۱۰ شماره ۱۰ برتر تاریخ رئال مادرید؛ از پوشکاش و هیرو تا اوزیل و مودریچ
به گزارش فوتبال ۳۶۰، رئال مادرید تأیید کرد کیلیان امباپه در فصل ۲۶-۲۰۲۵ پیراهن شماره ۱۰ این باشگاه را بر تن خواهد کرد.
امباپه فصل گذشته با ۴۴ گل در ۵۹ بازی، بهترین گلزن رئال مادرید بود و این عملکرد، اولین کفش طلای فوتبال اروپا را برایش به ارمغان آورد. او سالهاست در تیم ملی فرانسه شماره ۱۰ را میپوشد؛ هرچند در پاریسنژرمن به دلیل حضور نیمار و سپس عثمان دمبله، شماره ۷ را به تن داشت. او حالا شماره مودریچ را میپوشد.
ریمون کوپا با عملکردش برای فرانسه مقابل اسپانیا در سال ۱۹۵۵ لقب «ناپلئون کوچک» را گرفت و سال بعد، پس از شکست با رنس در فینال اولین دوره جام باشگاههای اروپا مقابل رئال مادرید به این تیم پیوست. او به سرعت به مهرهای کلیدی در مادرید تبدیل شد و ۳ جام باشگاههای اروپا و ۲ لالیگا را تا پایان دهه به دست آورد. مهاجم داخلی کوتاهقد و تکنیکی در سال ۱۹۵۸ توپ طلا را برد و در سال ۱۹۵۹ پس از همتیمیاش آلفردو دیاستفانو در رده دوم قرار گرفت. نام او حالا روی جایزه بهترین بازیکن زیر ۲۱ سال مراسم توپ طلا قرار دارد.
فرانس پوشکاش، در کنار کوپا و دیاستفانو، یکی از بهترین بازیکنانی است که پیراهن رئال مادرید را پوشیده. او شماره ۱۰ را بین سالهای ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۴ به طور منظم بر تن داشت. این غول مجارستانی با وجود پیوستن به مادرید در سن ۳۱ سالگی با ۳ جام باشگاههای اروپا، ۵ قهرمانی پیاپی لالیگا و ۴ جایزه پیچیچی به عنوان بهترین گلزن لیگ به موفقیتهای فوری رسید. او با ۲۴۲ گل در ۲۶۲ بازی، همچنان ششمین گلزن برتر تاریخ مادرید به حساب میآید.
اولی اشتیلیکه در تیم معروف مونشنگلادباخ در اواسط دهه ۱۹۷۰، 3 بوندسلیگای پیاپی و جام یوفا را برد. این هافبک دفاعی در فصل ۷۸-۱۹۷۷ به مادرید پیوست و همان در سال اول قهرمان لالیگا شد. او بین سالهای ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۳ شماره ۱۰ را پوشید و ۴ سال پیاپی بهترین بازیکن خارجی لالیگا نام گرفت. اولی در نهایت با قهرمانی جام یوفای ۸۵-۱۹۸۴ از برنابئو به نوشاتل زاماکس سوئیس رفت.
گئورگی هاجی، یکی از بااستعدادترین هافبکهای هجومی نسل خود بود و پس از درخشش در جام جهانی ۱۹۹۰ از فوتبال رومانی به رئال مادرید آمد. فصل اولش خوب بود و فصل دومش بسیار پربار اما مادرید در آن دوره افول موفقیت چندانی کسب نکرد. هاجی پس از شکست مقابل اتلتیکومادرید در فینال فصل ۹۲-۱۹۹۱ جام حذفی به برشا پیوست. او پس از ۲ سال حضور در بارسلونا، موفقترین سالهای دورانش را در گالاتاسرای گذراند و رومانی را به مراحل حذفی جامهای جهانی ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸ رساند.
فرناندو هیرو، هفتمین بازیکن پرسابقه رئال مادرید بیشتر با شماره ۶ شناخته میشود اما در دهه ۱۹۹۰ شمارههای ۹ و ۱۰ را هم پوشید. هیرو در فصل ۹۲-۱۹۹۱ و پس از جدایی هاجی، شماره ۱۰ را گرفت. او در نقشی هجومیتر، ۲۵ گل در تمام رقابتها زد اما این برای جلوگیری از دومین فصل بدون جام متوالی کافی نبود.
میشل لادروپ پس از درخشش به عنوان شماره ۱۰ ماندگار بارسلونا در دوران «تیم رویایی» یوهان کرویف، در سال ۱۹۹۴ تصمیم بحثبرانگیزی برای پیوستن به رئال مادرید گرفت. مادرید سالها پشت بارسا قرار داشت اما در فصل اول حضور لادروپ قهرمان لیگ نام گرفت (پنجمین قهرمانی پیاپی لادروپ). فصل دومش چندان درخشان به نظر نرسید و او به ویسل کوبه ژاپن رفت اما همچنان به عنوان یکی از بزرگترین استعدادهای تاریخ مادرید و بارسا شناخته میشود.
کلارنس سیدورف، با تکنیک، متانت و جنگندگی در اوایل دوره کهکشانی، 3 و نیم فصل در برنابئو بود. او در ۲ سال اول با شماره ۱۰، لیگ قهرمانان و لالیگا را برد اما در فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ زیر نظر گاس هیدینک، هموطنش زمان بازی کمی داشت و در میانه فصل به اینتر بازگشت.
لوئیس فیگو پس از درخشش با شماره ۷ بارسلونا در سال ۲۰۰۰ با انتقالی رکوردشکن به رئال مادرید، شماره ۱۰ را گرفت. این بال پرتغالی همان سال توپ طلا را برد، در فصل اولش لالیگا را فتح کرد و فصل بعد قهرمان لیگ قهرمانان شد. با وجود جامها، گلها و بازیسازی درخشان، ۵ سال حضور فیگو در مادرید بیشتر با استقبال خصمانه هواداران بارسا در بازگشت به نوکمپ تعریف میشود.
مسوت اوزیل ۴ سال در بوندسلیگا با شالکه ۰۴ و وردربرمن درخشید و پس از عملکرد فوقالعاده برای آلمان در جام جهانی ۲۰۱۰ به رئال مادرید پیوست. فصل اول او در برنابئو درخشان بود و با ۲۵ پاس گل در تمام رقابتها، تشویقهای مکرر هواداران را دریافت کرد. اوزیل در فصل ۱۲-۲۰۱۱ شماره ۱۰ را گرفت و ژوزه مورینیو او را به عنوان بازیساز اصلی پشت کریستیانو رونالدو، کریم بنزما و گونسالو لیگواین قرار داد تا مادرید قهرمان لالیگا شود. اوزیل یک سال دیگر ماند و سپس به آرسنال پیوست.
لوکا مودریچ با آمدن از تاتنهام در سال ۲۰۱۲، به سرعت به هافبک کلیدی مادرید تبدیل شد. این ستاره کروات پیش از گرفتن شماره ۱۰ از خامس در سال ۲۰۱۷، ۲ لالیگا و ۳ بار لیگ قهرمانان اروپا را برد.
او تا پایان حضور بسیار موفقش در برنابئو این شماره را پوشید و تقریباً تمام جامهای ممکن را کسب کرد. مودریچ با شماره ۱۰ در بازی خداحافظیاش مقابل پاریسنژرمن در جام باشگاههای جهان، با ۳۹ سال و ۳۰۳ روز به مسنترین بازیکن تاریخ رئال مادرید تبدیل شد.
