پیامد سردرگمی رقبا و تقویت ناپولی؛ پارتنوپی، بخت نخست اسکودتو
به گزارش فوتبال 360، ناپولی، قهرمان سری آ با توجه به عملکرد درخشان فصل گذشته و فعالیتهای هوشمندانه در بازار نقلوانتقالات بهعنوان شانس نخست قهرمانی مجدد مطرح است. حفظ ستارگان کلیدی، جذب بازیکنان باکیفیت و ثبات تاکتیکی تحت هدایت آنتونیو کونته، ناپولی را در موقعیتی ممتاز نسبت به سایر مدعیان قرار داده.
ناپولی فصل گذشته با تکیه بر سیستم ۴-۳-۳ کونته و درخشش بازیکنانی نظیر روملو لوکاکو (۱۳ گل و ۱۱ پاس گل) و اسکات مکتومینای (۱۳ گل و ۶ پاس گل)، در رقابتی نزدیک با اینتر، اسکودتو را فتح کرد. حفظ این 2 ستاره که نقشی محوری در موفقیت تیم داشتند، نقطه قوت اصلی ناپولی است. لوکاکو با قدرت تمامکنندگی و مکتومینای با تحرک و حضور بهموقع در محوطه جریمه، محورهای تهاجمی و میانی تیم را تشکیل میدهند. کونته با استفاده از سبک بازی مبتنی بر فشار بالا، انتقال سریع به حمله و دفاع منسجم، توانسته ناپولی را به تیمی غیرقابلپیشبینی و خطرناک تبدیل کند.
تابستانی هدفمند
نقلوانتقالات ناپولی در تابستان 2025 هدفمند و تأثیرگذار بوده. جذب کوین دیبروینه، هافبک ۳۴ ساله منچسترسیتی با وجود سن بالا، افزودنی استثنایی به خط میانی است. دیبروینه با توانایی بینظیر در خلق موقعیت و پاسهای دقیق، خلأ خلاقیت در میانه میدان را پر میکند و مکمل مکتومینای و استانیسلاو لوبوتکا خواهد بود. نوآ لانگ، بال ۲۶ ساله آیندهوون با سرعت و تکنیک خود، جایگزینی بلندمدت برای خویچا کواراتسخلیا (که به پاریسنژرمن پیوست) خواهد بود. سم بوکما، مدافع هلندی از بولونیا با تقویت خط دفاعی در کنار الساندرو بونجورنو، استحکام دفاعی تیم را افزایش داده. همچنین، وانیا میلینکوویچساویچ، دروازهبان تورینو با عملکرد مطمئن در سری آ، رقابت سالمی با الکس مرت ایجاد خواهد کرد. این ترکیب، عمق و کیفیت لازم برای رقابت در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا را فراهم میکند.
رقبای سردرگم
در مقابل، رقبای ناپولی با دردسرهای جدی مواجهاند. اینتر، پس از جدایی سیمونه اینزاگی و انتخاب کریستین کیوو بهعنوان سرمربی، دچار افت شده. حذف زودهنگام در جام جهانی باشگاهها و نقلوانتقالات نهچندان موفق، نشاندهنده فقدان ثبات است. کیوو، با وجود موفقیت در جلوگیری از سقوط پارما، تجربه کافی برای هدایت تیمی با انتظارات بالا مانند اینتر را ندارد. فقدان خریدهای کلیدی و از دست دادن هماهنگی تاکتیکی فصل گذشته، شانس اینتر را کاهش داده.
یوونتوس تحت هدایت ایگور تودور با وجود ثبات نسبی، نتوانسته ترکیب خود را بهطور قابلتوجهی تقویت کند. تودور که در اواخر فصل گذشته جایگزین تیاگو موتا شد، همچنان در حال یافتن هویت تاکتیکی برای تیم است. یوونتوس با اتکا به همان ترکیب فصل قبل، فاقد خلاقیت لازم برای رقابت با ناپولی نشان میدهد و احتمالاً برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان تلاش خواهد کرد.
میلان، با بازگشت مکس آلگری، نظم و جدیت را به تیم بازگردانده اما از دست دادن ستارگانی مانند تیجانی رایندرز (به منچسترسیتی) و تئو هرناندس (به الهلال) ضربه بزرگی به تیم زده. آلگری که در سالهای اخیر بیشتر در جامهای حذفی موفق بوده تا لیگ، ممکن است برای بازسازی میلان به زمان نیاز داشته باشد. فقدان بازیکنان کلیدی در خط میانی و دفاع، میلان را در موقعیتی شکننده قرار داده و بعید است بتواند با ناپولی رقابت کند.
بلوغ تاکتیکی ناپل
از منظر تاکتیکی، ناپولی با سیستم 3-4-4 یا گاهی 2-5-3 کونته، انعطافپذیری بالایی دارد. دیبروینه میتواند در نقش هافبک تهاجمی یا حتی شماره 8 به میدان برود. در حالی که لانگ و لوکاکو گزینههای متنوعی در حمله ارائه میکنند. خط دفاعی با حضور بوکما و بونجورنو و حمایت لوبوتکا در میانه میدان، استحکام لازم را دارد. این انسجام، کنار تجربه کونته در مدیریت فشارهای لیگ، ناپولی را به تیمی مخوف تبدیل کرده.
ناپولی با حفظ ستارگان، تقویت هوشمندانه ترکیب، و ثبات مربیگری، شانس اول قهرمانی سری آ است. رقبا با مشکلات تاکتیکی و نقلوانتقالاتی در حال حاضر فاصله قابلتوجهی با ناپولی دارند. این تیم، با تمرکز بر عملکرد پایدار و استفاده از تجربه دیبروینه و کونته، آماده میشود تا بار دیگر اسکودتو را به ناپل بیاورد.
