یک مقایسه آماری ناامیدکننده؛ داربی تهران حساستر است یا داربی اولدفرم؟
به گزارش فوتبال 360، در هفتهای که گذشت و در میان واپسین مسابقات پیش از فیفادی شهریورماه، یک بازی مهم صورت گرفت و آن هم داربی گلاسکو بود که یکی از حساسترین بازیهای اروپا و کل جهان است. این بازی پس از 36 تقابل متوالی که با گل به پایان رسیده بود، دوباره با نتیجه 0-0 و بدون باز شدن دروازهها به پایان رسید.
هواداران این دو تیم با یک دلیل بسیار مهم از یکدیگر جدا شدهاند. آنها درعقیده دینی با هم متفاوت هستند و این موضوع طی سالیان دراز، شکاف زیادی میان پروتستانهای رنجرزی و کاتولیکهای سلتیکی انداخته است.
این حساسیت دینی کار را به جایی رسانده است که هواداران دو تیم در مدرسههایی متفاوت تحصیل میکنند و در محلههای یکدیگر تردد نمیکنند. بارها این پیکار از زمین فوتبال فراتر رفته است و منجر به شورشهای شهری، خون و خونریزی و حتی دعواهای پارلمانی شده است. با این اوصاف میتوان به راحتی دریافت که حساسیت داربی تهران با حساسیت داربی اسکاتلند، از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
نیمی از بازیها مساوی شدهاند!
اما وقتی به آمار دو داربی نگاه میکنیم تفاوت مشهودی را شاهد هستیم. دو تیم رنجرز و سلتیک تا به حال 447 بار به مصاف یکدیگر رفتهاند که 171 بار رنجرز پیروز میدان شده است و سهم سلتیک 170 پیروزی بوده است، 106 بار نیز این بازی با نتیجه تساوی به پایان رسیده است. (23 درصد از تمام بازیها مساوی شدهاند).
اما در داربی تهران طی 105 تقابل، 29 بار سرخها برنده میدان بودهاند، 26 بار آبیها و 50 بازی با نتیجه تساوی به پایان رسیده است (47 درصد از بازیها با نتیجه تساوی به پایان رسیده است). این آمار به آن معنا است که داربی تهران به صورت میانگین بیش از دو برابر داربی اولدفرم مساوی به خود دیده است، که آمار ناامیدکنندهای است!
وضعیت گلزنی چگونه است؟
وقتی در تعداد گلهای دو داربی دقیق میشویم هم به نکات جالبی برمیخوریم. اسکاتلندیها 1241 گل در 447 بازی به ثمر رساندهاند. این به معنی متوسط 2.7 گل به ازای هر بازی است. در 105 داربی تهران اما تنها 199 گل به ثمر رسیده است که برابر با عدد 1.8 گل به ازای هر مسابقه است. این یعنی به طور تقریبی ما در هر داربی 1 گل کمتر از اسکاتلندیها زدهایم.
9 تساوی 0-0 در 37 بازی اخیر!
از مهرماه سال 1388 که داربی شماره 68 برگزار شد تا کنون پایتختنشینان، 37 بار به مصاف یکدیگر رفتهاند، که 9 بازی از این 37 بازی به تساوی بدون گل رسیده است (حدودا 1 بازی از هر 4 بازی!) این درحالی است که در 37 بازی اخیر دو تیم سلتیک و اسکاتلند تنها همین داربی آخرشان 0-0 شد و باقی بازیها با گل به پایان رسید.
وقتی آنها برای بردن بازی میکنند و ما برای نباختن!
این آمار ناامیدکننده به ما نشان میدهد که با وجود تمام حساسیتهای موجود در داربی گلاسکو، آنها همواره بیپروا فوتبال بازی میکنند و سعی دارند با پیروزی در مسابقه هوادارانشان را شاد کنند و ما همیشه با یک بازی محتاطانه، بیش از برد، به دنبال فرار از شکست هستیم، تا بتوانیم با یک بازی کسلکننده و بدونگل از آماج حملات هواداران فرار کنیم و تساوی حوصلهسربری را به آنها هدیه کنیم که دردی از آنها دوا نمیکند.
این در حالی است که همیشه داربیهایی در ذهن ما ماندگار شدند که برنده داشتند و گلزنانی در یادها ماندند که گل پیروزی را به ثمر رساندند.
شاید ما کمی بیش از حد خودمان را جدی گرفتهایم، وگرنه با هر چشمی میتوان دید که داربی ما آنقدر هم حساسیتهای غیرفوتبالی ندارد که به خاطرش با ترس و لرز فوتبال بازی کنیم، پس احتمالا بهتر باشد از این فصل، مربیان با الگوگیری از فوتبال اروپا، تنها دغدغه برد در داربی را داشته باشند تا نامشان را به عنوان فاتحان داربی ثبت کنند و شادی را به هواداران ارزانی کنند. اگر تغییری در رویکرد مربیان ما در این زمینه صورت نگیرد، شاید رفتهرفته جذابیت این بازی که ویترین فوتبال ماست از بین برود و مانند خیلی چیزهای دیگر به دست فراموشی سپرده شود.
