چگونگی افت فاحش راشفورد؛ او یک فرشته بود!

به گزارش فوتبال 360، مارکوس راشفورد، فصل جاری مرده متحرک منچستریونایتد در ترکیب تیم بوده؛ بازیکنی که بدون روح در زمین حاضر می‌شود اما حاضر نیست بی‌هدف هم به دنبال توپ بدود و این را اریک تن‌هاخ به خوبی می‌داند.
او فصل گذشته آرایش و تاکتیک‌های تیمش را حول محور رشفورد چیده بود و این فصل پس از بیرون کشیدن راشفورد از زمین بازی در جریان شکست مقابل نیوکاسل، به نظر می‌رسید دیگر جایی برای او متصور نیست و بعید نیست روزی او در کنار جیدون سانچو، بازی‌های تیم را از قاب تلویزیون تماشا کند.
در این شرایط، جای امیدواری بود اگر تماشای بازی‌های تیم، خیلی زود برای او تبدیل به تماشای بازی‌های «تیم سابق» نشود اما درخشش مقابل استون‌ویلا، آینده راشفورد را بار دیگر تحت تاثیر قرار داد.

تعویض راشفورد، سکانس بدیع فصل

راشفورد، فصل گذشته ستاره اول تیم تحت هدایت تن‌هاخ بود و با گل‌های حساسش هم قهرمانی در جام اتحادیه را برای شیاطین سرخ به ارمغان آورد و هم تیم را روی شانه‌هایش در فصلی طاقت‌فرسا به لیگ قهرمانان اروپا رساند. خیلی زود اما سیبی که پسرک به هوا انداخته بود، چرخان به زمین رسید و قهرمان داستان در یک سکانس تبدیل به ضد قهرمان شد.

پس از شکست تیم مقابل نیوکاسل بحران‌زده، جیمی کرگر و روی کین ششیر انتقاد را از رو برای او بستند و درحالی که کارشناسان اسکای عامل افت منچستریونایتد را افت مراکوس رشفورد می‌دیدند، کرگر عملکرد او را با آنتونی مارسیال مقایسه می‌کرد و روی کین به او تهمتِ خودبزرگ‌تر بینی زد.

سندرم مارسیال

اگر غریبه‌ای چون مارسیال با مارکوس راشفورد مقایسه شود، بدترین توهین برای ستاره‌ای است که باید ارزش پیراهن منچستریونایتد را بداند. مارسیال روزگاری به قیمت گزاف خریداری و  با به امید فتح توپ طلا راهی اولدترافورد شده بود اما خیلی زود خودش را چه بیرون از زمین مسابقه و چه در مستطیل سبز از خود بیگانه دید اما ماجرای راشفورد متفاوت است.

او فاصله‌ای تا تبدیل شدن به شمایل جدید باشگاه در دوران پسا فرگوسن ندارد اما رگِ انگلیسی‌اش، شاید دوران حضورش در منچستریونایتد را به پایان برساند. سوال اینجاست آیا مارکوس رشفورد همچون آنتونی مارسیال عمل می‌کند؟ و اگر عملکرد ستاره انگلیسی از ابتدای فصل جاری و پس از درگیری اریک تن‌هاخ با سانچو را بررسی کنیم، پاسخ بدون شک مثبت است.
راشفورد فصل جاری در ترکیب تیم سایه‌ای از آنتونی مارسیال بوده و حتی نای بیهوده دویدن به دنبال توپ را هم نداشته اما حداقل تا پیش از به صدا درآمدن سوت آغاز دیدار با استون‌ویلا چنین نکته‌ای اثبات شده بود!

اعلام رسمی ناامیدی تن‌هاخ

راشفورد در دیدار مقابل نیوکاسل، دقیقه 61 از زمین مسابقه بیرون کشیده شد و در طول دوران حضورش در اولدترافورد، تنها 5 بار دیگر سابقه داشته مارکوس پیش از دقیقه 61 از زمین بازی خارج شود. تنها در  یک بار از این تعداد، سکان هدایت در دستان تن‌هاخ بوده است. آن یک بار  هم زمانی بود که ستاره انگلیسی به‌تبع بازی‌های فشرده از اردوی تیم ملی با مصدومیتی خفیف و دوری یک ماهه بازگشت.

این تعویض اما همچون سایر تعویض‌های مارکوس راشفورد به نظر نمی‌رسید. تعویض در دیدار مقابل نیوکاسل، نمایانگر پایان احتمالی دوران راشفورد در منچستریونایتد تلقی می‌شد؛ اگر خودش را بار دیگر به سرمربی تیم اثبات نمی‌کرد. تن‌هاخ برای ستاره شدن رشفورد و بازیابی دوباره روحیه‌اش، بیش از حد مورد نیاز هم به او فرصت داد اما ستاره روزهای نه‌چندان دور، خیلی دیر قدرش را دانست.
با نگاهی به روند تعویض مارکوس در دیدار مقابل نیوکاسل و نیمکت‌نشینی‌های پیاپی در دیدارهای اخیر، مشخص می‌شود دلیل تمجید تن‌هاخ از عملکرد و تلاش رشفورد در تمرین پیش از بازی با نیوکاسل مقابل رسانه‌ها چه بوده است.

دوندگی بازیکنان؛ کمیت یا کیفیت؟

از نقطه نظر فنی، مارکوس رشفورد در دیدار مقابل نیوکاسل به میزان 6338 متر مسافت طی کرد اما چه میزان دوندگی مفید داشت که تن‌هاخ را راضی به باقی ماندنش در زمین مسابقه کند؟ پاسخ را نمی‌توان صرفاً با کمیت مسافت مشخص کرد. البته مارکوس دقایق کمی را در میدان حاضر بود و برای مقایسه، باید فاکتور میانگین مسافت طی شده را مقایسه کرد.

راشفورد در دیدار مقابل نیوکاسل به طور میانگین 103.9 متر بر دقیقه مسافت طی کرد و نکته اینجاست چنین آماری فصل گذشته در بازه ابتدایی فصل (قبل از آغاز جام‌جهانی که پس از آن مارکوس رشفورد شروع به درخشیدن کرد و پیش از آن، زیر تیغ تیز انتقادات بود) برای رشفورد عدد 107 متر را نشان می‌دهد.

یک بازی درخشان کافی است؟

راشفورد در دیدار با استون‌ویلا، بار دیگر تاکتیک تیم را فرار از پشت مدافعان دید و خیلی زود اثبات کرد برای درخشیدن در ترکیب منچستریونایتد هیچ کم ندارد! راشفورد در سمت چپ فاز تهاجمی منچستریونایتد، 80 دقیقه به میدان رفت، یک پاس گل صحیح و یک پاس گل مردود برای گارناچو ارسال کرد و اگرچه دریبل موفقی نداشت اما بار انتقادات را کمی از روی دوش خود برداشت.
او در 9 دوئل زمینی، تنها 3 بار موفق بود و 14 بار توپ را لو داد! با توجه به ارسال یک پاس گل در جریان پیروزی لذتبخش منچستریونایتد، آیا چنین عملکردی برای راشفورد قابل قبول بوده است؟ بستگی به دیدگاه هر هوادار دارد اما برای تن‌هاخ، اینگونه نیست!

چرا دوندگی مهاجمان مهم است؟

از ابتدای فصل گذشته تاکنون، کمترین میزان دوندگی رشفورد در یک دیدار مربوط به تقابل با برنتفورد در اوت 2022 بود. ستاره انگلیسی تنها 92.8 متر دوید؛ تقابلی که یونایتدها آن را با شکست 4 گله پشت سر گذاشتند و راشفورد محوِ کامل بود!

در تقابل با نیوکاسل، به نظر می‌رسید مسئولیت مهار لیورامنتو با راشفورد باشد و حتی حمل توپ توسط لیورامنتو به مسافت 289.9 متر که 199.5 مترش در زمین منچستریونایتد بود هم باعث نشد آمار دوندگی راشفورد بالاتر برود. دقیقه 53، راشفورد خسته از مهار این بازیکن، تعقیبش را در یک موقعیت خطرناک برای نیوکاسل رها کرد و 7 دقیقه بعد تعویض شد!
تصویر بالا، مسیر رسیدن به صحنه‌ای است که تن‌هاخ را وادار کرد ستاره جوان را از ترکیب تیم بیرون بکشد و بعید نیست بار دیگر چنین صحنه‌هایی را در آستانه رسیدن به جام ملت‌های اروپا از راشفورد ببینیم. آیا راشفورد در جایگاه حامی جیدون سانچو، مقابل تن‌هاخ ایستاده یا انرژی‌اش را پس از یک فصل طاقت‌فرسا و پر فشار، در بازه ابتدایی فصل جاری برای نیمه دوم فصل و نزدیک‌تر شدن به یورو 2024 نگه داشته است؟