نفرین سیف، باز هم گریبانِ یاران هالند را گرفت؛ آتشفشانِ خاموش

به گزارش فوتبال 360، در فرهنگ اسطوره‌شناختی مردمان اسکاندیناوی، «سیف» ایزدبانوی زیبایی است‌ گیسوانی زرین کمند دارد که چاره‌ای جز دلباختگی برای «ثور»، خدایگان آذرخش باقی نمی‌گذارد.
چکش «میولنیر» در دستان ثور اما در مستطیل سبز برای شیرهای نروژی یارای رقابت باقی نگداشته است. ستارگان نامدار جهان فوتبالش در بهترین تیم‌های لیگ برتری توپ می‌زنند، کوله‌باری از افتخارات را با خود حمل می‌کنند اما در پیراهن تیم ملی «نفرینِ سیف» گریبانشان را می‌گیرد.

ناکام در هزاره سوم

نروژ ابتدای هفته شانس حضور در جام ملت‌های اروپا 2024 را هم از دست داد. در گروهی که اسپانیا بخت نخست صعود بود و اسکاتلند، رقیب شماره یک نروژ برای رزرو بلیت آلمان، یاران ارلینگ هالند قافیه صعود را به اسکاتیش‌ها باختند. کشوری با جمعیتی حدود 6 میلیون در قرن بیست‌ویکم هنوز توفیق حضور در تورنمنت‌های بین‌المللی را نداشته و آخرین تجربه‌اش به یورو 2000 بازمی‌گردد؛ وقتی شانس صعود به دور حذفی را هم‌امتیاز با جمهوری فدرال یوگسلاوی، به‌تبع واگذار کردن بازی رو در رو از دست داد و تنها یک گل زده مقابل اسلوونی می‌توانست ضامن تاریخ‌سازی تیم در جمع 8 تیم برتر قاره باشد اما نشد. یورو 2000، اولین و آخرین تجربه حضور نروژ در جام ملت‌های اروپا بوده اما سابقه موفقیت‌های فوتبالی این تیم به سده گذشته بازمی‌گردد.

تیمی که برای فوتبالِ امروز نیست!

زمانی که فوتبال نشانی از این روزها را با خود نداشت و توازن قدرت در قاره سبز کاملاً متفاوت با سده بیست‌ویکم بود، نروژ نخستین موفقیت چشمگیر فوتبالی را با ایستادن روی سکوی سوم المپیک برلین جشن گرفت. آن روزگار هنوز قاره سبز تحت تاثیر آنشلوس قرار نگرفته بود و جسد بی‌جان ماتیاس سیندلار، مرموزانه پس از خفگی با گاز کشف نشده بود.
نروژ بی‌رحمانه ترکیه را در هم کوبیده بود و آلمان میزبان هم مقابل این تیم توفیقی پیدا نکرد اما قبول شکست با حداقل اختلاف مقابل ایتالیا، نروژ را مقابل لهستان راهی دیدرا رده‌بندی کرد و نروژی‌ها مدال برنز رقابت‌ها را به گردن آویختند.

56 سال حسرت

همان سال، تیم به جام‌جهانی هم راه یافته بود و در مرحله یک‌هشتم نهایی بار دیگر با حداقل اختلاف مغلوب ایتالیا، قهرمان جهان شد. آغاز جنگ‌جهانی اما آغاز 56 سال طلسم حضور این کشور در جام‌جهانی بود. نروژ شانس حضور در جام‌جهانی را برای یازدهمین دوره متوالی از دست داد و زمانی که این طلسم به دست شاگردان اگیل اولسن در سال 1994 باطل شد، 10 بازیکن لیگ برتری در لیست تیم ملی حضور داشتند.

غول‌کش در عین شایستگی

نروژ آن سال در دور مقدماتی، بالاتراز هلند و انگلیس ایستاد که هرکدام ستارگانی چون برکمپ، رود گولیت، پل اینس، ایان رایت، پل گاسکوئین و ۲ جین ستاره دیگر را به خود می‌دیدند. نروژ در دور مقدماتی تنها 5 گل وارد دروازه‌اش شد و قاطعانه‌ترین نتیجه گروه را با برتری 10 گله مقابل سن‌مارینو رقم زد.
حضور در دور گروهی جام‌جهانی با درام خالص در گروهی همراه بود. 4 تیم 4 امتیازی و هرکدام با تفاضل گل خنثی، کنار هم ایستادند و  در نهایت 3 تیم از آن گروه به دور یک هشتم نهایی رسیدند و تنها «لئوونه» در میانشان نبودند! نروژ صدرنشین گروه، مکزیک را در هفته نخست شکست داده بود و درنهایت قعرنشینی سهمش شد.

کسی دستاورد اولسن را تکرار می‌کند؟

نروژ برای نخستین بار در تاریخ موفق شد ۲ دوره متوالی به جام‌جهانی برسد و بالاتر از مجارستان، بدون باخت و با 21 گل زده در 8 دیدار مسافر فرانسه شد اما رویای پسران اولسن، تا مرحله یک هشتم نهایی ادامه‌دار شد.
نروژی‌ها با کسب 2 تساوی مقابل مراکش و اسکاتلند، هفته پایانی درحالی که صعود برزیل قطعی شده بود با غلبه بر سلسائو تاریخ‌سازی کردند اما باز هم دیوار بلند ایتالیا مانع پیشروی شیرهای نروژ شد.

28 سال پس از واپسین سکانس

شکست مقابل آتزوری با تک گل بوبو ویری در یک هشتم نهایی جام‌جهانی 1998، آخرین سکانس حضور نروژ در معتبرترین آوردگاه فوتبالی در جهان بود و درحالی که طلسم این تیم 28 ساله شده، آنها چاره‌ای جز صعود به جام‌جهانی 2026 نخواهند داشت؛ وقتی قرار است 16 تیم اروپایی مستقیم بلیت پرواز به آن سوی آتلانتیک را رزرو کنند و تنها کافی است نروژ یکی از 39 تیم ضعیف اروپایی نباشد!
تیم ملی نروژ در طول تاریخ به آتش‌فشانِ سیف بیشتر شباهت داشته تا چکش میولنیر و با حضور ارلینگ هالند و اودگارد شیرهای نروژ برای حضور در تورنمنت‌های معتبر راهی از پیش نمی‌برند؛ آتشفشانی که روی سیاره ونوس، زیباست اما خاموش، سرد و بی‌رمق و چنان بی‌تاثیر که تنها نامِ ایزدبانوی سیف زینتش داده! شاید افزایش تعداد تیم‌ها در جام‌جهانی 2026 به 48، گره از کار زرین گیسوان نروژی بگشاید.