حرکت آرام یک رقابت به سمت بزرگ شدن؛ سینه‌خیز به سوی هیجان
به گزارش فوتبال 360، روایت با یک تساوی بدون گل شروع شد؛ بدترین نتیجه ممکن برای هواداران فوتبال! اینترمیامی و الاهلی بینندگان را نگران کردند اما غول مونیخ از راه رسید تا به به ثمر رساندن 10 گل همه کرختی بازی افتتاحیه را به فراموشی بسپارد. بایرن طوفانی در آمریکا به پا کرد اما نمایش درخشان این تیم در مقابل اوکلند هم جای نگرانی داشت؛ نگرانی از این بابت که ممکن است سطح تیم‌های حاضر در جام به شدت از یکدیگر دور باشد و خیلی از بازی‌ها فاقد رقابت لازم برای بزرگ شدن این آوردگاه جدید باشند. در حقیقت جام جهانی باشگاه‌ها داشت قدم‌های اولش را برمی‌داشت و این رقابت تازه‌نفس هم در اولین تجربه‌ها آزمون و خطای حضورش را پشت سر می‌گذاشت. این دوره به سرعت سپری شد و از مسابقه سوم و جدال اتلتیکو مادرید و پاریس همه چیز شبیه رویارویی چنین تیم‌هایی در لیگ قهرمانان اروپا به نظر می‌رسید. قهرمان اروپا موفق شد رقابت در آمریکا را هم با حضور قدرتمندش و رویای پایان باشکوه یک فصل با یک قهرمانی دیگر، جدی‌تر به تصویر بکشد.
آتش‌بازی برزیلی‌ها
تیم ملی این کشور هنوز برای رسیدن به قهرمانی جام جهانی پس از سال 2002 ناکام است و تلاشش راه به قله فوتبال ملی دنیا نمی‌برد. با این حال نماینده‌های برزیل در یک رقابت بین المللی دیگر خودی نشان دادند. پالمیراس، پورتو را متوقف کرد، بوتافوگو خشت اول را با پیروزی گذاشت، فلامنگو 3 امتیاز بازی نخست را به دست آورد و فلومیننسه با ایستادگی در مقابل دورتموند، سومین کلین‌شیت برزیلی‌ها در چهارمین مصاف آن‌ها در جام جهانی باشگاه‌ها را رقم زد. درخشان شروع کردند و درخشان‌تر ادامه دادند. بوتافوگو موفق شد قهرمان اروپا، پاریس، تیمی که اتلتیکو را 4 تایی کرده بود را بدون گل خورده شکست بدهد. کمی بعد فلامنگو هم چلسی را در هم کوبید تا قدرت فوتبال باشگاهی برزیل به رخ جام جهانی باشگاه‌ها کشیده شود و آن‌ها در قامت مدعی قهرمانی ظاهر شوند. برزیلی‌ها از حیثیت فوتبال سلسائو در یک آوردگاه بین المللی با نامی شبیه به جام جهانی فوتبال دفاع کردند تا شاید به تیم ملی این کشور بر بخورد و ستاره‌های تیم کارلتو تداوم این درخشش را در جام جهانی تیم‌های ملی به نمایش بگذارند.
سقوط سوپرکلاسیکو
در آرژانتین اولین سوال از رئیس جمهور این نیست که چه برنامه‌ای اقتصاد یا چه رویکردی در قبال آزادی بیان دارد. کسی که می‌خواهد رئیس جمهور این کشور باشد پیش از هر چیز باید به این سوال پاسخ دهد؛ طرفدار بوکاجونیورز هستی یا ریورپلاته؟ این، تکلیف رای‌دهندگان را فارغ از هر نشست و سخنرانی و مناظره‌ای روشن می‌کند. آن‌ها همیشه تشنه رویارویی با یکدیگر هستند. در لیگ آرژانتین، در لیبرتادورس، در رقابت‌ها و حتی درگیری‌های بیرون از زمین و حالا شاید امیدوار بودند با درخشش در جام جهانی باشگاه‌ها، نزاع بزرگ سرزمین خودشان را به خاک ایالات متحده بکشانند. با این حال بوکا و ریورپلاته رمقی به اندازه نام‌های بزرگ خودشان نداشتند. 2 قطب سوپرکلاسیکو در مرحله گروهی از گردونه رقابت‌ها کنار رفتند تا بر خلاف تیم ملی، آرژانتین در عرصه باشگاهی چندان درخشان نباشد.
شگفتی‌ها
در جامی با حضور 32 تیم آن هم پس از یک فصل طولانی و خسته‌کننده و بین تیم‌هایی که شناخت مناسبی از یکدیگر ندارند، شگفتی محتمل‌ترین اتفاقات ممکن است. چراغ نتایج شگفتی‌ساز را مونتری با تساوی مقابل اینتر روشن کرد. دفاع سرسخت این تیم با رهبری راموس راه را برای موفقیت نایب قهرمان اروپا سد کرد و در ادامه و در همان روز شاهد یک شگفتی بزرگ دیگر بودیم. الهلال می‌خواست شخصیت بزرگش را به فوتبال دنیا نشان بدهد اما دیگر قرار نبود کهکشانی‌ها را زمین‌گیر کند! نماینده قدرتمند آسیا در اولین تجربه بزرگ خودش، بزرگ‌ترین نام ممکن را از پای در آورد و از رئال مادرید امتیاز گرفت. شگفتی بعدی همان درخشش بوتافوگو در مقابل پاریس و پیروزی تیم برزیلی در مقابل قهرمان اروپا بود. این میدان هنوز می‌تواند آبستن نتایج شگفت‌انگیز دیگری هم باشد.
از زاویه آمار
میانگین نزدیک به 2 گل زده در هر بازی نشان می‌دهد این رقابت اگر چه تا اینجا چندان پرگل دنبال نشده اما در این زمینه دست خالی هم نیست. جام جهانی باشگاه‌ها تا اینجای کار با ثبت میانگین بیش‌تر از 26 شوت در هر بازی یک رقابت با عطش گلزنی برای تیم‌هایش به شمار می‌رود. میانگین کمتر از 4 کارت زرد در هر بازی هم نشان از مدیریت موفق داوران این رقابت دارد. در مجموع برای قضاوت سطح کیفی این جام از روی آمار هنوز نیاز به پشت سر گذاشتن مراحل بعدی داریم. در مجموع می‌توان با کمی چشم‌پوشی، جام جهانی باشگاه‌ها را رقابتی با خیز آرام به سوی بزرگ‌تر شدن قلمداد کرد. تیم‌ها به مرور آن را جدی می‌گیرند و عاشقان مستطیل سبز هم به تدریج این آوردگاه را به عنوان یک نبرد بزرگ می‌پذیرند. برای اولین تجربه و به عنوان اولین گام، جام جهانی باشگاه‌ها بد نبوده و در حال بهتر شدن است. هیجان مرحله حذفی می‌تواند برگ برنده این رقابت در اولین تجربه‌اش نام بگیرد.
