بررسی بزرگ‌ترین پرونده فساد فوتبال ایران در ویدیوکست ۳۶۰

رفت سالی که جز وبال نبود عمر بود این که رفت‌، سال نبود پنج‌ ماه شد به دلم خون‌ جگری هفت ماهِ دگرَم دربه‌دری چهل و نه بگذشت با اکراه بر سرم پنجه زنَد بر پنجاه نرسد عمر من شصت به یقین زیر این پنجه‌های پولادین در شگفتم که با چنین غم و درد سال دیگر چکار خواهم کرد! آخر سال را خدا داناست سال نیکو از اولش پیداست شب ‌عید است ‌و من ‌غریب‌ و اسیر بسته تقدیر پنجهٔ تدبیر قرض بالای قرض خوابیده خانه‌ام چون دلم خرابیده سال بگذشت و تازه شد نوروز بی شمار است قرض من امروز می‌رسد نامهٔ وکیل از ری که بود بی‌نتیجه کوشش وی که خریدار خانه نایابست زان که زر در زمانه نایابست سیم و زر گشته در خزینه نهان وآن خزینه نهان ز چشم جهان غیر عمال دولت و تجار باقی خلق در شکنجه دچار جز دو سه لات روزنامه‌نگار کز چپ و راست داخلند به کار دسته دسته به شیوهٔ قاچاق می گریزند سوی هند و عراق بلدی خانه‌اش کند حرٍّاج عوض مالیات خانه و باج کودکانش ز درس وامانند همه از تربیت جدا مانند من در اینجاگرسنه و بیکار گرد من ده دوازده نان‌خوار هجو اینان وظیفهٔ عالیست جای یغمای جندقی خالیست

به شهر کرمان، بدنام مرده‌شوری بود خلاصه آدم بی‌شرم و چشم و رویی بود روزی حاکم به شوخی و خنده بگفت: خانـمکی خواهم از تو زیبنده! تو گویی که مرده شور از خدا می‌خواست! جواب داد که البته این وظیفهٔ ماست! برفت زود، در آغاز دخترش را بـُرد چو سرد گشت از او، رفت خواهرش را بـرد برای آخرِ سر نیز همسرش را برد چو خسته گشت ز زن‌ها، برادرش را برد! به شغل دولتی آن مرده‌شو، مُجَرَّب شد خلاصه صاحب عنوان و شغل و منصب شد زمام مردم ایران، به مرده‌شور دادند تعارفات بر او از هزار سو دادند نبود هیچ به جز خاک، فرشِ خانهٔ ما به جز گرسنگی و حسرت و غم و سرما چو ماجرای مرا، هم میهنان بشنفتند تمام مردم وطن خواه در آشفتند چو میهمان عزیزی، مرا پذیرفتند! چرا که مردم آن روزه، راست می‌گفتند بدون سابقه و آشناییِ روشن به این دلیل که وطن خواه هستم من یکی اِعانه به من داد و آن دگر مَسکَن خلاصه آخر از آن مردمان گرفتم زن حوالهٔ همهٔ این رِجال، بر دار است برای خائن، چوب و طناب در کار است گمان مدار که این حرف‌هاست، نقش بر آب یقین بدان تو که تعبیر می‌شود این خواب

حقیقت بارک الله چشم بد دور مبارک باد این جمهوری ِ زور ازین پس گوش‌ها کر چشم‌ها کور چنین جمهوری ِ بر ضد ِ جمهور ندارد یاد کس در هیچ اعصار نباشد هیچ در قوطی عطار "دریغ از راه دور و رنج بسیار" از ایران «رهنما» گشته روانه برای کارهای محرمانه گرفته پول‌های بی‌نشانه زده در بصره و بغداد چانه که جمهوری شود این ملک ادبار نه من گویم خودش کرده‌ست اقرار "دریغ از راه دور و رنج بسیار" ز تبریز و ز قزوین و ز زنجان ز کرمانشاه و کردستان و گیلان بروجرد و اراک و یزد و کرمان ز شیراز و صفاهان و خراسان ز بجنورد و ز کاشان و قم و لار شکایت ها رسد خروار خروار "دریغ از راه دور و رنج بسیار" وکیلان این تشرها، چون شنیدند ز جای خویش از وحشت پریدند به تُنبان‌های خود، از ترس ریدند نود رأی موافق، آفریدند ! ولیکن چند تن مرد مُصمّم نترسیدند از توپ ِ دمادم به آزادی ببستند، عهد محکم اقلیت از ایشان شد فراهم وطن‌خواهی از ایشان گشت پادار "دریغ از راه دور و رنج بسیار"

حقیقت بارک الله چشم بد دور مبارک باد این جمهوری ِ زور ازین پس گوش‌ها کر چشم‌ها کور چنین جمهوری ِ بر ضد ِ جمهور ندارد یاد کس در هیچ اعصار نباشد هیچ در قوطی عطار "دریغ از راه دور و رنج بسیار" از ایران «رهنما» گشته روانه برای کارهای محرمانه گرفته پول‌های بی‌نشانه زده در بصره و بغداد چانه که جمهوری شود این ملک ادبار نه من گویم خودش کرده‌ست اقرار "دریغ از راه دور و رنج بسیار" نمودم من جراید را اداره شفق، کوروش، وطن، گلشن، ستاره قیامت می‌شود با یک اشاره دگر معنی ندارد استخاره "دریغ از راه دور و رنج بسیار" ز تبریز و ز قزوین و ز زنجان ز کرمانشاه و کردستان و گیلان بروجرد و اراک و یزد و کرمان ز شیراز و صفاهان و خراسان ز بجنورد و ز کاشان و قم و لار شکایت ها رسد خروار خروار "دریغ از راه دور و رنج بسیار"

درود برشما بهتر است بدانیم میان همه کشورهایی که با شمشیر عرب مسخر شدند، ایران و اسپانیا تنها دو مملکتی بودند که از پذیرفتن زبان عربی به عنوان زبان ملی خود سر باز زدند و پارسی زبانی بود که تنها در خود ایران با آن سخن گفته می شد اما جاذبه شگفت انگیز این زبان قلمرو جغرافیایی پهناوری را از اقیانوسی هند گرفته تا اقیانوس اطلس بدون استفاده از شمشیر در اختیار گرفت از جالب ترین یادگاری های زبان فارسی در تاریخ ( که بعید میدونم امثال جبلی که باید این چیزارو بدونه ازش اطلاع داشته باشه چون اونا فقط ریاست بلدن همین..) این بوده که در یکی از آن روزه ازبک و ترکان(عثمانی) باهم به مشکل خوردند هر دو طرف دشنام نامه هایی برای آن یکی با زبان فارسی می نوشتند!! افسوس جوانان غیور امروزی با احترام از زبان فارسی استفاده نمیکنند چون صدا و سیما آموزش نمیده نمونه اش دیشب مجری برنامه فوتبال 120 رو این موضوع مسئله داشت که گفت: آقا ما نفهمیدیم آخر داربی درسته یا دربی؟! تو کل تاریخ هیچ موقع ایرانیان تا به این اندازه نادان نبودند.. زنده و پاینده بادا کشورِ ایرانِ ما تا کنارش جاودان مانـَد زبانِ پارسی

درود برشما بهتر است بدانیم میان همه کشورهایی که با شمشیر عرب مسخر شدند، ایران و اسپانیا تنها دو مملکتی بودند که از پذیرفتن زبان عربی به عنوات زبان ملی خود سر باز زدند و پارسی زبانی بود که تنها در خود ایران با آن سخن گفته می شد اما جاذبه شگفت انگیز این زبان قلمرو جغرافیایی پهناوری را از اقیانوسی هند گرفته تا اقیانوس اطلس بدون استفاده از شمشیر در اختیار گرفت از جالب ترین یادگاری های زبان فارسی در تاریخ ( که بعید میدونم امثال جبلی که باید این چیزارو بدونه ازش اطلاع داشته باشه چون ازنافقط ریاست بلدن همین..) این بوده که در یکی از آن روزه ازبک و ترکان(عثمانی) باهم به مشکل خوردند هر دو طرف دشنام نامه هایی برای آن یکی با زبان فارسی می نوشتند!! افسوس جوانان غیور امروزی با احترام از زبان فارسی استفاده نمیکنند چون صدا و سیما آموزش نمیده نمونه اش دیشب مجری برنامه بوتبال 120 رو این موضوع مسئله داشت که گفت: آقا ما نفهمیدیم آخر داربی درسته یا دربی؟! تو کل تاریخ هیچ موقع ایرانیان تا به این اندازه نادان نبودند.. زنده و پاینده بادا کشورِ ایرانِ ما تا کنارش جاودان مانـَد زبانِ پارسی

درود برشما من معتقدم جناب عادل فردوسی پور شکست ناپذیر است زیرا که تنها با این ویژگی میتوان با وجود نامرادیها و سختی ها، متوقف نشد و به اعتقاد بسیاری بهترین و آماده ترین حالت ِ عادل فردوسی پور را اکنون مشاهده میکنیم ( در ادامه با دلیل عرض میکنم) کشوری که در دوره ی وحشت انگیز مغول شاعری بزرگی مانند سعدی را پرورش داده، از وجود افرادی مانند علی دایی و عادل فردوسی پور همچنان افتخار آفرینی می کند. وقتی برنامه 360 را باز میکنید درعین آنکه رویدادهای ورزشی را مشاهده میکنید ناخواسته چیزی شما را به ملکوت اعلا میبرد: اخلاق، عشق، تعلیم و تربیت، عاطفه و محبت، ایمان و خداشناسی را پرورش میدهد و این نتیجه سالها تجربه بوده که اکنون به ثمر نشسته کسی که با اندرز هایش میتواند غیرت و حمیّت قومی وملی را افزایش دهد جامعه ای که در آن بزرگانی چون دایی ، فردوسی پور ، خادم و ... در آن جای دارند از بحرانهای داخلی و خطرات خارجی نجات خواهد یافت من ای پیری ، جوانی را نخواهم بمیرم زندگانی را نخواهم چو نام ِ نیک باشد زندگی چیست چو این باقی ست ، فانی را نخواهم..

درود برشما کودکان ایرانی در مدارسشان باید آموزش رفتار اجتماعی ببینند باید به آنها از زشتی های جرایمی مانند دزدی راهزنی و رشوه خواری باید بسیار گفته شود باید به فرزندنمان این نکته را نیز گوشزد کرد که: اگر توان انجام کار سودمندی برای دیگران را داری اما از انجام آن سرپیچی میکنند اینکار گناه محسوب میشود از طرفی نظام آموزشی کشور در امر آموزش فرزندان کوتاهی میکند زیرا کودکان تسلط بر خویش و نظارت بر نفس را باید در مدارس بیاموزد که اینگونه نمی باشد بسا آرزو در زندگانی در کودکی داشتم و جـوانی چون من، هر طفل مسکین پر عذاب غرق آرزو میرفت به خواب لیکن آرزو داران تک بودند جدا از یکدیگر یک یک بودند

درود برشما به هیچ‌کس در هر مقامی که باشد خطاب قربان مکنید عبارتهای زشتِ حضرت عالی و جناب عالی را به دور اندازید اگر کسی واقعاً بزرگوار است او را بزرگوار خطاب کنید برای احترام گذاشتن بسیار پیش از نام او بگوئید جناب به یاد داشته باشید که مدیران دستگاههای دولتی در کشور نوکران شما هستند حقوقی که میگیرند از خزانۀ ملی داده می‌شود یعنی از مالِ شما داده می شود شما هستید که به آنها حقوق می دهید تا برایتان کار کنند  هیچ مدیری چه رئیس جمهور باشد چه وزیر چه استاندار چه قاضی چه رئییس پلیس چه رئیس زندان، سرور شما نیست، همتای شما است، بعلاوه که حقوق از خزانۀ مالیِ شما دریافت می کند تا برای شما کار کند ابلـه بـه خطا چـو رهبر عالم شـد پنداشت کـه نادانـی او هم کـم شد! تا حـال شنیده ای بگویند تـورا پالان ِ خـری نـو شـد و خـر آدم شد؟!

درود برشما ایرانیان باستان هماره در پاسداری خدمتگزاران به میهن و کشور از پارسیان و دانایان و فرزانگان و دلیران کوشا بوده اند من نیز همانگونه.. به یاد دارم روزی در دبیرستان معلم ما موضوعی برای امتحان به ما داد من به جای آنکه آن موضوع را بنویسم چیزی راجع به ایرانشهر(ایران) نوشتم و چون خارج از موضوع بود از سوی معلم بسیار تشویق اما نمرهٔ بدی گرفتم! اینکه عزیزان میپرسن تو یه برنامه ورزشی این حرفها چیه باید عرض کنم سخن از میهن برای من دلنشین ترین کاره اما جایی برای بیان آن نمی یافتم یکی از دلایلی که عادل جان فردوسی را جزو دوستان از جان برگفته میپندارم.. از عادل در ذهنتان اینگونه یاد آورید که او پاکبازی صادق، عاشقی فداکار که با شهامتی کم نظیر سردمداران سارق و خائنین به ورزش به خصوص فوتبال این کشور را نشانه میرفت با زبانی ساده و دلپذیر و بیانی آتشین و البته روحی سرکش.. به نظر من دایی و عادل و خادم را با هیچ کسی مقایسه نکنید نوشدارو شد برای نامداران مرگ سرخ بس که در این شهر ننگین زندگانی تنگ بود شاه و شیخ و شحنه درس یک مدرس خوانده‌اند قیل و قال و جنگشان هم از ره نیرنگ بود