معرفی تیم‌های گروه چهارم جام جهانی؛ فرانسه به‌دنبال تکرار قهرمانی

به گزارش فوتبال 360، تیم ملی فوتبال فرانسه به‌دنبال این است تا سومین تیمی باشد که توانسته از عنوان قهرمانی‌اش دفاع می‌کند. آن‌ها در گروه چهارم با دانمارکِ جذابِ کسپر هیولمند، استرالیایی که در جست‌وجوی دومین صعود است و تونسی که تا به حال رنگ دور دوم را ندیده پیکار دارند. در ادامه نگاهی دقیق‌تر به وضعیت این چهار تیم خواهیم انداخت.

فرانسه؛ فرار از سندروم به سوی تاریخ‌سازی

مدافع عنوان قهرمانی در شرایطی پا به قطر خواهد گذاشت که خاطره‌ی خوبی از اولین دوره‌ پس از قهرمانی‌اش و همچنین حضور در قاره‌ی کهن ندارد. فرانسه اولین‌بار در سال 1998 قهرمان جهان شد ولی 4 سال بعد در جام کره‌جنوبی و ژاپن، بدون گل زده و برد از مسابقات بیرون رفت. آن‌ها حالا بازهم در قامت مدافع عنوان قهرمانی باید به قاره‌ی کهن بیایند و اجازه ندهند سندروم ناکامی قهرمان‌ها یک‌بار دیگر گریبانگیرشان شود.

اولین نمایش درخور خروس‌ها در جام جهانی به سال 1958 برمی‌گردد. همان دوره‌ای که ژوست فونتین، موفق شد بیشترین گل در یک تورنمنت را به‌ثمر برساند و 13 گل بزند. آن‌ها در سوئد مقام سوم را به خود اختصاص دادند و تا دهه‌ هشتاد یک مرتبه‌ی دیگر به انزوا رفتند.

فرانسه‌ دهه‌ هشتاد تیمی جذاب بود که ستاره‌ی آن تیم میشل پلاتینی به‌حساب می‌آمد. آبی‌ها چهارمی جام 82 و سومی جام 86 را به‌دست آوردند و بازهم شاهد افت‌شان بودیم. بعد از جام جهانی 74 سابقه نداشت که فرانسه، از حضور در جام جهانی محروم شود ولی این اتفاق برای دو دوره‌ی متوالی و طی سال‌های 1990 و 1994 برای‌شان رخ داد. اما این آرامش قبل از طوفان بود. فرانسوی‌ها با هدایت اِمه ژاکه در دومین میزبانی خود موفق شدند به اولین قهرمانی دست پیدا کنند. آفریقای‌جنوبی، عربستان، دانمارک، پاراگوئه، ایتالیا و کرواسی قربانیان میزبان تا بازی نهایی بودند. آن‌ها راحت‌ترین پیروزی خود در دور حذفی را مقابل برزیلِ ماریو زاگالو و رونالدوی جوان و مصدوم از آن خود کردند. بریس زیدان و تک گل امانوئل پتی حکم به قهرمانی خروس‌ها داد و آن‌ها رسما وارد جام‌دارها شدند.

نمایش سینوسی نمایندگان این کشور 69 میلیون نفری ادامه داشت. حذف از دور گروهی 2002، نایب‌قهرمانی در سال 2006 پس از باخت به ایتالیا در ضربات پنالتی در شب اخراج شدن زیدان و خداحافظی‌اش، کنار رفتن از دور گروهی رقابت‌های 2010 آفریقای‌جنوبی و حذف در مرحله‌ یک‌چهارم نهایی جام جهانی 2014 به‌دست آلمانِ قهرمان خلاصه‌ای از عملکرد فرانسه پیش از دشت دومین قهرمانی بود.

آن‌ها با هدایت دیدیه دشام وارد روسیه شدند. دومین تجربه‌ی مردی که در سال 1998 در قامت کاپیتان طعم شیرین قهرمانی جهان را چشیده بود. آن‌ها در مرحله‌ نخست نمایش قدرتمندانه‌ای نداشتند. برد سخت 2 بر یک مقابل استرالیا و یک بر صفر مقابل پرو با تساوی در بازی تشریفاتی برابر دانمارک همراه شد. آن‌ها آرژانتین‌ بحران‌زده خورخه سامپائولی را هم به یمن درخشش امباپه با نتیجه‌ی پرگل 4 بر 3 در بازی‌ای که قضاوت آن بر عهده علیرضا فغانی بود، شکست دادند. اروگوئه، قربانی بعدی خروس‌ها بود و کار بزرگ‌تر در مرحله‌ی نیمه‌نهایی صورت گرفت. جایی که شاگردان دشام با یک گل بلژیک، شکست دهنده‌ی برزیل را از پیش رو برداشتند. مجددا فینال برای فرانسه چالشی کمتر از حد انتظار را داشت. آن‌ها با نتیجه‌ی 4 بر 2 از سد کرواسی گذشتند تا آقای سرمربی بعد از ماریو زاگالو و فرانتس بکن‌باوئر تبدیل به سومین نفری شود که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی فاتح جام جهانی می‌شود.

فرانسه پس از جام جهانی یک‌بار هم لیگ ملت‌ها را فتح کرد اما نمایش ناامیدکننده در یورو 2020 تردیدها را نسبت به دشام و شاگردانش زیاد کرده است. آن‌ها حتی بدون کانته و پوگبا هم مملو از ستاره در تمامی خطوط هستند و می‌توانند به یک قهرمانی دیگر دست پیدا کنند ولی هارمونی و انسجام مدنظر را در این تیم نمی‌بینیم. فرانسوی‌ها شکست‌های تلخی را در یکی 2 سال اخیر تجربه کرده‌اند و حالا باید دید می‌توانند به یمن حضور امباپه، بنزما، گریزمان، هرناندز، کاماوینگا، شوامنی و ... به سومین تیم تاریخ پس از ایتالیا و برزیل تبدیل شوند که از عنوان قهرمانی‌شان دفاع کرده‌اند یا خیر.

استرالیا؛ به امید دومین صعود پس از 16 سال

جام جهانی 1974 را اگر حساب نکنیم، استرالیا تا سال 2006 تیمی غریبه به جام جهانی بود. آن‌ها بهترین تیم اقیانوسیه بودند ولی همیشه درگیر پلی‌آف می‌شدند و دست‌شان به این تورنمنت بزرگ نمی‌رسید. سال 2006 یک اتفاق بزرگ برای آن‌ها بود؛ آخرین دوره‌ای که نماینده‌ی اقیانوسیه بودند و موفق شدند هم به جام جهانی صعود کنند و هم اولین و آخرین راهیابی خود به دور دوم را جشن بگیرند.

سرمربی کانگروها در آن دوره گاس هیدینک بود. استرالیایی‌ها ابتدا با کامبکی تماشایی به لطف تیم کیهیل، ژاپن را شکست دادند. باخت به برزیل و تساوی مقابل کرواسیِ مرحوم زلاتکو کرانچار باعث شد تا زرد و سبزها راهی دور یک‌هشتم‌ نهایی شوند. ایتالیای 10 نفره‌ مارچلو لیپی با پنالتی‌ بحث‌برانگیز فرانچسکو توتی در آخرین لحظات موفق شد استرالیای دردسرساز را شکست دهد و در نهایت قهرمانی را به‌دست بیاورد.

حضور در آسیا خیال استرالیا را از بابت صعود به جام جهانی راحت کرد. آن‌ها در هر سه جام 2010، 2014 و 2018 در مرحله‌ی گروهی با جام جهانی وداع کردند و تنها صربستان بود که در آفریقای‌جنوبی به آن‌ها باخت. 6 باخت و 2 مساوی هم برای کانگروها در دیگر بازی‌ها به‌ثبت رسید.

رسیدن به جام جهانی 2022 برای آن‌ها بازهم عجیب بود و ماجرای‌شان به پلی‌آف کشیده شد. شاگردان گراهام آرنولد، مهاجم اسبق تیم ملی استرالیا و دستیار هیدینک در جام جهانی 2006، نتوانستند در گروهی که عربستان و ژاپن درش بودند صعود مستقیم را تجربه کنند و راهی پلی‌آف شدند. پیروزی 2 بر یک مقابل امارات محتمل بود ولی پیروزی برابر پرو چیزی فراتر از توقعات بود. آن‌ها با درخشش اندر ردماین، دروازه‌بان ذخیره‌شان در ضربات پنالتی با حرکات عجیبش، توانستند برای ششمین بار به جام جهانی راه پیدا کنند.

استرالیا آماده‌سازی عجیبی هم داشت. آن‌ها پنجره‌ اول پس از مشخص شدن گروه‌ها را به خاطر بازی‌های پلی‌آف از دست دادند و سپس در پنجره‌ی ماه سپتامبر ترجیح دادند 2 بازی با نیوزیلند انجام دهند. حالا باید دید تیمی که چندان بازیکن سرشناسی ندارد می‌تواند با امثال متیو رایان، آرون موی، آیدین هروستیچ، آور مابیل و مارتین بویل دومین صعود را پس از 16 سال تجربه کند یا خیر.

دانمارک: دینامیت‌ها، شگفتی‌ساز می‌شوند؟

یکی از تیم‌هایی که انتظار می‌رود در این دوره تا مراحل پایانی پیش برود قرمز و سفیدهای اسکاندیناوی هستند. دانمارک پس از نمایش لذت‌بخش در یورو 2020 که با صعود به نیمه‌نهایی توام شد، توانست در لیگ ملت‌ها هم عملکرد قابل قبولی داشته باشد و خودش را مهیای حضور در جام جهانی کند.

آن‌ها برای ششمین‌بار می‌خواهند در این تورنمنت بزرگ شرکت داشته باشند. جالب است که حضور کم آن‌ها با نتایجی ضعیف همراه نشده است. دینامیت‌ها تنها در سال 2010 موفق به صعود از گروه‌شان نشدند و در الباقی ادوار حداقل تا یک‌هشتم نهایی بالا رفتند.

اوج کار دانمارک در سال 1998 بود. وقتی که آن‌ها با هدایت بو یوهانسون موفق شدند پس از فرانسه، با 4 امتیاز از گروه خود صعود کنند. دور بعدی با پیروزی 4 بر یک برابر نیجریه همراه شد. پایان ماجرای برادران لادروپ، پیتر اشمایکل، توماس هلوگ، ابه ساند و دیگر ستاره‌های دانمارک در دیدار مقابل برزیل بود. آن‌ها با وجود ارائه‌ی یک بازی جذاب، 3 بر 2 به حریف نامدار خود باختند و از جام کنار رفتند.

کسپر هیولمند در روسیه و در دیدار مقابل کرواسی به عنوان دستیار، شاهد حذف تلخ دینامیت‌ها بود. او قرار بود پس از یورو 2020 جانشین ایج هاریدی شود اما عقب افتادن مسابقات، باعث شد تا هاریدی از دانمارک جدا شود و کسپر در جام ملت‌ها سکاندار تیمی شود که توانست با وجود مشکلی که برای کریستین اریکسن به‌وجود آمد با نمایشی جذاب تا یک‌قدمی فینال پیش برود.

حالا در ترکیب دانمارک شاهد حضور بازیکنان شناخته‌شده‌ زیادی هستیم. کسپر اشمایکیل، آندرس کریستنسن، سیمون کِر، یواکیم میله، پیر امیل هویبیرگ، کسپر دولبرگ، میکل دمسگارد، کریستین اریکسن و مارتین بریث‌ویت مهمترین نفرات قرمز و سفیدها در قطر خواهند بود. باید دید این مجموعه‌ی متحد تا چه مرحله‌ای قرار است پیشروی کند.

تونس: عقاب‌های کارتاژ، همانند تیم ملی ایران

اولین حضور در جام جهانی 1978. اولین برد مقابل یک تیم از منطقه‌ی کونکاکاف. دومین حضور در جام جهانی 1998. حضور در قطر برای ششمین‌بار و به دنبال اولین صعود. اگر نام تونس را پیش‌تر ندیده بودید و اطلاع نداشتید که تیم‌های گروه چهارم جام بیست‌ودوم در حال بررسی هستند احتمالا با این تردید مواجه می‌شدید که شاید صحبت از تیم ملی ایران است اما ما درباره‌ی عقاب‌های کارتاژ صحبت می کنیم.

تیم ملی تونس با هدایت جالل کدری قرار است رقابتی سخت با فرانسه، دانمارک و استرالیا داشته باشد تا بتواند برای اولین‌بار از دور گروهی صعود کند. آن‌ها در آرژانتین 78، نخستین حضور را تجربه کردند و موفق شدند با عبور از سد مکزیک، شروعی فوق‌العاده داشته باشند اما در ادامه باخت یک بر صفر مقابل لهستان و تساوی بدون گل مقابل آلمان‌غربی از راه رسید و نماینده‌ی آفریقا راهی دور دوم نشد.

آن‌ها در جام‌های 98، 2002 و 2006 با عملکردی مشابه یعنی یک مساوی و 2 باخت از گردونه‌ی مسابقات کنار رفتند. نتیجه‌ی سال 2018 با تفاوتی کوچک همراه بود. آن‌ها پس از 40 سال طعم پیروزی را چشیدند و توانستند پس از قبول 2 باخت مقابل انگلیس و بلژیک، برابر پاناما به برتری برسند تا بازهم نمایندگان کونکاکاف برای‌شان برد به‌ارمغان بیاورند.

عقاب‌ها برای راهیابی به جام جهانی 2022 در دور دوم با 13 امتیاز و با کسب 2 امتیاز بیشتر نسبت به تیم دوم در صدر جدول قرار بگیرند و راهی دور نهایی شوند. آن‌ها در جدالی رفت و برگشت مقابل گینه به یمن یک گل به خودی جهانی شدند و حالا باید دید می‌توانند با سرمربی 50 ساله‌ خود که بازیکن حرفه‌ای نبوده و در 2 دهه‌ی اخیر حدود 20 جا‌به‌جایی داشته، به مرحله‌ی بعدی راه یانبد یا خیر.

وهبی خزری، همچنان ستاره‌ی تونس است. این بازیکن 32 ساله که در دوره‌ی قبلی با 2 گلی که زد تبدیل به بهترین گلزن تاریخ کشورش در جام‌های جهانی شد به همراه نفراتی چون یوسف مساکنی و فرجانی ساسی می‌توانند جزو تاثیرگذارترین مهره‌های قرمز و سفیدها در قطر باشند.