راتکلیف هم در کنار گلیزرها قرار گرفت؛ اولین شعلههای خشم در مقابل مالک جدید
به گزارش فوتبال 360، آن همه سر و صدا و هیاهو برای آمدن مردی که قرار بود منجی غول خسته و خفته و بیرمق فوتبال باشگاهی جهان باشد به سرانجامی رسیده که هواداران دوستش ندارند. سر جیمی راتکلیف به عنوان یکی از بزرگترین سرمایهدارهای جهان به منچستریونایتد آمد و برای رسیدن به صندلی مالکیت تیم مورد علاقهاش، شیخ جاسم قطری را با همه ثروت و دست و دلبازی پشت سر گذاشت. یک نبرد بزرگ برای رسیدن به سهام یکی از ارزشمندترین برندهای فوتبالی جهان را از سر گذارند و همه به مرور متوجه شدند در این باشگاه چیز زیادی تغییر نکرده. عدهای رفته و عدهای آمدهاند. مدیران قبلی جای خودشان را به مدیران جدید دادهاند و در ساختار باشگاه تنها پدیده جدید، صرفهجویی و برکناری کارکنان منچستریونایتد به دلیل کاهش هزینههاست. تیم همان تیم گلیزرهاست؛ با همان شیوه فرسایشی در فروش بازیکنان، همان عملکرد نقل و انتقالاتی مورد نقد و همان وعدههای ساخت ورزشگاه جدید. حالا راتکلیف باید شاهد لبریز شدن صبر هوادارانی باشد که تصمیم گرفتهاند در مقابل او هم مثل گلیزرها بایستند. فشار روی سرمایهدار بریتانیایی زیاد میشود.
برنامه اعتراض
یونایتدیهای قدیمی در قالب یک کانون گسترده و تاثیرگذار هواداری، بالاخره تندیس احترام به مالک جدید را هم شکستند چون با خبرهای ضد و نقیض از ورزشگاه جدید و عملکرد نقل و انتقالاتی نه چندان درخشان، اعتمادشان را راتکلیف را هم از دست دادهاند. قرار است به اعتراض گستردهای نسبت به عملکرد مدیریتی سر جیمی راتکلیف دست بزنند و در مقابل او هم مثل مالکان مورد خشم قرار گرفته آمریکایی بایستند. همه چیز هماهنگ شده و قرار دعوا هم به طور رسمی منتشر شد است. گروه موسوم به 1958 از سایر هواداران منچستریونایتد هم خواستهاند به این اعتراض گسترده اضافه شوند و در حقیقت دعوت کردهاند پیش از بازی یونایتد در مقابل آرسنال برای اولین بار شعلههای خشم را به چشم راتکلیف هم برسانند. در بیانیه گروه 1958 آمده است: «ما اجازه نمیدهیم مقداری خوشبینی طبیعی و چند خرید جدید و پر زرق و برق، ما را از تصویر بزرگتر خارج از زمین فوتبال منحرف کند. جیمی راتکلیف تصمیم گرفت با گلیزرها همراه شود و به نظر ما، به آنها کمک میکند تا در قدرت باقی بمانند. بنابراین در ۱۷ آگوست، نه تنها علیه گلیزرها، بلکه اکنون علیه جیمی راتکلیف هم اعتراض میکنیم؛ مردی که زمانی توسط بسیاری، از جمله خود ما به عنوان یک منجی احتمالی و چراغ امید دیده میشد. او اکنون به عنوان شریکی در فرسایش مداوم، شناخته میشود. این دیگر فقط مربوط به مالکیت نیست، بلکه مربوط به بقاست؛ بقای هویت، جامعه و ارزشهای ما. جیمی راتکلیف! تو طرف خودت را انتخاب کردی و آن، ایستادن طرف ما نیست. اکنون شانه به شانه گلیزرها ایستادهای. نقاب از صورتت افتاده. تو منجی نیستی، بلکه مثل یک شیطان در لباس مبدلی!» از ابراز خشم مستقیم و بیپیرایه بیانیه گروه 1958 آتش میبارد! ظاهرا شوخی ندارند و میخواهند پنجه در پنجه مالکان بیندازند. منچستریونایتد با این اوصاف از آرامش بهره چندانی نمیبرد و شاید در این بزنگاه، فقط یک نفر بتواند راتکلیف را از فشار نجات بدهد؛ روبن آموریم! او باید بهترین نتایج را برای شگفتزده کردن هواداران و آب ریختن روی آتش خشم به دست بیاورد.
