخ این مسابقات شد که جام قهرمانی را بالای سر می‌برد. او سرانجام منچسترسیتی را در شرایطی ترک کرد و جایش را به پپ گواردیولا داد که پنجمین نرخ کسب پیروزی در تاریخ لیگ برتر را به نام خود و تیمش زده بود.

یک دهه پس از آن قهرمانی خاطره‌انگیز اما حالا مانوئلِ عمل‌گرا به نیمکت بتیس تکیه زده است. از زمانی که پیگرینی هدایت این تیم را در دست گرفته، هرگز پایین‌تر از رتبه ششم نایستاده و همواره در پایان فصل لالیگا به نقطه عطف 60 امتیاز رسیده است. این در شرایطی است که بتیس 2 فصل پیش از رسیدن پیگرینی را به‌ترتیب در رتبه‌های  دهم و پانزدهم  لالیگا به پایان رسانده بود.

عمل‌گرایی این بار در بنیتو ویامارین

او هنوز آرایش 1-3-2-4 را با اهدای همان آزادی عمل به بازیکنان به کار می‌گیرد و درحالی نخستین جام قهرمانی پس از 17 سال را به سومین تیم پرطرفدار فوتبال اسپانیا هدیه داد که با فریاد زدن شعار محبوبشان، «بتیس! ما تو را دوست داریم؛ حتی زمانی که شکست می‌خوری!»، قادر خواهد بود بار دیگر تجربه شنیدن سرود لیگ قهرمانان اروپا در استادیوم بنیتو ویامارین را به اهالی آندلس هدیه کند. تنها کافی‌ است بتیس همین نرخ کسب امتیاز (1.73) را تا پایان فصل حفظ کرده و 66 امتیازی شود.