نیمه انقلاب لاروخا تحت هدایت «دلا فوئنته»؛ او شایسته اطمینان بود؟

به گزارش فوتبال 360، اسپانیا که پس از قهرمانی در جام ملت‌های اروپا 2012 و تجربه افتخارات متوالی پیش از آن، هرگز موفق نشد به موفقیت‌های گذشته دست پیدا کند و جام‌جهانی 2014 را فاجعه‌بار پشت سر گذاشت در قطر یکی از اصلی‌ترین مدعیان صعود به نیمه‌نهایی بود اما شگفتی‌سازی مراکش مانع از آن شد که لاروخا پا را از یک هشتم نهایی فراتر بگذارد و لوئیس انریکه که با شجاعت مثال‌زدنی تغییر نسل ماتادورها را به سرانجام رسانده بود، نتوانست خود ثمره کار را ببیند و پس از پایان مسابقات جای خود را به لوئیز دلا فوئنته داد.
اسپانیای انریکه در جام‌جهانی 2022، ناقض جمله ساموئل بکت با این مضمون بود که «مهم نیست چند بار تلاش کردی! مهم نیست چند بار شکست خوردی! دوباره تلاش کن، دوباره شکست بخور اما این بار بهتر شکست بخور.»

انریکه، قربانی تصمیمات حاشیه‌ای؟

سرمربی که کارش را با کسب پیروزی مقابل انگلیس در ومبلی آغاز کرده بود، پس از یک وقفه کوتاه بار دیگر سکان هدایت تیم ملی را در دست گرفت و در نخستین تورنمنت رسمی، با وجود آنکه امکان دعوت از 26 بازیکن را داشت، فهرستی 24 نفره اعلام کرد و نکته جالب توجه اینجا بود که حتی یک بازیکن از رئال مادرید هم برای حضور در تورنمنت دعوت نشده بود.
این تصمیم، پیش از آغاز تورنمنت انتقادات بسیاری را برانگیخت و تصمیمات انریکه را کینه‌توزانه خواندند اما رسیدن به نیمه نهایی یورو 2020 و قبول شکست مقابل ایتالیا در ضربات پنالتی، امکان هرگونه انتقاد از او را از میان برداشت و مرد 52 ساله با عملکرد تیمش در زمین پاسخ منتقدان را داد.

جام‌جهانی 2022 و آغاز طوفانی، پایان باورناپذیر

درحالی که بسیاری اسپانیای جوان‌شده برای جام‌جهانی 2022 را یکی از مدعیان اصلی رسیدن به نیمه‌نهایی می‌پنداشتند، تیمِ او تورنمنت را با رکوردشکنی و بر جای گذاشتن مقتدرانه‌ترین پیروزی جام آغاز کرد اما هرچه زمان گذشت، عملکرد اسپانیای انریکه ضعیف‌تر شد و حتی در دقایقی از بازی‌های همزمان روز سوم گروهی، اسپانیا تیمِ حذف شده گروه مرگ لقب گرفته بود.
قبول شکست مقابل مراکش در یک هشتم‌نهایی جام‌جهانی، نه آنکه بر حسب اتفاق و برخلاف شایستگی اما باور ناپذیر بود و موج بی‌رحمانه انتقادات، انریکه را از دم تیغ گذراند؛ بدون آنکه کسی در نظر داشته باشد هر نسل جدیدی برای رسیدن به افتخار، نیازمند کسب تجربه و پشت سر گذاشتن شکست‌هاست. آنچه انریکه را از جایگاه مردی که باید حق را به او می‌داد به جایگاه متهم ردیف اول ناکامی اسپانیا کشاند، فرصت سوزی مهاجمان تیم در جریان 120 دقیقه و انتخاب‌های عجیب انریکه برای ایستادن پشت ضربات پنالتی بود.

تجربه فوتبال پایه، تنها امیدواری به دلا فوئنته

دلا فوئنته که پس از جام‌جهانی جانشین انریکه شد در فاصله کمتر از 72 ساعت شرایط کاملاً متفاوتی را تجربه کرد. او در 2 بازی نخستین به‌ عنوان سرمربی اسپانیا در مقدماتی یورو با سخت‌ترین حریفان گروه روبه‌رو شد و پس از بازی خانگی مقابل نروژ، رسانه‌ها او را لایق کسب این جایگاه خواندند و پس از شکست خارج از خانه مقابل اسکاتلند که تیم عاجز از خلق موقعیت جالب‌توجه بود، همچون انریکه در جایگاه متهم قرار گرفت. نکته اینجاست با انجام 2 بازی، آن هم با مصدومان بسیار، نمی‌توان سرمربی باتجربه‌ای را قضاوت کرد که به اندازه تجربه انریکه در فوتبال سطح اول با تیم‌های پایه فوتبال اسپانیا دست و پنجه نرم کرده است.

قدم به مسیر آغازین با انریکه

صعود به دیدار فینال لیگ ملت‌های اروپا با پیروزی مقابل ایتالیا که این روزها دیگر به سختیِ قبل نمی‌بازد، شاید مهر تاییدی بر تصمیم فدراسیون فوتبال اسپانیا برای جایگزینی دلا فوئنته باشد اما نکته اینجاست در صورتی که اسپانیا تحت هدایت این سرمربی موفق به صعود به نیمه‌نهایی یورو 2024 نشود، فارغ از قرعه‌ای که با آن مواجه شد، این تصمیم را باید تصمیم اشتباه به حساب آورد که مسیر رو به رشد تیم ملی تغییر نسل داده فوتبال اسپانیا را حداقل 5 سال به عقب‌تر می برد؛ درست به همان زمانی که انریکه پس از قهرمانی با بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا و کوله‌باری از افتخارات روی نیمکت بلوگرانا به‌عنوان شایسته‌ترین فرد به نیمکت تیم ملی تکیه زد و در اولین تجربه، نایب قهرمانی لیگ ملت‌ها را پس از صعود به نیمه‌نهایی یورو به دست آورد؛ در حالی که تیم به مدت 8 سال در هیچ تورنمنتی فراتر از یک هشتم‌نهایی قدم نگذاشته بود.

قیاس مع‌الفارق

انریکه درحالی تیم ملی اسپانیا را به نیمه‌نهایی جام ملت‌های اروپا رسانده بود که لاروخا پس از قهرمانی در یورو 2012 در 2 جام‌جهانی پیاپی دستاوردی بزرگ‌تر از حضور در جمع 16 تیم پایانی نداشت و یورو 2016 را در یک هشتم نهایی با قبول شکست مقابل ایتالیا ترک کرده بود.
صعود به نیمه‌نهایی یورو 2020 پس از غلبه بر نایب قهرمان وقت جهان، سوئیس و تساوی مقابل تیم قهرمان آن دوره در یک قدمی فینال، دستاوردی بود که حق باقی ماندن روی نیمکت تیم ملی بدون توجه به نتیجه جام‌جهانی 2022 را به انریکه بدهد اما ظاهراً تیم ملی اسپانیا که از سال 2008 به بعد، چهره یک مدعی به خود گرفته و در همه تورنمنت‌ها محکوم به حضور در جمع 4 تیم است، حق باختن و کسب تجربه ندارد!

سایه سنگین آراگونس و دل‌بوسکه

همین نکته در صورتی که برای دلا فوئنته هم تکرار شده و نتواند تیم را به فینال یورو برساند، این سوال را به وجود خواهد آورد که چرا چنین فرصتی به انریکه داده نشد؟ اگر قرار بر مقایسه هرکدام از سرمربیان تاریخ فوتبال اسپانیا با ویسنته دل‌بوسکه یا لوئیس آراگونس باشد، باید به این نکته هم توجه داشت که دل‌بوسکه و آراگونس، هرکدام دستکم 4 سال برای رسیدن به افتخار فرصت داشتند و دل‌بوسکه، یک استثنا در تاریخ اسپانیا بود که نخستین قهرمانی جهان را برای لاروخا به ارمغان آورد. بحث سرمربیگری خوسه ویالونگا در دوران حکومت ژنرال فرانکو و فتح نخستین جام اروپایی هم که به‌هیچ عنوان قابل مقایسه با شرایط کنونی جهان فوتبال و کسب افتخار در آن نیست.

تصمیم عجولانه فدراسیون

 آراگونس فقید پیش از آنکه سکان هدایت لاروخا را در دست گرفته و قهرمانی یورو 2008 را به ارمغان آورد، تیمی را تحویل گرفته بود که در یورو 2004 حذف از مرحله گروهی را تجربه کرده بود و در نخستین تورنمنتش با ماتادورها در جام‌جهانی 2006 حتی به یک‌چهارم نهایی هم نرسید.
انریکه اما در نخستین تورنمنتش فاصله‌ای تا رسیدن به فینال نداشت و در جام‌جهانی هم مغلوبِ تیمی شد که بلژیک و پرتغال را هم برده و با کرواسی مساوی کرده بود. اگر قرار بر قضاوت نهایی انریکه بود، این اتفاق منطقی‌تر بود در پایان یورو 2024 رخ دهد اما جایگزینی دلا فوئنته، هم این فرصت را از انریکه گرفت و هم این فرصت را به خودش نخواهد داد تا در اولین تورنمنتش با تیم ملی اسپانیا که از ملی‌پوشانش شناختی کامل‌تر از همه دارد، مورد قضاوت قرار نگیرد.
یورو 2024، عیار دلافوئنته را مشخص خواهد کرد؛ حتی اگر بیشتر از یک سال و نیم برای این کار وقت نداشته‌ باشد! صعود به دور نهایی مسابقات بالاتر از نروژ و گرجستان هم دستاوردی نخواهد بود که مدیران فدراسیون را راضی کند؛ هرچند همین دستاورد هم پس از قبول شکست مقابل اسکاتلند در خطر قرار گرفته است.