یوکرش: همسطح کین، لوا و هالند هستم؛ میتوانم عملکرد اسپورتینگ را هر جای دیگری تکرار کنم
به گزارش فوتبال 360، ویکتور یوکرش، مهاجم اسپورتینگ لیسبون یکی از پدیدههای فصل گذشته فوتبال اروپا بود. او با پیراهن تیم پرتغالی 54 گل زد و در ردهبندی توپ طلا بعد از کیلیان امباپه در رتبه دوم ایستاد. مهاجم سوئدی در پنجره تابستانی هدف اصلی نقل و انتقالات آرسنال است، هرچند مذاکرات در روزهای گذشته خیلی خوب پیش نرفته است. نشریه فرانس فوتبال مصاحبه مفصلی با این بازیکن سوئدی داشته و او درباره مسیر پیشرفت حرفهایاش از سوئد تا پرتغال صحبت کرده است. خواندن این مصاحبه کمک میکند که این مهاجم فوقالعاده را بهتر بشناسید.
تو تا 25 سالگی ناشناخته بودی، در حالی که ستارگان فوتبال در سنین پایین کشف میشوند. درباره این روند غیرعادی چه توضیحی داری؟
کلید ماجرا در این بود که دوباره مثل زمان کودکی بازی کنم. وقتی سنتان پایین است، خیلی به جزئیات توجهی ندارید و فقط میخواهید از بازی لذت ببرید. در شروع دوران حرفهای ذهن من درگیر موارد بیهوده شد. درون زمین خیلی فکر میکردم، ولی تصمیم گرفتم که به فوتبال غریزی برگردم. عطش گل زدن که همیشه داشتهام دوباره به بخش اصلی بازی من تبدیل شد. من فقط به گل زدن و بردن فکر میکنم و این همه چیز را تغییر داد.
در کودکی گلزن بودی؟
بله. الگوی من زلاتان، بزرگترین بازیکن سوئد بود. ما همه او را تمجید میکنیم و تمام بازیهایش را با دقت میدیدیم. او الهامبخش من بود و عاشق صدای لرزیدن تور بودم.
استفان، پدرت هم مربی تو بود. عشق تو به فوتبال از او میآید؟
او و مادرم مرا در 6 – 7 سالگی در یک تیم فوتبال ثبت نام کردند. اولین تجربه اصلا برایم جذاب نبود. حس خوبی نداشتم، کوچک بودم و افراد غریبه زیادی وجود داشتند. ولی آنها دوباره مرا به تمرین بردند. بار دوم بهتر بود و من 8 سال را آنجا گذراندم. پدرم هم مدتی مرا تمرین داد. او هم بازیکن بوده، ولی نه در سطح خیلی بالا. بعد از بازیهایی که خوب نبودم ما با هم بحث میکردیم. تجربه مربیگری او برایم فوقالعاده بود و هنوز هم گاهی به من کمک میکند.
در 19 سالگی به برایتون رفتی و در سه سال و نیم سه انتقال قرضی داشتی، بدون اینکه در لیگ برتر بازی کنی. این دوره برایت چطور بود؟
اولین بار بود که از خانه دور میشدم و با فرهنگ متفاوتی آشنا شدم. من بازی نمیکردم یا از من در گوش چپ استفاده میکردند. به من در جام حذفی و جام اتحادیه فرصت داده شد، ولی برای رسیدن به ترکیب اصلی به اندازه کافی خوب نبودم. فوتبال همین است. برای اینکه خوب بازی کنید، باید در محیط مناسبی باشید، ولی این در مورد من صدق نمیکرد. برای همین به طور قرضی به سنپائولی، سوانزی و کاونتری رفتم. سالهای خوبی بود، ولی همزمان سهمیه دوران سختم را هم گذراندم.
تصور نمیکنی که در آن سالها وقتت هدر رفت؟
نه، چون این تجربه خیلی به من کمک کرد و توانستم به عنوان یک بازیکن و انسان به بلوغ برسم. هرچند دوست داشتم در آن سالها لیگ برتر را تجربه کنم، ولی چیزهای زیاد دیگری آموختم. یاد گرفتم که همیشه همه چیز مطابق میل ما پیش نمیرود، قرار نیست در تمام دقایق هر مسابقه بازی کنیم و گاهی دوران افول را پشت سر میگذاریم. روزهایی که خوب نبودم از خودم متوقع میشدم و سخت بود، ولی با گذشت زمان با آن کنار آمدم. دیگر خیلی به آن فکر نکردم، طوری که انگار آخر دنیا باشد. با این حال در روزهایی که اوضاع خوب نبود هم از رویاهایم دست نکشیدم.
همه چیز در تابستان 2021 تغییر کرد. با کاونتری قرارداد دائمی بستی و گلزنیها شروع شد. نقطه عطف ماجرا چه بود؟
پس از سه دوره قرضی سرانجام عضو واقعی یک تیم بودم و همین همه چیز را تغییر داد. احساس متفاوتی داشتم و با روحیه دیگری در تمرینات پیشفصل حاضر شدم. هرچند دوره قرضی من خیلی موفق نبود (19 بازی، 3 گل) احساس کردم که باشگاه واقعا مرا میخواهد. من به این نیاز داشتم، سرمربی خواست مرا حفظ کند، چون چیزی در من دیده بود. من هم میخواستم به او و باشگاه نشان بدهم که اشتباه نکردهاند.
پس تفاوت در اعتماد به نفست بود؟
برای یک شماره 9 این موضوع حیاتی است. حتی میتوان گفت که مهمترین چیز است. وقتی اعتماد به نفس دارید حتی لازم نیست فکر کنید که توپ را میخواهید به کجای دروازه بفرستید یا با کجای پا به توپ ضربه بزنید. همه چیز به طور طبیعی درست میشود و پیش میرود.
بعضی سایتها نوشتهاند که تو پای تخصصی نداری، این واقعیت دارد؟
(میخندد) نه. من مثل دمبله نیستم. من راستپا هستم، ولی میتوانم از پای چپم هم استفاده کنم. این در محوطه جریمه خیلی به من کمک میکند. باید به سرعت عمل کنید و وقت فکر کردن ندارید. باید به غریزه اعتماد کنید.
در فصل آخر بازی در کاونتری بود که شادی معروف گلت (دستهای قفل شده جلوی دهان) را شروع کردی. این از کجا آمد؟
سوئد به جام جهانی 2022 صعود نکرد و من با دوستانم به تعطیلات رفته بودم. آنها گفتند که از تغییر شادیهای گل من خسته شدهاند و باید شادی خودم را انتخاب کنم. من این یکی را امتحان کردم و همه از آن خوششان آمد. خیلیها از آن تقلید کردند. حتی برخی آن را مقابل خودم انجام دادند (گابریل، مدافع آرسنال). من این شادی را دوست دارم و بامزه است. خیلیها میپرسند که ریشه آن کجاست، ولی ترجیح میدهم این یک راز باقی بماند.
گلهای تو با ضربه سر معدود است و در 97 گل برای اسپورتینگ فقط 4 گل با ضربه سر بود. این از مواردی است که باید پیشرفت کنی؟
مشکل سر من نیست. مشکل از گوشهای تیم ماست که سانترهایشان خیلی بد است (میخندد). اگر بخواهم جدی بگویم، باید این بخش بازیام بهتر شود. دوست دارم که گلهای بیشتری با ضربه سر بزنم.
تو با 109 گل و 31 پاس گل در 114 بازی دو فصل خارقالعاده در اسپورتینگ و تیم ملی داشتی. همه دنیا از این عملکرد شگفتزده شد، خودت فکر میکردی به این سطح برسی؟
تنها چیزی که مرا شگفتزده میکند اتفاقات پیرامون من و تمجیدهایی است که دریافت میکنم. اتفاقات درون زمین چیزی است که همیشه میدانستم تواناییاش را دارم. رسیدن به این سطح مرا شگفتزده نکرد. البته واضح است که حالا جایگاه متفاوتی دارم.
اسپورتینگ در این تحول چه نقشی داشت؟
خیلی مدیون آنها هستم. ما جامهایی بردیم و من با این تیم خیلی پیشرفت کردم. کنار هم خاطرات بینظیری خلق کردیم. بیشک روبن آموریم هم نقش خیلی مهمی داشت. او بود که مرا به این تیم آورد و سبک بازیاش خیلی برایم مناسب بود. هرگز نمیتوانم به اندازه کافی از او تشکر کنم.
بعضیها ارزش عملکرد تو را به خاطر سطح لیگ پرتغال پایین میآورند. چه پاسخی برای آنها داری؟
معمولا همینطور است. وقتی اتفاقی غیرعادی میافتد، مردم سعی میکنند توجیهی برایش پیدا کنند. مثلا میگویند که او در بهترین تیم لیگ بازی میکند یا سطح لیگ پرتغال خیلی بالا نیست. این فقط نظر مردم است و برایم مهم نیست. خودم میدانم که چه دستاوردی داشتهام. لیگ پرتغال لیگ خیلی خوبی است و بازیکنان تکنیکی زیادی دارد. شاید به اندازه لیگ برتر فیزیکی نباشد، ولی کیفیت بالایی دارد.
فصل گذشته برای اولین بار لیگ قهرمانان را تجربه کردی. نظرت چیست؟
از همان بازی اول احساس کردم که سطح مسابقات با تمام چیزهایی که قبلا شناخته بودم متفاوت است. این یک تجربه عالی بود. همیشه رویای آن را داشتم. ثابت کردیم که میتوانیم با تیمهای این سطح رقابت کنیم. هتتریک (مقابل منچسترسیتی) در این تورنمنت خاطرهای است که فراموش نخواهم کرد.
بازیکنانی بودند که تو را تحت تاثیر قرار بدهند؟
بله، بخصوص بازیکنان لیگ برتر. هافبکهایی مثل برناردو سیلوا یا کواچیچ از سیتی یا ساکا از آرسنال. من با مدافعان سطح بالایی مثل گابریل و سالیبا (آرسنال) هم روبرو شدم. بازی مقابل چنین بازیکنانی یک شانس بزرگ است.
برای مقابله با چنین مدافعانی چطور آماده میشوی؟
قبل از مسابقه سبک بازی و نقاط قوت و ضعفشان را بررسی میکنم. هر مدافعی متفاوت است. بعضیها اصلا تو را رها نمیکنند و بعضی دیگر به تو فضا میدهند. باید به آنها عادت کنید. ولی فکر میکنم وقتی به این چیزها فکر نمیکنم عملکرد بهتری دارم. گاهی هم در زمین سر به سر بازیکنان میگذارم. این موارد فکرشده نیست و در همان لحظه پیش میآید.
تابستان امسال از اسپورتینگ جدا میشوی؟
شاید. در فوتبال هرگز نمیدانید چه اتفاقی میافتد. خیلی به آن فکر نمیکنم و باید ببینیم چطور میشود. مهمترین نکته این است برای باشگاهی بازی کنم که واقعا مرا میخواهد.
به لیگ برتر انگلیس فکر میکنی؟
لیگ برتر یکی از بزرگترین لیگهای اروپاست. من چند سال آنجا بودم، بدون اینکه حتی یک بار بازی کنم. قطعا این چیزی است که دوست دارم تجربه کنم. این یک انتقام جذاب خواهد بود.
اهداف حرفهایات چیست؟
بردن لیگ قهرمانان. حضور در تورنمنتهای مهم با سوئد و صعود به مراحل بالا. ما یورو و جام جهانی قبلی را از دست دادیم و همگی میخواهیم در جام جهانی 2026 بازی کنیم.
در ردهبندی بهترین مهاجمان جهان مثل هری کین، روبرت لواندوفسکی و ارلینگ هالند چه جایگاهی برای خودت در نظر داری؟
قطعا من هم در میان بهترینها قرار دارم. دشوار است که خودت را طبقهبندی کنی، ولی من در سطح آنها هستم. آنها سالهاست که در بالاترین سطح قرار دارند و بیشتر از من این را ثابت کردهاند. من هم باید بتوانم ثابت کنم که میتوانم این عملکرد را هر فصل تکرار کنم. یقین دارم کاری که در اسپورتینگ کردم را میتوانم هر جای دیگری تکرار کنم. شما هنوز بهترین نسخه یوکرش را ندیدهاید.
