لذت سرشاری که تمام شد؛ وداع با نخبه لیگ برتر
به گزارش فوتبال 360، پپ گواردیولا درباره او می‌گفت؛ نقاطی را در زمین می‌بیند که برای بقیه قابل دیدن نیست. روی کین اعتقاد داشت دی‌بروینه همه چیز را آسان می‌کند. هم‌تیمی‌هایش هر زمان کار گره می‌خورد به دنبال مرد موطلایی ترکیب می‌گشتند و منچسترسیتی بدون تردید بخش مهمی از آنچه به عنوان تاریخ و افتخار در کارنامه دارد را مدیون اوست. در همه پست‌ها همان کوین دی‌بروینه واقعی بود و نظیرش را سراغ نداشتیم. این بار دیگر جدایی و دوری قرار نیست با پایان یافتن دوره‌ای از مصدومیت یا محرومیت به اتمام برسد. جدایی همیشگی و وداع در پایان فصل، شروع دلتنگی سکوهای اتحاد برای هافبک بلژیکی است. کابوس نبودن ستاره سال‌های اخیر تیم پپ گواردیولا در نهایت شمایلی از واقعیت را پذیرفت و داستان جذاب آبی‌پوش شدن و درخشیدن دی‌بروینه در پیراهن سیتی آخرین صفحاتش را ورق می‌زند.
قلب مجموعه
حتی بهترین اندیشه‌ها و ایده‌های ذهنی هم فقط وقتی می‌توانند جریان پیدا کنند و به ظهور برسند که قلب در بدن در حال تپیدن باشد. اگر سیتی با برنامه‌های طولانی مدت به موفقیت رسید، چنانچه ستاره‌های این باشگاه در بهترین فرم خودشان ظاهر می‌شدند و برناردو سیلوا، فیل فودن و ارلینگ هالند رقبا را در هم می‌کوبیدند، یک دلیل بدون جایگزین برای این همه درخشش وجود داشت. قلبی به نام کوین دی‌بروینه در مجموعه منچسترسیتی با سرعت می‌تپید و خون درخشیدن را به همه نقاط زمین پمپاژ می‌کرد. سیتیزن‌ها اکنون باید با دوری کسی کنار بیایند که بدون حضورش هرگز موفق به رقم زدن تاریخ بزرگ سال‌های اخیر نمی‌شدند و شاید حتی خود پپ گواردیولا هم این موضوع را تایید کند. بیراه نگفته‌ایم اگر ادعا کنیم، حتی پپ هم بدون او در سیتی یک جای کارش لنگ می‌زد.
در جمع بهترین‌ها
تا پیش از شروع درخشش کم‌نظیر کوین دی‌بروینه، وقتی صحبت از هافبک‌های برتر تاریخ لیگ برتر می‌شد، نام‌هایی مثل پل اسکولز، استیون جرارد و فرانک لمپارد خودنمایی می‌کردند. در حقیقت چنین نام‌هایی هویت و اصل آمادگی تیم‌های بزرگشان و شاید به نوعی شخصیت بزرگ مجموعه‌های خودشان به شمار می‌رفتند. سیتی هم شخصیتش را در یک عضو جدید تالار مشاهیر لیگ برتر انگلیس پیدا کرد. حالا چند سالی می‌شود نام دی‌بروینه در کنار اسکولز و جرارد و لمپارد می‌درخشد و برخی حتی او را بالاتر از این نام‌ها هم می‌دانند. فارغ از درستی قضاوت آنها می‌توانیم برای مدتی به آنها حق بدهیم چون نمایش‌های ستاره بلژیکی تیم پپ گواردیولا هم مثل مردان بزرگ تاریخ خط میانی لیگ برتر انگلیس خاص بود و او هم مثل قدیمی‌ترها چیزی ارائه می‌کرد که دیگران پیش و پس از او قادر به ارائه‌اش نشدند.
دلتنگی بزرگ
می‌گویند سیتی به دنبال فلورین ویرتز برای جانشینی دی‌بروینه است. البته نام‌های دیگری هم در این جستجو دیده می‌شود. بیایید فرض کنیم منچسترسیتی در تابستان با انتقالی بزرگ و پر سر و صدا ویرتز را هم جانشین دی‌بروینه کرد. صد البته در کیفیت و آمادگی ستاره جوان آلمانی تردیدی نیست اما آیا او دقیقا همان دی‌بروینه می‌شود؟ همین که پیراهن سیتی را بر تن ویرتز ببینیم و شروع به مقایسه او با دی‌بروینه کنیم به ستاره تازه‌وارد آبی‌ها ظلم کرده و او را تحت فشار سنگینی قرار داده‌ایم. دی‌بروینه سایه‌ای برای هافبک‌های بعدی تیمش و همه بازیکنان مطرح است و از این به بعد باید شاهد نمایش ویدئوهای دی‌بروینه در آکادمی‌های بزرگ دنیای فوتبال برای آموزش باشیم. از این به بعد در کلاس‌های پرورش استعدادهای جوان مستطیل سبز و آکادمی‌ها او را با پیراهن سیتی نشان می‌دهند و خواهند گفت؛ باید مثل او باشید! دلتنگی ضلع آبی‌پوش شهر منچستر برای ستاره بدون جایگزینش به این زودی و آسانی رفع شدنی نیست. دلتنگی برای ژاوی هرناندس، پل اسکولز، استیون جرارد، آندرس اینیستا، زین الدین زیدان و خیلی دیگر از نخبه‌های تاریخ فوتبال هنوز هم قلب هواداران تیم‌های آنها را می‌آزارد و دیدن این جای خالی شکنجه‌گاه سکونشینان ورزشگاه اتحاد خواهد بود. آنها سال‌ها از نزدیک دیدند و روایت خواهند کرد هر موقع تیمشان به مشکل می‌خورد در جتسجوی مردی با موهای طلایی می‌گشتند تا نمایشی طلایی را ارائه دهد و شادی‌های طلایی پس از گل را با هواداران روی سکو قسمت کند. او دردسر بزرگ رقبای سیتی بود و اکنون نبودنش دردسر سیتیزن‌ها می‌شود. پپ گواردیولا هم درباره‌اش می‌گفت؛ او نقاطی را در زمین می‌بیند که برای بقیه قابل دیدن نیست و برای قلب تپنده تیمش و برای دیدن دوباره او یا کسی مثل یا حتی نزدیک به دی‌بروینه دلتنگ خواهد شد. مرد اسپانیایی پس از سال‌ها تلاش برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با منچسترسیتی پیش از دویدن به سوی بازیکنان درون زمین، دی‌بروینه را در آغوش گرفت، اشک ریخت و خستگی سال‌های دویدن به دنبال این افتخار را در میان بازوان کوین دی‌بروینه در کرد. حتما باز هم قهرمان می‌شوند و باز هم افتخار می‌آفرینند اما این بار دیگر پپ در جستجوی آغوشی برای آرامش و خالی شدن، سردرگم خواهد شد. باید قضاوت درباره این گزاره را به سال‌ها بعد از جدایی دی‌بروینه و منچسترسیتی موکول کنیم اما روی سکوهای بغض‌آلود ورزشگاه اتحاد زمزمه می‌شود؛ دیگر کسی مثل او نخواهیم داشت!
*حسین سعیدی نیکو
