مرور قهرمانی‌های آرژانتین در جام‌جهانی؛ روزی روزگاری آلبی‌سلسته

به گزارش فوتبال 360، تیم ملی آرژانتین که برای اولین بار در تاریخ جام‌جهانی در سال 1978 به قهرمانی رسید، سابقه طولانی در نایب قهرمانی در این تورنمنت دارد و اولین نایب قهرمان تاریخ مسابقات است.

این تیم که پس از برزیل، آلمان و ایتالیا، چهارمین تیم پرافتخار جهان است در سال 1930 و اولین دوره برگزاری جام‌جهانی، دیدار فینال را به اروگوئه واگذار کرد و برای رسیدن به اولین قهرمانی تاریخش، 48 سال صبر کرد. پس از آن در سال 1986 با درخشش دیگو آرماندو مارادونا قهرمانی‌اش را تکرار کرد و در سال‌های 1990 و 2014 تعداد نایب قهرمانی‌هایش به 3 رسید. یاران لئو مسی در صورتی که امسال در قطر جام را برای سومین مرتبه در تاریخ بالای سر ببرند، تعداد قهرمانی‌هایشان از تیم‌های اروگوئه و فرانسه بیش‌تر خواهد شد و این درحالی است که هم‌اکنون آلبی‌سلسته، بیش‌تر از مجموع افتخارات تیم‌های اسپانیا و انگلیس، افتخار در جهان کسب کرده است. آن‌ها همچنین تنها تیم در جمع پرافتخارترین‌ها هستند که با هر بار رسیدن به دور نیمه‌نهایی، راهشان را تا فینال ادامه داده و هرگز ماندن پشت دروازه‌های رسیدن به فینال را تجربه نکرده‌اند.

مغلوب بزرگ نبرد ریورپلاته

آرژانتین و اروگوئه، پرافتخارترین تیم‌های کوپا آمریکا در غیاب اروپایی‌ها در نخستین دوره برگزاری جام‌جهانی، حریفانشان را قلع‌وقمع کردند و در دیدار فینال جام‌جهانی 1930 مقابل یکدیگر قرار گرفتند. 2 تیم که پس از اولین دیدارشان در سال 1902، تقریباً هرسال مقابل یکدیگر صف‌آرایی کرده بودند در فاصله سال‌های 1916 تا 1929، بیشترین سهم را در برگزاری فینال رقابت‌های قهرمانی آمریکای جنوبی (کوپا آمریکا) داشتند اما اروگوئه در سطح بین‌المللی موفق‌تر عمل کرده بود و با قهرمانی در 2 المپیک اخیر، برتری‌اش را با قهرمانی در نخستین جام‌جهانی تاریخ نیز تثبیت کرد. در فینال آن دیدار، تیم‌ها برای استفاده از یک توپ مشترک به توافق نرسیده و به پیشنهاد جان لانگنوس، هر نیمه با توپ مورد نظر یک تیم بازی شد. جایی که در نهایت اروگوئه  4 بر 2  آرژانتین را شکست داد و به عنوان قهرمانی رسید. نکته جالب‌توجه، این است که گی‌یرمو استابیله با به ثمر رساندن 8 گل در 4 بازی، بالاتر از گابریل باتیستوتا و مارادونا، بهترین عملکرد را در میان بازیکنان آرژانتین از نظر میانگین گلزنی در تاریخ جام‌جهانی دارد.

هفت خوان در خانه

آرژانتین با احتساب رقابت‌های قطر 2022، موفق شده در 18 از 22 تورنمنت تاریخ مسابقات حاضر باشد و هر 4 دوره غیبت این تیم در معتبرترین آوردگاه فوتبالی جهان، پیش از سال 1978 به ثبت رسیده است؛ 3 دوره تصمیم بر عدم حضور و یک مرتبه عدم کسب مجوز حضور در تورنمنت 1970. آلبی‌سلسته اما برای تثبیت قدرت به عنوان یکی از مدعیان همیشگی، نه به جام‌های قاره‌ای، بلکه به جام‌جهانی نیاز داشت و سرانجام سال 1978 به این مهم رسید. آرژانتین آن دوره با قرار گرفتن در یکی از سخت‌ترین گروه‌های مسابقات، در دور نخست ابتدا از سد مجارستان گذشت و سپس یاران میشل پلاتینی در فرانسه را پشت سر گذاشت اما برای صدرنشینی گروه، قافیه را به ایتالیا باخت و در دور دوم گروهی، با غلبه بر لهستان و پرو، همچنین کسب تساوی بدون گل در برابر برزیل با تکیه بر تفاضل گل بهتر نسبت به رقیب دیرینه در صدر جدول گروه ایستاد و راهی فینال شد.

در دیدار پایانی دور گروهی، هر نتیجه‌ای با کم‌تر از اختلاف 4 گل، میزبان را از رسیدن به فینال محروم می‌گذاشت اما شاگردان سزار لوئیس منوتی موفق شدند با 6 گل پرو را در هم کوبیده و حضور در دیدار رده‌بندی را سهم برزیل کنند. در دیدار فینال، آرژانتین به مصاف هلند رفت و درحالی که یکی از پربرخوردترین فینال‌های تاریخ مسابقات با مجموع 64 خطا به ثبت رسید، آرژانتین فاصله‌ای تا شکست نداشت. جایی که ابتدا آلبی‌سلسته نیمه نخست را با پیروزی پشت سر گذاشت اما در نیمه دوم لاله‌های نارنجی به بازی برگشتند و زمانی که راب رسنبیریگ، دیر هنگام دیرک را به لرزه درآورد، فاصله‌ای هم تا پیروزی نداشتند. در وقت‌های اضافه اما هلند خلع سلاح شد و آرژانتین در نهایت 120 دقیقه، با 2 گل دیگر جام را در خانه نگه داشت تا به پنجمین میزبان تاریخ این رقابت‌ها (پس از اروگوئه، ایتالیا، انگلیس و آلمان غربی) تبدیل شود که اجازه خروج جام طلایی از کشورش را نداده است.

اعجاز دیگو در آزتکا

درحالی که آرژانتین تا روز پایانی رقابت‌های مقدماتی کانمبول، صعودش به رقابت‌های جام‌جهانی 1986 را قطعی نکرده بود، در نهایت به عنوان یکی از آخرین تیم‌ها بلیت پرواز به سمت مکزیک را رزرو کرد اما قاطعانه، با تکیه بر درخشش دیگو آرماندو مارادونا جام را بالای سر برد و در طول تورنمنت نهایی، برای اولین مرتبه در تاریخ شکست ناپذیر باقی ماند. مارادونا در جام‌جهانی 1986 با خلق 27 موقعیت مسلم گلزنی، 26 شوت، 53 دریبل موفق (رتبه دوم در اختیار ایوان یارمچوک با 16 دریبل بود) و ارسال 5 پاس گل، اسطوره این رقابت‌ها لقب گرفت و نکته جالب توجه، این است که بیش‌تر از هر بازیکن دیگری در طول تورنمنت دیگو با خطای بازیکنان حریف متوقف شد (متحمل شدن 53 خطا در طول تنها 7 بازی که به طور میانگین، 7.6 خطا از جانب بازیکنان حریف در هر 90 دقیقه روی مارادونا انجام شده بود). این تعداد با افزایش دامنه بررسی به هر 21 بازی مارادونا در تاریخ جام‌های‌جهانی به 152 خطا می‌رسد.

آرژانتین در این دوره، پس از غلبه بر کره‌جنوبی و بلغارستان، همچنین کسب تساوی مقابل ایتالیا به عنوان تیم نخست گروه راهی دور حذفی شد و اروگوئه را نیز برای رسیدن به جمع 8 تیم برتر جام از پیش روی برداشت. نقطه عطف تورنمنت، پیروزی آرژانتین بر انگلیس در یک‌چهارم نهایی بود؛ جایی که مارادونا یک تنه، عادلانه یا ناعادلانه، انگلیس را از دور مسابقات حذف کرد که روایت عملکرد دیگو در این دیدار، یکی از به یادماندنی‌ترین داستان‌های تاریخ جام‌جهانی است. در ادامه آرژانتین موفق شد بلژیک و آلمان غربی را هم شکست دهد و برای دومین و آخرین بار، قهرمانی در جام‌جهانی را تجربه کند.

زیر سقف دودیِ رم

سال 1990، آرژانتین به عنوان مدافع عنوان قهرمانی به ایتالیا سفر کرد اما از همان ابتدا، متزلزل ظاهر شد و دیدار افتتاحیه را با یک گل به کامرون واگذار کرد. در ادامه، یک پیروزی مقابل اتحاد جماهیر شوروی و کسب تساوی مقابل رومانی، آلبی‌سلسته را به عنوان یکی از تیم‌های سوم به دور حذفی رساند و در مسیر رسیدن به فینال، آرژانتین از سد برزیل (درحالی که رقیب به مراتب عملکرد بهتری داشت)، یوگسلاوی و ایتالیا در ضربات پنالتی گذشت و به آلمان غربی در دیدار فینال رسید. دیداری که اگرچه تکرار فینال دوره قبل بود اما به عنوان یکی از بی‌کیفیت‌ترین دیدارهای نهایی تاریخ مسابقات شناخته می‌شود و در نهایت آلمان غربی موفق شد به عنوان قهرمانی برسد. رسیدن آرژانتین به فینال در این تورنمنت به خودیِ خود یک دستاورد بزرگ بود؛ زیرا آرژانتین در طول مجموع 7 دیدار، تنها 85 دقیقه از حریفان پیش بود و در نهایت  دستش از رسیدن به جام کوتاه ماند.

لئو، پشت سد کاپیتان آلمانی

دیگر نایب قهرمانی آرژانتین در تاریخ این مسابقات نیز سال 2014 به دست آمد. یک تراژدی تمام‌عیار برای لیونل مسی و یارانش. درحالی که آلبی‌سلسته از سال 1990 موفق نشده بود پا را از دور یک‌چهارم نهایی فراتر بگذارد در برزیل 2014 سرانجام موفق به طلسم‌شکنی شد و با شکست بلژیک، سرانجام پس از 24 سال به نیمه‌نهایی مسابقات رسید. یاران لئو با پشت سر گذاشتن هلند در ضربات پنالتی، به فینال رسیده و موفق شدند شکست‌ناپذیری نسل‌های گذشته‌شان در مرحله نیمه‌نهایی را ادامه دهند. در دیدار فینال اما حریف نام‌آشنایی مقابل آرژانتین قرار گرفته بود؛ تیمی که برای سومین بار در فینال‌ها مقابل آلبی‌سلسته قرار می‌گرفت و این بار شرایط کاملاً متفاوت بود. ژرمن‌ها زیر پرچم متحد با شکست  7 بریک برزیل پا به فینال گذاشته و مرد شماره یک آلمان‌ها، دژ رسوخ ناپذیری به نام مانوئل نویر بود. مردی که به خوبی 3 شانس مسلم گلزنی را از آرژانتین گرفت و در نهایت با گل دقیقه 113 ماریو گوتزه، جام برای چهارمین بار در تاریخ، راهی «دویچلند» شد. لئو مسی با وجود عملکرد فوق‌العاده در تورنمنت با ایجاد 23 شانس گلزنی و ثبت بیش‌ترین دریبل موفق (46) دستش از رسیدن به جام کوتاه ماند تا طلسم قهرمانی سوم ادامه داشته باشد.