ادامه‌دهنده میراث یا آغاز راهی تازه؟/ رمزگشایی از سبک مربیگری کیوو
به گزارش فوتبال 360، با انتخاب کریستین کیوو به‌عنوان سرمربی جدید اینتر، باشگاه قدمی جسورانه و البته هوشمندانه در مسیر بازسازی پس از دوران سیمونه اینزاگی برداشت. بازیکن رومانیایی سابق اینتر که عضوی کلیدی از تیم سه‌گانه سال ۲۰۱۰ بود در سال‌های اخیر در سکوت و پشت درهای بسته، هویتی فنی و مربی‌محور برای خود ساخته. حالا سؤال مهم اینجاست؛ سبک مربیگری کیوو تا چه اندازه به سیمونه اینزاگی شباهت دارد؟ آیا می‌توان از او انتظار تداوم مسیر موفق اینتر را داشت یا باید منتظر انقلابی در سبک بازی نراتزوری باشیم؟
اینزاگی جدید یا نسلی تازه از مربیان؟
چیوو در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان مربی تیم زیر 17 سال اینتر فعالیت خود را آغاز کرد و به‌تدریج تا تیم زیر ۱۹ سال صعود کرد. قهرمانی او در فصل ۲۳-۲۰۲۲، بیش از هر چیز نشانگر فلسفه‌ای مبتنی بر کنترل بازی، پرورش ذهنی بازیکنان و استفاده از ساختارهای بازی موقعیتی بود.
در سیستم مورد علاقه او، اغلب شاهد استفاده از 3-3-4 یا 1-3-2-4 هستیم؛ با تاکید بر مالکیت توپ، بازی از عقب زمین و چرخش‌های سریع بین فازها. تیم‌های چیوو در رده جوانان، تمایل زیادی به استفاده از عرض زمین داشتند و بال‌ها نقشی کلیدی در خلق فضا و نفوذ داشتند؛ مشابه الگوی تیم‌های گواردیولا و اسپالتی.
تجربه کوتاه اما پخته در پارما
پس از دوران موفق در آکادمی، کیوو در فوریه ۲۰۲۵ هدایت پارمای بحران‌زده را برعهده گرفت. این تیم در منطقه سقوط قرار داشت و او با تغییر سیستم به 2-4-4 لوزی و ایجاد یک ساختار فشرده، توازن خوبی بین نظم دفاعی و انتقال سریع به حمله ایجاد کرد.
پارمای کیوو در نیم‌فصل دوم سری آ از نظر میانگین امتیازگیری هشتمین تیم برتر بود و با کسب ۲۱ امتیاز از ۱۴ بازی، بقای خود را قطعی کرد. مهم‌تر از آن، پیشرفت بازیکنانی چون آدریان بنه‌دیچ و دژان یوروویچ زیر نظر او بود و این نشان از مهارت کیوو در پرورش استعدادها حتی در سطح بزرگسالان دارد.
تفاوت‌ها و شباهت‌ها با سیمونه اینزاگی
اینزاگی در اینتر، استاد استفاده از سیستم 2-5-3 بود؛ با تمرکز بر ضدحملات سریع، خلق موقعیت از طریق بال‌های عقب و ساختار دفاعی سه‌نفره مستحکم. او مربی عمل‌گرا با ذهنیتی کاملاً رقابتی است که در فازهای انتقال بازی تخصص دارد.
کیوو اما گرایش بیش‌تری به بازی مالکانه و بر پایه صبر و ساختار دارد. اینزاگی گاهی ریسک را به‌خاطر نتیجه قربانی می‌کرد. کیوو نشان داده به اصل «فرایند» و رشد درون بازی وفادار است. از نظر ذهنیت بازی، کیوو به سبک مربیانی همچون ژابی آلونسو یا روبن آموریم نزدیک‌تر است؛ مربیانی که علاوه بر ساختار، به بُعد ذهنی و روانی بازیکنان توجه دارند.
آیا اینتر وارد دوران جدیدی شده است؟
اینتر می‌خواهد ساختار تیمی‌اش را حفظ کند اما چهره‌ای تازه به نیمکت بدهد. در این شرایط انتخاب کیوو به‌عنوان یک گزینه داخلی با شناخت عمیق از باشگاه، منطقی به‌نظر می‌رسد. کیوو به احتمال زیاد به سمت مدرن‌سازی سبک بازی تیم خواهد رفت؛ با حفظ استحکام ساختاری دوران اینزاگی اما با جزئیات فنی جدید، مثل بازی‌سازی از عقب، مالکیت مبتنی بر فضا و چرخش‌های سریع فازها.
اگر اینتر به کیوو زمان بدهد، ممکن است نه‌فقط یک مربی گذرا، بلکه معمار نسل جدیدی از موفقیت در فوتبال ایتالیا را در اختیار داشته باشد.
برای ثبت نظر خود وارد شوید.