مرور آخرین مصاحبه پله/ مسی را بهترین زوج خودم می‌دانم؛ خدا هزینه هدیه‌اش را از من می‌خواست!

به گزارش فوتبال 360، سرانجام پله هم چشمانش را از این جهان فرو بست و سرطان، پادشاه ابدی جهان فوتبال را به کام مرگ کشید؛ مردی که 3 قهرمانی با برزیل را در جام‌جهانی تجربه کرده بود و در مراسم بزرگداشت پنجاهمین سالگرد به ثمر رساندن گل شماره هزار خود در مصاحبه با نشریه «گاتزتا دلواسپورت» نکات جالب توجهی را بر زبان آورده بود.
پله از انتخاب بهترین بازیکن جهان بعد از خودش در این نسل و مشکلات نژاد پرستی در فوتبال مدرن تا بهترین مدافعی که مقابلش بازی کرده بود و عجایب کمک داور ویدئویی، همه و همه را در مصاحبه با نشریه ایتالیایی بازگو کرد. در تاریخ 14 نوامبر 2019، ادسون آرانتس دو ناسیمنتو همچنین آرزو کرد قهرمانی تیم ملی برزیل و نیمار را در جام‌جهانی 2022 تماشا کند و سرانجام نقش بستن ششمین ستاره طلایی بر پیراهن طلایی تیم ملی کشورش را جشن بگیرد.

ستاره‌ای که برای درخشش، عجله داشت!

دنیایی از القاب برای بیان پله، کافی نیستند. شاید برازنده‌ترین لقب برای ادسون آرانتس دو ناسیمنتو، همان پله باشد؛ الماس سیاهی که جهان فوتبال را دگرکون کرد و اگر نقش‌اش در زندگی سیاهان کمتر از مارتین لوتر کینگ نباشد، کمتر از او هم نیست. پله هنوز 16 ساله نشده بود که برای اولین بار در بازی حرفه‌ای با پیراهن سانتوس به بازی رفت، قبل از 17 سالگی، پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن کرد و در آستانه 18 سالگی جام قهرمانی جهان را بر فراز دستانش بالا برد. پله آن روز حال و روزِ خوبی از لحاظ سلامتی جسمانی نداشت اما با آغوش باز، خبرنگار ایتالیایی را در موزه‌اش در سانتوس پذیرفت و راجع به موضوعات جالبی صحبت کرد.

چرا گل شماره هزار را به کودکان تقدیم کردی؟

پله گفت: «بله! حالا 50 سال از آن رخداد می‌گذرد و به خاطر دارم عصر قبل از بازی، زمانی که تمرینم در پیراهن سانتوس به اتمام رسیده بود در بیرون کمپ کودکان خردسالی را دیدم که مشغول دزدی از ماشین‌ها هستند. آنها را صدا زدم و پرسیدم چرا این کار را می‌کنند؟ آنها پاسخ دادند ما دزدی نمی‌کنیم! فقط وسایل داخل این ماشین‌ها را بر می‌داریم. دلیل کارشان را پرسیدم و پاسخ دادند به این دلیل که این ماشین‌ها، همه متعلق به مردمان سائوپائولو هستند. آیا همین نکته که فردی اهل سائوپائولو است، سرقت از ماشینش را توجیه می‌کند؟ بنابراین همان جا تصمیم گرفتم در صورت گلزنی، آن را به کودکان برزیلی تقدیم کنم. اکنون شرایط خیلی پیچیده است و کودکان بسیار بیشتر نیاز به مراقبت دارند زیرا انواع سلاح‌های سرد و گرم در دسترس آنهاست».

گل کردن پنالتی، سخت‌ترین کار است

«من گل زدن در جریان بازی را به گل کردن پنالتی ترجیح می‌دهم. آن پنالتی یکی از سخت‌ترین‌ها بود. به خاطر دارم که پاهایم قبل از زدن ضربه، می‌لرزید و استرس بسیاری داشتم که نکند ضربه را از دست بدهم! گل زدن در جریان بازی بسیار بسیار آسان‌تر است. من قبل از زدن ضربه به کارلوس آلبرتو گفتم تو به پشت ضربه برو و از او خواهش کردم به جای من ضربه را بزند. او پنالتی زن اول تیم ما بود اما به من این اطمینان خاطر را داد که بدون شک پنالتی را به گل تبدیل خواهم کرد. همه بازیکنان در نیمه زمین به انتظار گل زدن من بودند. به این فکر می‌کردم اگر دروازه‌بان توپ را مهار کند چه؟ اگر خودم توپ را به اوت بزنم چه؟ اگر ضربه به دیرک برخورد کند؟ آن گاه هیچ کس برای شادی کردن به سمت من نخواهد دوید اما توپ به تور چسبید و در یک چشم بر هم زدن، زمین مسابقه پر از آدم شد».

پله، دردهایش را هم دوست داشت

«متاسفانه وضعیت سلامتیِ من دیگر مثل گذشته نیست و بیماری‌های بسیاری به سراغم آمده. تمام این مشکلات، از زمانی میهمانِ من شده که فوتبال بازی کردن را متوقف کرده‌ام. در همین شرایط اما تمامی دردها و ناخوش‌احوالی‌ها را هم دوست دارم. درد من را به خدا نزدیک‌تر می‌کند. انگار خدا به من می‌گوید: پله! من تو را سلامت به این دنیا آورده‌ام و تو را سلامت می‌خواهم اما اکنون وقتش فرا رسیده که هزینه این هدیه را پرداخت کنی! (با خنده). من با حریفان بسیاری در زمین مسابقه نبرد کرده‌ام و مدافعان سرسخت بسیاری را مقابل خود دیده‌ام. یک نفر از آنها در مقابل من اما نفوذ ناپذیر بود و هیچ راهی برای عبور از خود باقی نمی‌گذاشت. بدون شک تراپاتونی، کامل‌ترین مدافعی بود که مقابلش بازی کردم و هرگز شبیه آرژانتینی‌ها یا انگلیسی‌ها نبود. یک نابغه! او هرگز متحمل خطا نمی‌شد. (با خنده)».

انتخاب بهترین بازیکن جهان؟

«روزگاری بسیار سخت بود از میان چندین ستاره، یک بازیکن را به‌عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب کنید و در هر کشور، چندین فوق ستاره وجود داشت. اوزه بیو، یوهان کرایف، فرانتس بکن‌باوئر، مارادونا، دیدی، گارینشا، اوه خدای من! چند نفر را نام بردم؟ اکنون هم همین شرایط است اما برای من اکنون 2 یا 3 نفر در جمع بهترین‌ها قرار می‌گیرند. کریستیانو رونالدو، لیونل مسی و صدالبته نیمار. ستاره‌ای که اگرچه هنوز در برزیل راه بسیاری تا الگو شدن پیش‌رو دارد اما مردم بسیار به او انتقاد می‌کنند و امیدوارم مصدومیت امانش دهد تا در بهترین شرایط پا به جام‌جهانی بگذارد. می‌خواهم قهرمانی او با پیراهن برزیل در جام‌جهانی را تماشا کنم. حتی خودِ من هم گاهی اوقات از او انتقاد کرده‌ام اما ما متاسفانه فراموش می‌کنیم نیمار محصولِ خودِ ماست. ما برزیلی‌ها. از آکادمی سانتوس. بنابراین باید همیشه بهترین‌ها را برایش آرزو کنیم. من هر از گاهی درباره رفتارش با پدرش صحبت می‌کنم اما در بهترین بودنِ او از منظر تکنیک، شکی وجود ندارد. اگر قرار بود از میان این بازیکنان، یک نفر را برای به بازی گرفتن در کنار خودم انتخاب کنم، او بدون شک لیونل مسی بود. او پاس گل می‌دهد، پاس می‌دهد، گل می‌زند، دریبل می‌کند، بازی‌سازی می‌کند و اگر ما در کنار یکدیگر بازی می‌کردیم، آن گاه تیم‌های حریف باید از 2 بازیکن می‌ترسیدند نه یک نفر (با خنده)! او امروز کامل‌ترین بازیکن جهان فوتبال است».