آخرین صحنه فوتبال باشگاهی انگلیس؛ به وقت داربی
به گزارش فوتبال 360، جلوتر از اهالی پایتخت، پیشتاز نسبت به لندنی‌ها و ایستاده بر قله فوتبال باشگاهی انگلیس، شهر منچستر پادشاهی را دست به دست می‌کند. پیش از این شاهد 3 دهه قدرتنمایی تیم الکس فرگوسن و شیاطین سرخ در لیگ برتر بودیم و اکنون ضلع دیگر این شهر حدود یک دهه است می‌درخشد و جلوه دیگری از سلطه منچستری‌ها بر فوتبال باشگاهی انگلیس را به تصویر می‌کشد. در لیگ برتر انگلیس یک قانون و اصل نانوشته در حال جاری شدن است؛ قدرت همیشه به منچستر باز می‌گردد و فقط ممکن است رنگ آن بین آبی و قرمز در حال تغییر باشد.
این ضلع قدرت بزرگ و ثابت فوتبال انگلیس باز هم داربی بزرگ شهرش را برگزار می‌کند؛ داربی منچستری‌ها، شهر‌آورد همسایه‌های پر افتخار! آنها به مصاف یکدیگر می‌روند تا قهرمان یکی دیگر از جام‌های معتبر داخلی را معرفی کنند. فتح این قله برای هر یک از 2 طرف میدان اهمیت ویژه‌ای دارد و انگیزه‌هایی برخاسته از سرچشمه‌های متفاوت، آنها را به سوی پیروزی می‌خواند اما از بیرون داستان این‌گونه به نظر می‌رسد که در آخر ماجرا باز هم همه چیز، همه افتخار، همه قدرتنمایی و همه تاریخ فوتبال باشگاهی انگلیس در شهر منچستر باقی می‌ماند. اریک تن‌هاخ و دردهایش در برابر پپ گواردیولا و تشنگی‌هایش برای جام قرار می‌گیرد. ومبلی بزرگ در پایتخت انگلیس یک بار دیگر گواهی خواهد داد که یک جام دیگر روی دست یک تیم از شهر منچستر بلند می‌شود.
منچسترسیتی؛ رضایت به دوگانه
لیگ قهرمانان اروپا سخت‌تر، پیچیده‌تر و غیر قابل پیش‌بینی‌تر از این بود که قهرمان جدیدش را میهمان یک جام دیگر به صورت پیاپی کند. سیتی از اروپا و دفاع از عنوان قهرمانی‌اش جا ماند اما این تیم، این ترکیب بدون عیب و نقص و این مجموعه افتخارآفرین نمی‌خواهد جام حذفی را به هر تیم دیگری ببخشد. منچسترسیتی باشکوه و قدرتمند این عصر با رودری دقیق در میانه زمین، با هالند ترسناک در خط آتش، با برناردو سیلوای باهوش در کارهای خلاقانه، با خط دفاع منسجم و رو به جلوی و شاید مهم‌تر از همه این موارد با پپ گواردیولای نابغه روی نیمکتش به میدان می‌آید تا یک جام دیگر را از دست رقیب همشهری بدزدد و جشن این فصلش را برگزار کند.
سیتی همه امکانات لازم از بازیکنان درون زمین و روی نیمکت را در اختیار دارد و از دارایی‌های انگیزشی و روحی این تیم هم می‌توان قصه‌ها گفت و حماسه‌ها سرود. تیمی را در فینال داریم که ششمین حضور متوالی خودش در نیمه نهایی جام حذفی را تجربه کرده و به دنبال اولین موفقیت در دفاع از قهرمانی این مسابقات است. منچسترسیتی می‌تواند دومین قهرمانی متوالی خودش در این مسابقات را باز هم مقابل همان تیم همشهری جشن بگیرد؛ درست مثل فصل قبل! انگیزه‌های آنها با توجه به دستیابی به چهارمین قهرمانی متوالی در لیگ برتر و جا گذاشتن یونایتد در این رکورد به تثبیت تیم اول بودن در این شهر باز می‌گردد. اگر آنها بتوانند در فینال پیش رو برای دومین فصل پیاپی یونایتد را مغلوب کنند، بیش از گذشته نشان می‌دهند تیم اول شهر منچستر هستند. آنها هم در تعداد قهرمانی‌های متوالی پیشتاز و هم قادر هستند 2 فصل پیاپی رقیب همشهری را در فینال یک رقابت ناکام بگذارد. در ادامه واقعیت‌ها درباره قدرت و آمادگی سیتی باید اضافه کنیم این تیم مدعی و تا بن دندان مسلح تا اینجای سال 2024 میلادی هرگز در 90 دقیقه نتیجه هیچ مسابقه‌ای را واگذار نکرده است.
منچستریونایتد؛ تشنه شادی بعد از موفقیت
همه تلاش خودشان را به کار می‌گیرند، از ضعف‌های خط میانی، از بین بازیکنانی که در بدترین فرم خودشان سپری می‌کنند رد می‌شوند، از خط حمله کم‌فروغ خودشان بیشترین کارایی ممکن را طلب می‌کنند و در نهایت منچستریونایتد به دشواری هر چه تمام‌تر و به اندازه آسانی همه گل‌هایی که دریافت می‌کند به گل می‌رسد. تا اینجای کار همه چیز عادی است. تیم بحران‌زده به سختی دروازه رقیبش را می‌گشاید. از اینجا به بعد باید به آنها نگاه کنید. به برونو فرناندس نگاه کنید که بهترین سال‌های فوتبالش را پای عشقش به یونایتد می‌دهد. او در تیم ملی پرتغالی گلزنی رونالدو را تضمین می‌کند اما در منچستر وقتی تیمش به گل می‌رسد، بیشتر از تیم ملی، بیشتر از به ثمر رساندن گل قهرمانی و بیشتر از هر آنچه تصورش را می‌کنیم، شاد است؛ شادی پس از گل! سیمای برونو تصویر واضح سکوهایی است که دلشان برای استیلا بر طول و عرض فوتبال باشگاهی انگلیس، دلشان برای تیم دوست‌داشتنی فرگوسن و برای بهترین روزها و شیرین‌ترین خاطرات تنگ شده. آنها شاد خواهند بود؛ اگر و فقط اگر تیم در ورطه بحرانشان بتواند یک شادی بزرگ به اندازه همین یک داربی در فینال به هوادارانش هدیه بدهد. همه باخت‌ها را می‌بخشند؛ چنان که در مقابل پالاس بعد از دریافت 4 گل تیم خودشان را بخشیدند؛ اگر امروز در ومبلی تیمشان را سربلند و پیروز ببیند. تیمی با 12 قهرمانی جام حذفی، برای سیزدهمین عنوان در این میدان از همیشه تشنه‌تر و محتاج‌تر به نظر می‌رسد. باید جشن بگیرند تا فراموش نکنند موفقیت چه طعمی داشت و فصل بعد و فصل‌های بعد هم در جستجوی تجربه هر چه بیشتر این طعم دلپذیر باشند.
منچستریونایتد از نظر فنی با توجه به نمایش‌هایش در بازی‌های گذشته تیمی نیست که بتوانیم با قهرمان 4 دوره پیاپی لیگ برتر مقایسه‌اش کنیم. آنها در معیارهای فوتبالی از حریف همشهری عقب هستند اما این تیم روزهای سخت بسیاری را پشت سر گذاشته و سیتیزن‌ها هم اعتراف و اذعان دارند تاریخ بزرگ و شاید بزرگ‌تر از آبی‌ها پشت هویت سرخ‌پوشان شهر منچستر ثبت شده. این تاریخ بزرگ به نبرد در فینال جام حذفی می‌آید و می‌خواهد تیمش را فارغ از هر نظریه فنی و فوتبالی و برخاسته از هویت یونایتد و سابقه شیاطین سرخ، برنده ببیند.
مرد هلندی نیمکت هم آنقدر با فشار رسانه و شایعات هدف قرار گرفته که خسته‌تر از همیشه روی نیمکتش می‌نشیند. اریک تن‌هاخ، تنهاتر از همیشه قرار است تیمش را در فینال جام حذفی در مقابل سخت‌ترین رقیب ممکن هدایت کند. هیچ بعید نیست پس از همین مسابقه و حتی در صورت برد، حکم برکناری‌اش اعلام شود. بنابراین برای تقدیر از هوادارانی که تیم تن‌هاخ 6 گل از سیتی دریافت کرد و زمین را ترک نکردند، برای تشکر از آنهایی که 7 گل از لیورپول خوردند و سرود امیدواری سر دادند و برای ابراز احساسات نسبت به سکوهایی که در پس همه فشارها در کنار سرمربی تیم خودشان ماندند، تن‌هاخ احساس وظیفه می‌کند. مرد هلندی می‌تواند با بردن این داربی پایان احتمالی شیرینی برای خودش و هواداران تیم انگلیسی‌اش رقم بزند. او در مصاحبه‌های پیش از مسابقه با جدیت و اعتماد به نفس ویژه‌ای از پیروزی در این مسابقه حرف می‌زد و برای خودش بهتر است در زمین بازی هم حرف‌های تازه و متفاوت با حرف‌های همیشگی‌اش در این 2 سال هدایت منچستریونایتد داشته باشد.
سابقه رویارویی و فرم 2 تیم
سیتی در این فصل چهارمین قهرمانی متوالی در لیگ را به دست آورد تا آن را به رخ تاریخ رقیب بکشد و امروز این شانس را دارد تا چهارمین پیروزی پیاپی در برابر یونایتد را هم ثبت کند و این دستاورد اگر رقم بخورد، پس از حدود یک دهه خواهد بود. سال‌ها، سال‌های برتری آبی‌های شهر منچستر است. آنها در 10 بازی آخر خود مقابل سرخ‌پوشان 7 برد و فقط 2 شکست را در کارنامه داشته‌اند و در حال نزدیک شدن به تعداد بردهای بیشتر حریف در این جدال هستند. به این آمار خوب سیتی در داربی شهر منچستر باید آمار ضعیف شیاطین سرخ را هم اضافه کرد. منچستریونایتد در 16 مسابقه آخرش پیش روی سیتی فقط یک بار موفق به ثبت بیشتر از 2 گل شده و حریف آبی‌پوش 6 بار حداقل 3 گل به ثمر رسانده و برتری ویژه‌ای در بازی‌های اخیر دارد. با این وجود هنوز هم تعداد بردهای طرف قرمزپوش میدان بیشتر و هنوز هم وین رونی با 11 گل زده بهترین گلزن تاریخ این مسابقه به شمار می‌رود. سیتی لیگ را با 8 برد متوالی و یونایتد آن را با 2 پیروزی پیاپی به پایان رسانده و از نظر فرم کنونی وزنه به طرف قهرمان فصل لیگ برتر انگلیس سنگینی می‌کند. منتظر آخرین نمایش این فصل فوتبال باشگاهی انگلیس خواهیم بود و باید دید ومبلی جام قهرمانی را به کدام ضلع قدرت شهر منچستر می‌بخشد.
برای ثبت نظر خود وارد شوید.
درحال بارگذاری