مالک لیورپول به دنبال خرید مالاگا؛ رقابت سرخ‌ها با پاریس
به گزارش فوتبال ۳۶۰، ساختار چندباشگاهی طی سال‌های اخیر از ورزش‌های آمریکایی به فوتبال نفوذ کرده و مالکان متمول تلاش می‌کنند با در اختیار گرفتن چند باشگاه، مسیر خود را برای استعدادیابی و پرورش بازیکنان و همین‌طور رهایی از محدودیت‌های حاصل از مقررات مالی هموار کنند.
گروه فنوی اسپورتس (FSG)، شرکت مالک باشگاه لیورپول در حال بررسی توافقی برای خرید باشگاه مالاگای اسپانیاست. در حال حاضر، شیخ عبدالله آل ثانی، تاجر و شاهزاده قطری، ۵۱ درصد از سهام مالاگا را در اختیار دارد و ۴۹ درصد باقی‌مانده متعلق به شرکت اسپانیایی «بلوبی» است. این باشگاه در حال حاضر در دسته دوم لیگ اسپانیا قرار دارد. مدیر باشگاه تحت بررسی قضایی قرار دارد و پرونده قانونی پیچیده‌ای در مورد پیشنهاد فروش باشگاه به گروه «بلوبی» به چشم می‌خورد. همچنین آل ثانی به اتهام سوءاستفاده از دارایی‌های باشگاه تحت تحقیق و بازرسی است.
نشریه اتلتیک گزارش داده شرکت FSG در حال مذاکره برای به دست آوردن مالکیت این باشگاه است. این شرکت به جان هنری تعلق دارد و تابستان گذشته در مذاکرات پیشرفته‌ای برای خرید باشگاه بوردو فرانسه قرار داشت اما این مذاکرات به نتیجه نرسید. شرکت FSG از آن زمان چندین باشگاه اروپایی را برای قرار دادن در زیر چتر خود و ایجاد ساختار چندباشگاهی ارزیابی کرده. FSG در راه خرید مالاگا با رقابت سختی از سوی ناصر الخلیفی، مالک پاری‌سن‌ژرمن و گروه سرمایه‌گذاری ورزشی قطر روبه‌رو خواهد شد. آنها از سال ۲۰۲۳ به دنبال مالکیت لوس‌بوکرونس بوده‌اند.
در حال حاضر بیش از نیمی از ۲۰ تیم حاضر در رقابت‌های لیگ برتر انگلیس با حداقل یک باشگاه دیگر اروپایی رابطه دارند و این الگو در ۲ سال گذشته گسترش چشمگیری پیدا کرده. اقدام لیورپول حرکتی برای همگام شدن با رقباست؛ مایک گوردون، رئیس FSG، سال گذشته پس از انتصاب مایکل ادواردز در نامه‌ای به کارکنان توضیح داد: «تجارت فوتبال در چند سال گذشته به شدت تغییر کرده، پیچیده‌تر شده و چالش‌های بی‌شماری را ایجاد کرده. برای رقابتی ماندن، باید تمام راه‌های ممکن را جهت به دست آوردن مزیت و برتری شناسایی کنیم. به همین منظور، مایکل از هر ابزاری استفاده خواهد کرد. او قبلاً خرید یک باشگاه دیگر را به عنوان یکی از راه‌های تقویت برنامه کلی و افزایش جاه‌طلبی ما، شناسایی کرده.»
لیورپول قبلا برابر رویکرد مالکان منچسترسیتی که به خرید ۱۳ تیم در سراسر جهان (از جمله ژیرونا در اسپانیا، پالرمو در ایتالیا و نیویورک‌سیتی در آمریکا) منجر شد، مقاومت کرده بود. اکنون اما پذیرفته مزایای ساختار چندباشگاهی را نمی‌توان نادیده گرفت.
چرا مالاگا؟ الگوی یکسانی در باشگاه‌های هدف‌گذاری‌شده برای خرید توسط تیم‌های لیگ برتری وجود دارد؛ باشگاه‌هایی به اندازه کافی بزرگ که بتوانند در سطح اول یک لیگ داخلی حضور داشته باشند اما بدون نیاز به هزینه‌های گزاف برای خرید.
بازار آمریکای جنوبی، به‌ویژه برزیل، قبلا توسط گروه FSG ارزیابی شده بود اما اولویت همیشه یک تیم در اروپاست. خروج انگلیس از اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۶ مشکلاتی را در جذب بازیکنان ایجاد کرده و دریافت مجوز کار بازیکنان خارجی برای پیوستن به باشگاه‌های انگلیسی را دشوارتر کرده. در اختیار داشتن یک باشگاه در یک کشور عضو اتحادیه اروپا به دور زدن این قوانین کمک و فرصتی را برای یک بازیکن فراهم می‌کند تا معیارهای واجد شرایط بودن خود برای حضور بریتانیا را در یک لیگ دیگر فراهم سازد. یک باشگاه کوچک همچنین می‌تواند خانه موقتی برای بازیکنان زیر ۱۸ سال مستعد اروپایی باشد که در حال حاضر واجد شرایط امضای قرارداد با باشگاه‌های انگلیسی نیستند.
مالاگا برای شرکت FSG به خوبی با این معیارها سازگار است؛ تیمی با تاریخ قوی و ظرفیت رشد زیاد. علاقه قبلی آنها به بوردو هم بی‌دلیل نبود. FSG در ژوئیه سال گذشته پس از «مذاکرات گسترده و سازنده با همه ذی‌نفعان» از گفت‌وگو برای خرید باشگاه فرانسوی خارج شد.
مالاگا سابقه حضور به عنوان یک تیم ثابت در رقابت‌های لیگ اسپانیا و رقابت در تورنمنت‌های اروپایی را دارد اما در سال‌های اخیر حتی به دسته سوم اسپانیا سقوط کرد. آنها فصل گذشته به دسته دوم صعود کردند و FSG معتقد است فرصتی برای بازگرداندن این باشگاه به سطوح بالای فوتبال اسپانیا وجود دارد. مالاگا در سال ۲۰۱۳ به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان رسید و البته در آخرین ثانیه‌ها برتری مقابل دورتموند، نایب‌قهرمان نهایی آن دوره از رقابت‌ها را از دست داد.
فرصت استفاده از این تیم‌ها به عنوان «باشگاه‌های تغذیه‌کننده» برای تیم‌های لیگ برتری جذابیتی بیش از پیش پیدا کرده. این ساختار علاوه بر امتیاز در جذب جوانان جدید، فرصتی برای توسعه استعدادهای خود لیورپول فراهم می‌کند. هنگام قرض دادن یک بازیکن جوان به یک باشگاه شریک می‌توان راحت‌تر فرایند رشد او را بررسی و پیگیری کرد چون رؤسای مدل چند باشگاهی معمولاً از همه تیم‌هایشان می‌خواهند با یک سبک خاص بازی کنند.
تاد بولی، یکی از مالکان چلسی، انگیزه‌های مالکیت چند باشگاه را به خوبی خلاصه کرده است: «هدف ما این است مطمئن شویم می‌توانیم مسیر رشد را برای ستاره‌های جوانمان فراهم کنیم تا به زمین چلسی برسند. البته آنها در این مسیر، زمان بازی واقعی را در اختیار خواهند داشت.»
