ادبیات چگونه زندگی بیرین را تغییر داد؟ / یک کتابخوان حرفهای در زمین فوتبال
به گزارش فوتبال ۳۶۰، تعطیلات تابستانی برای هکتور بیرین نسبت به دیگر بازیکنان فوتبال کمی متفاوت است. صفحه او در شبکههای اجتماعی به جای تصاویر تفریح در ایبیزا یا جشنهای دردسرساز تولد، با کتاب اشباع شده.
تصاویر کتابهای متنوع خواندهشده در صفحهاش پراکنده است؛ ترکیبی از آثار کلاسیک و رمانهای معاصر که بیشتر آن از ادبیات اسپانیا و آمریکای جنوبی میآید.
تصویر رمانهای تحسینشده آلانا پورترو درباره زندگی اقلیتها در مادرید دهه ۸۰ کنار «پدرو پارامو»، رمان فراواقعگرا (سورئالیستی) کلاسیکِ خوان رولفو از ادبیات مکزیک دیده میشود. این اثر الهامبخش گابریل گارسیا مارکس جوان برای نوشتن اثر سترگ صد سال تنهایی بود. همچنین مجموعه اشعار «آوازهای کولی» فدریکو گارسیا لورکا در میان کتابهای خواندهشده مدافع سابق آرسنال و تیم ملی اسپانیا به چشم میخورد.
هکتور بیرین ۹ سال برای آرسنال بازی کرد و سپس به زادگاهش اسپانیا و تیم رئال بتیس بازگشت. او حالا در مصاحبهای جدید از قدرت تحولآفرین ادبیات سخن میگوید. هکتور بیرین در اردوی تمرینی رئال بتیس در پرتغال گفت: «میدانم کلیشهای است اما ادبیات برایم به چیز بزرگی تبدیل شده و واقعاً زندگیام را به طور کامل تغییر داده.»
عشق بیرین به ادبیات در دوران قرنطینه حاصل از دنیاگیری کووید-۱۹ جرقه زد؛ وقتی این مدافع کناری جوان در خانهاش در سنت آلبنز هرتفوردشایر، در انزوا بود. او وقتی هنوز برای آرسنال توپ میزد، خواندن رمانهای چارلز بوکوفسکی را شروع کرد. رمانهای هالیوود و اداره پست، اولین اثر خودزندگینامهنگارانه (اتوبیوگرافیکال) این نویسنده آمریکایی را خواند. این کتاب زندگی هنری چیناسکی، ضدقهرمان طعنهزن مشهور را دنبال میکند.
بیرین گفته: «در قرنطینه حالم بد بود. نمیدانستم فوتبال کی برمیگردد. نوشیدنی زیادی میخوردم و دوران سختی به نظر میرسید. نمیگویم ادبیات باعث شد دوام بیاورم اما زندگیام را خیلی راحتتر کرد.»
برخی فوتبالیستها ممکن است از به اشتراک گذاشتن عشقشان به کتاب خواندن پرهیز کنند؛ بهویژه در فضای مسمومی که هر چیزی خارج از دنیای فوتبال «حواسپرتی» تلقی میشود. بیرین اما هیچگاه علاقهاش به چیزهای فراتر از ورزش را پنهان نکرده. او در دنیای مد غرق شده و حتی برند خودش را راهاندازی کرده است. عاشق عکاسی نشان داده و به قدرت هنر در کمک به سلامت روان عمیقاً باور دارد. او از مدافعان سرسخت پایداری در عرصه فوتبال نام دارد و در سال ۲۰۲۲ از کمبود پوشش رسانهای درگیریها در فلسطین، عراق و یمن در مقایسه با اوکراین انتقاد کرد.
بیرین در خانهای پر از کتاب بزرگ شد؛ پدرش عاشق یونان باستان بود و همین موضوع الهامبخش نام هکتور برای او به نظر میرسد. بین ۱۹ تا ۲۶ سالگی، بیشتر کتابهای غیرداستانی میخواند؛ عادتی متداول برای بسیاری از مردان جوان در اروپا. خواندن برای بیرین وسیلهای برای یادگیری بود، نه لذت. او گفته: «برای خواندن هرچیز باید هدفی از مطالعه میداشتم. بعداً فهمیدم برعکس است.»
او پس از بوکوفسکی، آثار هرمان هسه، رماننویس مشهور آلمانی-سوئیسی را خواند، اما پس از خواندن ۱۰ کتاب، متوجه شد فقط کتابهای نویسندگان مرد را خوانده و تصمیم گرفت عمداً آثار زنان را بیشتر بخواند. او به سراغ «گیاهخوار» نوشته هان کانگ، برنده جایزه نوبل و همزاد (دوپلگانگر) اثر نائومی کلاین رفت. آثار نویسندگان معاصر و پرجاذبه اسپانیایی مانند خوزه لوئیس ساستره، آدریان داینه، مارتا خیمنس سرانو، کارولینا یوسته در مجموعه کتابهایش پررنگتر دیده میشود؛ همینطور کتابهای کریستینا مورالس، برترین نویسنده جوان سال از دید مجله گرانتا. سرخیو فانخول، نویسنده فرهنگی روزنامه الپایس اسپانیا، گفته این فهرست نشان میدهد بیرین «کاملاً با نبض دنیای نشر هماهنگ است». نویسندگانی مانند پورترو، لیلا گوئررو، مارتا خیمنس سرانو، خوان تایون و آلخاندرو زامبرا از «تحسینشدهترین نویسندگان» سالهای اخیر هستند و حضور آنها معنادار است. فانخول گفته: «فکر میکنم بیرین صرفاً روندهای جریان اصلی نشر را دنبال نمیکند.»
او در اردوی تمرینی پرتغال، مجموعه مقالاتی از لسلی جمیسون، «هنر خاطرهنویسی» مری کار، «آنچه درباره فوتبال فکر میکنیم» نوشته سایمون کریچلی و «چشمان کوچک» سامانتا شوابلین (که گاردین آن را «نابغه» توصیف کرد)، همراه خود آورده است. این بازیکن کتابهایش را از طریق گروه نویسندگی خاصی انتخاب میکند؛ گروهی که سهشنبهشبها در جلسات هفتگی آن در شهر سویل شرکت میکند. این گروه از دانشجویان، پزشکان و مهندسان تشکیل شده و او را با صحنه ادبی معاصر اسپانیا آشنا کرده است. او در این مورد میگوید: «ما از هم تغذیه میکنیم و کتاب و فیلم پیشنهاد میدهیم. سلیقه من هم تغییر کرده چون آدمهای اطرافم، سلیقهای عالی دارند و پیشنهادهای خوبی میدهند؛ نامها و چهرههای جدید و روشهای نوین برای نوشتن.»
تنها یک کتاب تاکنون بیرین را شکست داده. او ابتدا «بلندیهای بادگیر» نوشته امیلی برونته را به انگلیسی امتحان کرد اما در نهایت به ناچار به ترجمه اسپانیایی آن روی آورد. بیرین اعتراف کرده: «نتوانستم به انگلیسی آن را تمام کنم. امتحانش کردم اما نشد.»
