عملکرد فوق‌العاده «مارچینیاک» در قضاوت فینال؛ او هم یک فوق‌ستاره بود

به گزارش فوتبال 360، انتخاب داور لهستانی برای دیدار فینال توسط کمیته‌برنامه‌ریزی فیفا، آن هم در شرایطی که داوران مطرحی چون علیرضا فغانی، دنیله اورساتو، دانیل زیبرت، مایکل اولیور، دنی ماکلی و آنتونی تیلور می‌توانستند برای قضاوت حساس انتخاب شوند، ابتدا انتقادات بسیاری را متوجهِ تصمیم‌گیرندگان کرد اما به محض به صدا درآمدن سوت آغاز دیدار، ورق برگشت.
این انتخاب در شرایطی انجام شده بود که انتقادات به عملکرد داوری در این تورنمنت، کم نبوده و تنها چند ساعت مانده به دیدار فینال در دیدار رده‌بندی اعتراضات بیش از حد بازیکنان مراکش به عملکرد داور قطری، فشارها روی داوران را بیش از پیش افزایش می‌داد. قضاوت پر حرف و حدیثِ داوران برزیلی و آرژانتینی در دور یک‌چهارم نهایی، احتمال دوباره انتخاب شدنشان برای قضاوت در دور بعدی مسابقات را از بین می‌برد و کمیته برنامه‌ریزی فیفا، مارچینیاک را پس از قضاوت در دور یک‌هشتم نهایی، برای سوت زدن دیدار فینال کنار گذاشت. آن‌ها حتی یک قضاوت هم به داور لهستانی در دور یک‌چهارم نهایی یا نیمه‌نهایی ندادند تا او کم‌ترین فشار را هم احساس نکند.

کنترل بازی، با کمترین استفاده از کارت

مارچینیاک که در این تورنمنت، پیش از فینال تنها 2 قضاوت داشت و یکی برای فرانسه و دیگری برای آرژانتین بود، به‌خوبی بازیکنان 2 تیم را آنالیز کرد و از همان دقایق ابتدایی درحالی که مدافعان و بازیکنان خط میانی آرژانتین بازی را پر برخورد آغاز کرده بودند، صلابتش در تصمیمات را به رخ کشید. این داور 41 ساله که کم شباهت به پیرلوئیجی کولینا هم نبود، بدون آن که بخواهد کارت زردهای فراوانی مقابل صورت بازیکنان خاطی بگیرد و از همان دقیقه یک، تنش دیدار را همچون قضاوت متئو لاهوز در دیدار آرژانتین مقابل هلند بالا ببرد، به خوبی بازی را کنترل کرد.

اولین اخطار، پس از 47 دقیقه

در دیداری پربرخورد و 120 دقیقه‌ای که مجموعاً 45 خطا اعلام شد تا آخرین دقیقه از وقت‌های تلف شده نیمه نخست، کارت زرد از جیب داور بیرون نیامد. مارچینیاک در این دیدار، تنها به 8 نفر کارت زرد نشان داد که با صرف‌نظر از اخطارهای ژیرو و امی مارتینس که در جریان بازی نبودند، 4 کارت سهمِ آرژانتین بود و 2 کارت هم مقابل صورت بازیکنان فرانسه گرفته شد. یک پنالتی، برای آرژانتین اعلام شد و 2 پنالتی هم سهمِ فرانسه در جریان دیدار. پنالتی‌هایی که هر 3 تبدیل به گل شدند و حتی برای بازبینی ویدئویی هم وقت بازی تلف نشد.

چرا فیفا جایزه سوت طلایی ندارد؟!

در پایان دیدار، اگرچه جام طلایی به لئو مسی رسید و کفش طلا را کیلیان امباپه به خانه برد، این دیدار یک فوق‌ستاره دیگر هم داشت و بدون شک نقشِ مارچینیاک در جذابیت بازی، اگر بیش‌تر از مسی و امباپه نبوده باشد، کمتر هم نیست. هیجان این دیدار به خودیِ خود آنقدر بالا بود که علاوه بر هواداران و تماشاگران بازی، احتمال داشت داور را هم هیجان زده کند اما به دقایقی که داور لهستانی دیدار، برای فرانسه پنالتی اعلام کرد، دوباره نگاه کنید. درحالی که بازی 2 بر صفر به سود آرژانتین دنبال می‌شد و آلبی سلسته تنها به 10 دقیقه مقاومت بیش‌تر نیاز داشت، پنالتی اول به سود آبی‌ها اعلام شد. امباپه توپ را به تور چسباند و با گل دوم، تنها یک دقیقه بعد، جریان بازی عوض شد.

جرأتِ مثال زدنی در اعلام تصمیمات سخت

در نیمه دوم وقت‌های اضافه، باز هم آرژانتین پیش افتاده بود و 2 دقیقه مانده به پایان دیدار درحالی که همه‌چیز مهیای قهرمانی آرژانتین بود، باز هم انگشت مارچینیاک به سمت نقطه پنالتی دروازه آرژانتین نشانه رفت. داور لهستانی در این صحنه، آنقدر جایگیری خوبی داشت که برای تشخصی هند، نیازی به یادآوری اتاق VAR  نبود و او بلافاصله تصمیم قاطعش را اعلام کرد. اعلام این پنالتی‌ها در دیدار فینال، آن هم در چنین دقایق حساسی، شجاعتی مثال زدنی می‌خواهد. هر تصمیمی این چنین، جای تیم قهرمان و نایب قهرمان را عوض می‌کند اما چه کسی مدعی است که می‌تواند از تصمیمات مارچینیاک ایراد بگیرد؟! چه‌کسی می‌خواهد بگوید در قضاوت مارچینیاک، اشتباه به چشم آمد؟!

تصمیم بحث‌برانگیز؟ تنها یک آوانتاژ!

شاید اگر با ذره‌بین به دنبال پیدا کردن اشتباهات او بگردیم، تنها یک صحنه‌ای که می‌توانست به سود فرانسه آوانتاژ بدهد و بازی را متوقف کرد به چشم بیاید. که آن موقعیت هم به هیچ وجه، موقعیت صددرصد گلزنی نبود. اصلاً توپ در زمین حریف قرار نداشت که بخواهد شانس گلزنی ایجاد کند. صرف‌نظر از گزارشی که نشریه اکیپ، چاپ فرانسه علیه او منتشر کرده و با یادآوری قضاوت مارچینیاک در سوپرجام اروپا 2018 برای رئال مادرید، به‌گونه‌ای مطلب نوشته که این داور لهستانی در این فینال، قصدی به جز خراب کردن رکوردهای رافائل واران در فینال‌هایش نداشته، اعتراضی به تصمیمات مارچینیاک در رسانه‌های معتبر به چشم نمی‌آید. حتی نشریه کیکر، چاپ آلمان هم که پس از پایان دور گروهی و تصمیم بحث‌برانگیزِ دانیل زیبرت در دیدار اروگوئه مقابل غنا معتقد بود دیدار فینال باید به او داده شود، پس از پایان دیدار فرانسه و آرژانتین به‌وضوح از تصمیمات داور لهستانی تمجید کرد و او را یک فوق‌ستاره در کنار لیونل مسی و کیلیان امباپه نامید.

او فقط می‌خواست رکورد واران را خراب کند؟!

نشریه اکیپ، آن مطلبِ جالب‌توجه را صرفاً در اعتراض به اعلام پنالتی به سود آرژانتین در دقیقه 21 منتشر کرده و با یادآوری این نکته که رافائل واران در 18 فینالی که در میدان حضور داشته، فقط 3 بازی را با نرخ موفقیت 83 درصدی واگذار کرده و داورِ 2 بازی از 3 بازی، کسی جز مارچینیاک نبوده، معتقد است تصمیمِ داور لهستانی برای اعلام خطای عثمان دمبله در محوطه جریمه که سرنگونی دی‌ماریا را به همراه داشت، حداقل باید توسط داوران ویدیویی چک می‌شده است. نکته اینجاست که داورانِ ویدئویی، بدون شک تمامی تصمیماتِ حساس از این قبیل را چک می‌کنند و در صورت مغایرت نظرشان با داور اول، او را به پای مانیتور فرا می‌خوانند.

تصمیمات مارچینیاک، همه درست بود

اگر مارچینیاک برای تماشای دوباره صحنه دعوت نشده، به این معناست که او تصمیم اشتباهی نگرفته است. صدالبته اتفاقی که برای علیرضا فغانی افتاد، این نظریه را اثبات می‌کند که تمامی تصمیمات داوران ویدئویی هم درست نیست اما قضاوتِ داور لهستانی در این دیدار، آنقدر قاطعانه و باکیفیت بود که نشود ایرادی به آن گرفت. حتی آرسن ونگر که  کنار پیرلوئیجی کولینا، مسئولیت اجرایی در این تورنمنت داشت، به‌وضوح علت تصمیماتِ مارچینیاک را در مصاحبه‌اش بازگو کرده و هم از نشان دادن کارت زرد به مارکوس تورام در دقیقه 87 به سبب تمارض دفاع کرده و هم از اهدای تمامی پنالتی‌ها در جریان این دیدار به هر 2 تیم.

یک قضاوت در کلاس جهانی

ونگر درباره اعلام پنالتی دقیقه 21 به سود آرژانتین گفته است: «در آن صحنه، دی‌ماریا عثمان دمبله را پشت سر گذاشت و درحالی که تماماً صاحب توپ بود، پیش از ارسال پاس در محوطه سرنگون شد. در چنین شرایطی، حتی یک لمسِ کوچک برای مدافع کافی است تا مهاجم را سرنگون کند و داور را مجاب به اعلام پنالتی. از بختِ بدِ دمبله، او حتی در این صحنه برای سرنگونی دی‌ماریا و تماس بدنی با او، زیرکانه عمل نکرد که جای تخفیفی برای داور بگذارد. مارچینیاک در این دیدار، فوق‌العاده ظاهر شد. یک داوریِ باکلاس در بالاترین سطح برگزاری فوتبال. یک قضاوت در کلاسِ جهانی».