سالروز اولین بازی رونالدو با پیراهن رئال؛ از جنس شکوه و افتخار

به گزارش فوتبال 360، درست ۱۶ سال پیش، ۲۱ ژوئیه ۲۰۰۹، کریستیانو رونالدو با پیراهن سفید مادرید برای اولین بار وارد زمین شد و مقابل شامروک روورز در یک بازی دوستانه، فصل جدیدی را در تاریخ این باشگاه آغاز کرد. آن لحظه، نه تنها آغاز یک انتقال ۹۴ میلیون یورویی از منچستر یونایتد، بلکه شروع افسانه‌ای بود که قلب‌های میلیون‌ها هوادار را تسخیر کرد. امروز، با نگاه به گذشته، نمی‌توان از تأثیر عمیق او بر رئال و افتخارات ۱۵ سال اخیرش چشم‌پوشی کرد.

رونالدو در ۴۳۸ بازی برای رئال، ۴۵۰ گل به ثمر رساند و ۱۳۱ پاس گل داد. آمار او را به بهترین گلزنان تاریخ باشگاه تبدیل کرد. در این مدت، ۴ عنوان لالیگا، ۲ جام حذفی اسپانیا، ۲ سوپرجام اسپانیا، ۴ لیگ قهرمانان، ۳ سوپر جام اروپا و ۳ جام جهانی باشگاه‌ها را به ارمغان آورد. نقش او در فتح 3 جام قهرمانی متوالی اروپا بین ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸، جایی که ۱۵ گل در مراحل حذفی به ثمر رساند، هنوز در خاطرها زنده. این ارقام تنها بخشی از داستان‌اند. او با میانگین ۱.۰۳ گل در هر بازی، استاندارد جدیدی برای مهاجمان مدرن تعریف کرد و رئال را به اوج قله‌های فوتبال رساند. هر گلی، هر دریبل و هر فریاد شادی‌اش، احساسی از غرور و امید را در برنابئو زنده نگه داشت.

نمادی برای کهکشانی‌ها

اما فراتر از اعداد، رونالدو یک نماد عاطفی برای رئال بود. او با آن پیراهن شماره ۷ به ارث برده از رائول افسانه‌ای، درخشید. بازی‌هایش مقابل بارسلونا، هنوز به‌عنوان لحظات حماسی در خاطر هواداران نقش بسته. حضورش در رختکن، با ۳ توپ طلای دیگر در دوران مادریدی بودن، انگیزه‌ای برای نسل جدیدی از بازیکنان مثل سرخیو راموس و گرت بیل بود تا به اوج برسند. او یک رهبر بود  و با هر ضربه، تاریخ می‌نوشت.

جای خالی که پر نشد

با این حال، پس از جدایی او در سال ۲۰۱۸، شماره ۷ دیگر آن شکوه را پیدا نکرده. ماریانو دیاس، ادن ازار و حتی وینیسیوس جونیور نتوانسته‌اند جای خالی او را پر کنند. ماریانو با ۱۷ گل در ۶۳ بازی، ازار با مصدومیت‌ها و تنها ۷ گل در ۷۶ بازی، و وینیسیوس با وجود استعداد خیره‌کننده‌اش، هنوز نتوانسته‌اند همان ارتباط عمیق احساسی با هواداران برقرار کنند. وینی، با ۷۱ گل در ۲۴۶ بازی آینده‌ای روشن دارد اما محبوبیت و درخشش رونالدو،  هنوز دست‌نیافتنی است.

امروز، در این سالروز، هواداران رئال با نگاهی پر از حسرت و افتخار به گذشته می‌نگرند. هیچ ستاره‌ای نتوانسته  شماره ۷ را  زنده کند. کریس هنوز در قلب مادریدی‌ها می‌تپد. شاید روزی وارثی شایسته برای این میراث پیدا شود اما تا آن زمان، نام رونالدو با هر نفس در برنابئو زمزمه خواهد شد.