آلونسو خیلی زود دست به عصا شد؛ ستارهها دیگر تعویض نمیشوند
به گزارش فوتبال 360، چند ماه پیش، وقتی ژابی آلونسو تازه روی نیمکت رئال مادرید نشسته بود، همه از «شجاعتِ تاکتیکی» او حرف میزدند. تعویضهای زودهنگام، چرخشهای ناگهانی و بیرون کشیدن ستارهها حتی در دقیقه 60، بخشی از امضای ژابی نام داشت اما حالا در اواسط دسامبر ۲۰۲۵، همان مربیِ جسور انگار یک دستش را پشت کمرش بسته و با احتیاطِ یک بمبشناس در میدان مین، قدم برمیدارد. دلیلش ساده است؛ رختکن رئال مادرید دیگر آن اتاقِ آرامِ ابتدای فصل نیست. یک زخمِ باز به اسم «تعویض وینیسیوس» هنوز خونریزی میکند و هر حرکتِ اشتباه میتواند انفجار بعدی را رقم بزند.
همه چیز از الکلاسیکو شروع شد. وینیسیوس، نمایش خوبی در زمین داشت. او با تصمیم ژابی در دقیقه 73 از زمین بیرون رفت. واکنشِ ستاره برزیلی فقط اخم و پرت کردنِ بطری آب نبود. چند روز بعد، در تمرینات و حتی در مصاحبههای غیررسمی، ناراحتیاش شکل علنی یافت. رسانههای مادریدی نوشتند وینیسیوس احساس «تحقیر» کرده و این موضوع در رختکن موج زد. از آن شب به بعد، خط قرمزِ جدیدی کشیده شد؛ ستارههای بزرگ را نباید زود تعویض نکنی.
تغییر شرایط
حالا بزرگترین قربانی این قانونِ نانوشته، ژابی آلونسو است. او ابتدای فصل با افتخار میگفت «هیچکس در رئال تضمینشده نیست» و امروز عملاً فقط 3 بازیکن را بدون دردسر بیرون میکشد: آردا گولر، فران گارسیا و ترنت الکساندر آرنولد. تعویض این 3 نفر هیچ موجِ منفی در رختکن ایجاد نمیکند.
جود بلینگام تبدیل به نمادِ این وضعیت شده. ستاره انگلیسی در چند بازی اخیر کاملاً گم بوده، پاسهای اشتباه پشتِ سرِ هم داده و در پرسینگ تنبل عمل میکند. این بار تا اواخر بازی در زمین ماند. آلونسو میداند تعویض زودهنگام بلینگام میتواند سبب ایجاد حواشی جدید، مصاحبههای کنایهدار و افت روحیه تیم شود. همان اتفاقی که بعد از تعویض وینیسیوس افتاد و رئال در 4 بازی بعدی فقط یک برد به دست آورد.
تعویضهای تکراری
تعویضها حالا کاملاً قابل پیشبینی و کلیشهای شدهاند. اگر رئال عقب باشد یا نیاز به تازهنفسی داشته باشد، اول آردا گولر اولین قربانی است؛ حتی اگر بهترین بازیکن زمین باشد. فران گارسیا، صرفنظر از عملکردش در جناح چپ، همیشه گزینه دوم نام دارد. ترنت هم چون با سیستم تیم هماهنگ نشده و تازهوارد به حساب میآید، راحتتر بیرون کشیده میشود اما والورده، بلینگام و وینیسیوس عملاً دستنیافتنی هستند. آلونسو ترجیح میدهد تیمش کج دار و مریز ادامه دهد تا اینکه دوباره رختکن تیمش به هم بریزد.
این احتیاطِ بیش از حد، تاکتیکِ تیم را هم فلج کرده. رئال در هفتههای اخیر در دقایق ۶۰ تا ۷۵ معمولاً افت میکند، پرسینگ شدت خود را از دست میدهد و حریفان فرصت نفس کشیدن پیدا میکنند.نیمکت تقریباً بیحرکت میماند. مربی سابق لورکوزنِ حالا در مادرید با ترس از واکنش ستارهها، دست به عصا راه میرود.
اوضاع خطرناک
البته این وضعیت فقط تقصیر بازیکنان نیست. خود آلونسو هم با آن تعویضِ جنجالی وینیسیوس، ناخواسته اشتباهی کرد و حالا گریبانش را گرفته. او میخواست اقتدارش نشان دهد و حالا مجبور است برای حفظ آرامش رختکن از همان اقتدار عقبنشینی کند. نتیجه؟ تیمی که روی کاغذ ترکیب پرستارهای دارد، گاهی مثل یک ماشینِ لوکس با ترمز دستی کشیده بازی میکند.
فشار روی سرمربی اسپانیایی روز به روز بیشتر میشود. اگر رئال در بازیهای پیش رو مقابل بیلبائو و منچسترسیتی امتیاز از دست بدهد، همین ستارهها، مربی را زیر سؤال میبرند. او در یک دورِ باطل گیر افتاده؛ یا ستارهها را زود تعویض و رختکن را منفجر کند، یا با دست بسته بازی کند و شاید قهرمانی را از دست بدهد. فعلاً راهحلِ دوم را انتخاب کرده اما همه میدانند این آرامشِ ظاهری، فقط یک آتش بس قبل از انفجار بعدی است.
