روایت یورو 2024؛ خالی بر گوشه لب فوتبال اروپا!

به گزارش فوتبال 360؛ آنها آمدند. از راه رسیدند. آلمانی‌های میزبان در خانه به انتظار رقبا بودند که دیدند سر و کله آنها یکی پس از دیگری پیدا می‌شود. به سرعت در سرزمین تیم میزبان جا گرفتند و ماجراجویی در سر می‌پروراندند. انگلیسی‌ها با امیدهای فراوان به یکدیگر می‌نگریستند و در خیال می‌پرسیدند؛ این مجموعه ستاره‌ها چرا نباید جام را فتح کند؟ ماتادورها با باوری از جنس واقعیت و با اعتماد به نفس وارد کارزار شدند. ایتالیا دلتنگ ستاره‌های بزرگش فقط توانست رختکن را از آنها مملو کند و در لباسی دیگر آنها را به کار بگیرد و با نگاهی به ترکیبش، نگران به جام ملت‌های اروپا رسید. هلند و کومان هم به پشتوانه مدافعانی مثل فن‌دایک و آکه و با تکیه بر خط دفاع به موفقیت امید بسته بودند. امباپه و یارانش، زخم خورده‌های جام جهانی به میدان آمدند. دشان برای آخرین تقلایش روی نیمکت آماده می‌شد و سایه زیدان را قدم به قدم در تعقیب خودش می‌دید. بلژیک با نگاهی به وا پس مانده‌های نسل طلایی‌اش از راه رسید و در آلمان لنگر انداخت. قافله سلسائوی اروپا محو در تماشای کریستیانو رونالدو به سرزمین ژرمن‌ها رسید. این باید آخرین رقص او در این آوردگاه باشد. هم‌تیمی‌ها در تعقیبش بودند و شاید رکوردها هم! بوی شوم تفرقه در اردوی پرتغال بلند شده بود و لبخندها هر چند پر نشاط و گیرا، واقعی به نظر نمی‌رسید. افرادی برای فوق‌ستاره تیم دردسر درست می‌کردند و یکه‌تازی رونالدو در پیراهن تیم ملی را مطابق گذشته باور نداشتند. او را مایه اسارت خودشان و تیمشان می‌دیدند. سایر حاضران  در تکاپویی برای خلق شگفتی میان این همه قدرت به یورو 2024 آمدند. جام ملت‌های اروپا در شرف شروع شدن بود. برادر جام جهانی منتظر سوت آغازش بسر می‌برد. همه دنیای فوتبال به احترام این آوردگاه سکوت کرد. حتی سودای نقل و انتقالات بازیکنان از تب و تاب افتاد و مستطیل سبز با وجود برگزاری هم‌زمان کوپا آمریکا، همه دارایی‌اش را به پای یورو ریخت.

شروع طوفانی

میزبان باید سوت اول را می‌شنید و همین میزبان هم باید مشت اول را به صورت اولین رقیبش می‌کوفت. آلمانی‌ها کم نگذاشتند. چه مردان درون میدان و چه مردمان روی سکو! مشت پشت مشت بر سر و صورت اسکاتلند بی‌دفاع و تسلیم روانه کردند و رقیب را کبود و زخمی از میدان به بیرون فرستادند. فریادهای شادی ورزشگاه آلیانز آرنا یا مونیخ آرنا را در می‌نوردید. غول شمال اروپا و عقاب سربلند تاریخ فوتبال بیدار شده به نظر آمد. آلمان آمده بود تا همه چیز را جبران کند. در سایه درخشش موسیالا و قرار گرفتنش کنار ویرتز، ژرمن‌ها،حرارت را در اولین روز بازی‌ها به اوج خودش رساندند و قوت قلب بخشیدند. خیال همه راحت شد چون این یورو هم به گواه بازی افتتاحیه‌تش قرار بود مثل نسخه‌های قبلی با کیفیت، پر از هیجان و زیبا باشد. روز نخست نه فقط برای آلمان و اسکاتلند، بلکه برای دیگر قدرت‌ها غالبا با اتفاقات جالب توجه همراه شد. ایتالیا از کمند شگفتی‌سازی آلبانی رهایی یافت و اسپانیا رجزخوانی‌های پیش از شروع مسابقاتش را با ارائه کیفیت محض و رونمایی از یامال درخشان و ویلیامز آماده به ورطه عمل رساند. داستان در روز اولش در پاره‌ای از لحظات و در برخی میادین کمی هم آرام و کرخت دنبال شد. وقتی دیدیم انگلیس رمقی به اندازه نام و آوازه ستاره‌هایش ندارد. وقتی چهره در هم و گرفته و نه چندان پر جنب و جوش ساوت‌گیت را دیدیم و فهمیدیم او برای آخرین روزهایش آماده شده است. حتی فرانسه هم با بینی شکسته فوق‌ستاره‌اش مواجه شد و خوی درنده تورنمنت‌های گذشته را به نمایش نگذاشت. رومانی و تیم تازه‌نفس و امیدوارش کمی از این کرختی را جبران کردند. آنها رقیب جنگ‌زده را گلباران کردند و با برتری 3 گله در برابر اوکراین حرارت را در یورو نگه داشتند. ترکیه و پرتغال هم کارشان را پیش بردند تا اولین روز برای همه سپری شود. روز اول یورو به نوعی نمایان‌گر همه چیزش تا پایان رقابت‌ها بود. هم درخشش و قدرت‌نمایی داشت، هم شگفتی، هم غافلگیری و هم یاس از برخی ابرقدرت‌های این آوردگاه!

ادامه داستان

درخشش دوباره آلمان در روز درخشش دوباره نویر اجازه نداد تا چندان در فکر توقف کرواسی مقابل آلبانی بمانیم. حتی اسکاتلند هم به خودش آمد و از سوئیس مدعی و با کیفیت یاکین یک امتیاز گرفت اما انگلیس و ایتالیا بیدار نشدند. غول‌های خفته باز هم هواداران خودشان را مایوس کردند. یکی در گره تساوی مقابل دانمارک و دیگری با تسلیم در مقابل اسپانیا نشان دادند حرف‌های چندانی برای گفتن ندارند. در شب تساوی هلند و فرانسه و در بازه بعد کرختی و سردی بازی‌ها، این بار نوبت اتریش و نمایش گگن پرسینگ در یک تیم ملی بود که رخ بنماید و خودی نشان بدهد. اتریشی‌ها با 3 گل بر سر رقیبشان آوار شدند و رقبا را از رویارویی با خودشان ترساندند. گرجستان در حال ساختن مسیر صعودش به دور بعد با کسب یک تساوی در برابر چک بود و ترکیه با فداکاری رونالدو شکست خورد. فوق‌ستاره تیم ملی پرتغال گلی را که می‌توانست باز هم یک رکورد دیگر برایش رقم بزند را به هم‌تیمی جاه‌طلب و مدعی‌اش برونو فرناندس بخشید تا اتحاد در اردوی پرتغالی‌ها بیدار شود و امید باز هم بر این تیم پر از ستاره دیگر حاضر در یورو بتابد. بلژیکی‌ها هم در ادامه ناکامی‌های شوم لوکاکو موفق شدند ترمز رومانی را بکشند و به مرحله بعدی بیندیشند. چهره دور حذفی با هر مسابقه بیش از پیش نمایان میشد و منتظر کنار رفتن کامل نقاب از این چهره در دور سوم بازی‌های گروهی بودیم.

آخرین بازی گروهی

آلمان با توفقی در مقابل سوئیس اگر چه هوادارانش را نا امید نکرد اما برخی از باتجربه‌های روی سکوها بارقه‌هایی از ضعف را در ترکیب تیم میزبان پیدا کردند. سوییس اما جاه‌طلبی و بزرگی دوران جدیدش را در تساوی مقابل آلمان جستجو می‌کرد. آنها به اتفاق به دور بعدی رسیدند و پیروزی مجارستان در برابر اسکاتلند دوباره تسلیم شده گره‌ای از کار سوبوسلای و هم‌تیمی‌هایش باز نکرد. جوان‌ترین کاپیتان تاریخ جام ملت‌های اروپا فقط توانست در یک بزنگاه غیر فوتبالی و برای نجات جان هم‌تیمی‌اش گوشه‌ای تجربه بازی در لیگ برتر انگلیس و دورنمایی از توانایی رهبری‌اش را به نمایش بگذارد. سوبوسلای را به عنوان یک رهبر برای نسل جدید مجارستان باور کردیم، وقتی برای نجات جان هم‌تیمی‌اش به تقلا و تکاپو افتاده بود. او یورو را با این تجربه ترک کرد تا خودش را برای نبردهای بعدی و رهبری‌های بزرگ‌تر در میدان و رسیدن تازه‌نفس‌ها و پدیده‌های بعدی تیم ملی فوتبال کشورش مهیا کند. ماتادورها همچنان مشغول بردن رقبا بودند. اگر چه با یک گل و خفیف اما اسپانیا باز هم برنده میدان بود تا غائله آلبانی هم فیصله پیدا کند. کرواسی در تسلیمی کم‌سابقه میدان را به رقبا بخشید و آنها فهمیدند شاید مجبور شوند با دوران درخشان دالیچ، مودریچ و دیگر افتخار آفرینان تیم ملی خودشان وداع کنند و به فکر بازسازی بیفتند. بازی‌ها کم گل و همراه با درخشش خطوط دفاعی و دروازه‌بان‌ها دنبال می‌شد و جام، جام سنگربانان بود. تا اینکه باز هم اتریش از راه رسید. 3 گله بازی قبل را با 3 گله دومش در رقابت‌ها و این بار در برابر دفاع پر از ستاره هلند ادامه داد. تیم رانگنیک نفسی تازه برای آرامش نامطلوب میانی رقابت‌ها بود. اتریش درخشان ظاهر شد و با قدرت به دور بعدی راه پیدا کرد؛ بالاتر از فرانسه و هلند مدعی قهرمانی! فرانسه را در آخرین بازی مرحله گروهی نمی‌شناختیم چون امباپه زمین را با ماسک جدیدش نمی‌شناخت. نایب قهرمان جام جهانی 2022 در برابر لهستان متوقف شد تا شاید زیدان هم با مدیر برنامه‌اش برای پست بزرگ بعدی صحبتی داشته باشد. دشان نشان داد به پایان کارش نزدیک‌تر می‌شود. از اینجا به بعد و تا پایان بازی‌های مرحله گروهی، یورو در خوابی عمیق فرو رفت. خوابی به سنگینی پشت سر گذاشتن 3 بازی بدون گل در حضور تیم‌هایی مثل انگلیس، بلژیک و دانمارک جام ملت‌ها را در بر گرفت. هواداران راضی نبودند و میزگردهای کارشناسی زبان به انتقاد باز می‌کردند. انتقادها در نهایت با حسن ختام شگفتی بزرگ گرجستان به انتها رسید. پرتغال متحد شده به دست رونالدو، البته با ترکیبی از نیمکت‌نشین‌ها بدون گل زده و با دریافت 2 گل از گرجستان و به عبارت بهتر از مامارداشویلیی شکست خورد و زمزمه‌های خرید این سنگربان جوان و درخشان در تیترها مربوط به نقل و انتقالات شنیده شد. 16 تیم به دور بعدی رقابت‌ها راه پیدا کردند و مرحله حذفی با استراحتی کوتاه منتظر به وجد آوردن دوباره دنبال کنندگان رقابت‌ها بود.

تراژدی حذف

اولین بازی دور حذفی را ایتالیا باید در برابر سوئیس انجام می‌داد. آنها که هنوز با خاطرات پیراهن درخشان لاجوردی آنها زندگی می‌کردند، می‌‌گفتند این تیم تورنمنت‌هاست و در مراحل حذفی خودش را پیدا می‌کند و مدعی می‌شود. خودش را پیدا نکرد و در ترقی حریفش گم شد. آنقدر سرد و دلگیر در میدان ظاهر شدند که پس از باخت مقابل سوئیس کمتر کسی از شکست و حذف ایتالیا حرف می‌زد و صحبت‌ها هم از پیشرفت تیم مراد یاکین بود. میزبان هم در میدان دیگری به غائله وایکینگ‌ها پایان داد و آماده آوردگاه‌های حساس‌تر شد. نمایش درخشان یامال و ویلیامز و اسپانیا با به ثمر رساندن 4 گل در یک بازی، شکل جدی گرفت و  یک بازی کسل کننده دیگر از تیم ساوت‌گیت دیدیم؛ آنقدر کسل کننده که کسی فکرش را هم نکند این 2 تیم شاید در فینال به یکدیگر برخورد کنند. آنقدر سرد و بی‌روح که در انگلیس همه از جانشین سرمربی تیم ملی این کشور حرف بزنند. فرانسه هم کماکان روح سرکش و بزرگش را در جام جهانی جا گذاشته بود و آرام نسل طلایی بلژیک را مجبور به وداع کرد. لوکاکو باز هم گل نزد و بلژیک باز هم موفق نشد. پرتغال و رونالدو هم در ادامه دل‌سردی‌ها به سختی و در ضربات پنالتی از سد اسلوونی سرسخت گذشتند. موهبت این بازی شاید فقط معرفی شدن دیگو کاستا به عنوان یکی از سنگربانان بزرگ نسل بعدی فوتبال بود.  به هیچ وجه نمی‌شد به او گل زد، نه در جریان بازی و نه در ضربات پنالتی! هلند خودی نشان داد و یک بازی را با قدرت به پایان رساند. قدرت آنها موازنه‌های پیش‌بینی قهرمان را هم در شبکه‌های مجازی دچار تغییر کرد. این موازنه‌ها و معادلات اما با شکست و حذف ناباورانه اتریش، تیم درخشان مرحله گروهی بیشتر دستخوش تغییر شد. ترکیه تیم سال‌های پیش نبود و رانگنیک و شاگردانش آنها را دستکم گرفتند و تنبیه شدند.

شروع فینال‌ها

هر رقابتی که در دنیای فوتبال شروع می‌شود، یک ضمیمه برجسته دارد. همه منتظر رو شدن این ضمیمه و آگاهی از چند و چون و اتفاقات آن هستند. همه منتظر بودند آلمان و اسپانیا را در برابر یکدیگر ببینند. دوره رجزخوانی دور از میدان و در حاشیه بردهای موازی به پایان رسید. فینال زودرس، رقابت‌ها یورو 2024 را به اوج حساسیتش رساند. مرسدس بنز آرنا، مثل بنز مملو از تماشاگر شد و ژرمن‌های میزبان و مدعی قهرمانی رو در روی ماتادورهای قدرتمند و مدعی قهرمانی ایستادند. می‌توانست آخرین بازی کروس باشد و آلمانی‌ها می‌خواستند این‌گونه نشود. می‌توانست فرجام رویاپردازی اسپانیای دلافوئنته نام بگیرد و آنها در تکاپوی خط زدن چنین سرنوشتی بودند. یکی از با کیفیت‌ترین بازی‌ها شروع شد، با کیفیت ادامه پیدا کرد و در اوج هم به پایان رسید؛ آن هم چه اوجی! هواداران قدیمی تیم ملی آلمان، آرزو می‌کردند هر اتفاقی بیفتد اما مسابقه به دقیقه 119 نرسد. رسید و باز هم شاهد رنگ و روی سفید آلمانی‌های روی سکو بودیم؛ وقتی اسپانیا خاطرات باخت در جام جهانی را با گل دقیقه 119 برایشان تکرار کرد. تیم جذاب دلافوئنته، میزبان قدرتمند بازی‌ها و اصلی‌ترین رقیبش برای قهرمانی را از پیش برداشته بود و باید هم به سرنوشتی مثل ایتالیای قهرمان جام جهانی می‌اندیشید. این اسپانیا دیگر مهارنشدنی به نظر می‌رسید. رونالدو و امباپه هم یک بار دیگر با یکدیگر رودر رو شدند. فوق‌ستاره سابق رئال مادرید شاید برای فوق ستاره بعدی این تیم می‌گفت چه معارفه‌ای قرار است برایش برگزار شود و چه لذت‌هایی در سانتیاگو برنابئو انتظارش را می‌کشند. آنها آنقدر درگیر این گفت و گو شدند که گلزنی را هم از یاد بردند و این دیدار سخت بدون گل به پایان رسید. در نهایت فرانسه هم بازی به بازی نامطمئن‌تر و همراه با تردید بیشتر به مراحل حساس‌تر رسید. غم‌انگیزتر از حال و روز فرانسه، شرایط رونالدویی بود که این جام را بدون گلزنی ترک کرد. از این به بعد رسانه‌ها، منتقدان و همه کارشناسان به خودشان اجازه می‌دادند همه چیز را بر سر او خراب کنند و او را مقصر حذف تیم ملی به شمار بیاورند. لاله‌های نارنجی دائما در حال تسخیر خیابان‌های آلمان به بهانه بازی‌های تیم ملی کشورشان و این بار با یک حریف پرطرفدار  دیگر دست به گریبان بودند. با این حال ترکیه حریف شاگردان کومان نشد. از آنها همین صعود به یک‌چهارم نهایی و همین معرفی و نمایش ویترینی از بازیکنان مستعد را به عنوان جهشی در نسل جدید می‌پذیریم و کاری کردند در رقابت‌های بزرگ بعدی نتوانیم ترکیه را دستکم بگیریم. انگلیس به مشقت و سختی و دردسر گردنه‌های یورو را می‌پیمود. چیزی نمانده بود تیم با کیفیت سوئیس، انگلیس را حذف کند اما شمه‌ای از درخشش آرسنالی ساکا به داد سه‌شیر رسید و در نهایت پیکفورد هم با تقلب‌هایی روی بطری آبش، امتحان ضربات پنالتی را قبول شد و ساوت‌گیت چند نفس دیگر هم روی نیمکت باقی ماند.

نیمه نهایی 

از تیمی که تا اینجای رقابت‌ها دیده بودیم، انتظار بیشتری هم نداشتیم و کمتر کسی به برد فرانسه در برابر اسپانیا امید بسته بود. همین‌طور هم پیش رفت و مطابق انتظار، فرانسه هیچ حرفی برای گفتن در برابر شور و هیجان و درخشش ستاره‌های ماتادور نداشت. اسپانیا بازی به بازی بزرگان اروپا را جا می‌گذاشت. آنها  زهر قدرتشان را در حلقوم آخرین روزهای دشان روی نیمکت هم سرازیر کردند تا زیدان و مدیر برنامه‌اش بیش از گذشته برای تصدی پست سرمربیگری تیم ملی به تکاپو بیفتند. انگلیس هم برای اولین بار خودی نشان داد تا با برتری در برابر هلند، شایسته حضور در فینال نام بگیرد. واتکینز برای آنها گل زد تا  در آخرین بازی جام و در برابر اسپانیا به رویادادهای غیر منتظره دلخوش کنند و همچنان مدعی قهرمانی نام بگیرند.

فینال مطابق انتظار

شاگردان ساوت‌گیت سعی کردند در دومین شانس خودشان برای پایان دادن به حسرت طولانی بردن جام کاری از پیش ببرند اما تمام تلاش‌ها به سد محکم اسپانیایی می‌رسید که در نیمه دوم بازی برای غلبه بر انگلیس حتی نیازی به رودری هم نداشت. ماتادورها تاختند، حمله کردند، تحت فشار قرار دادند و در نهایت هم با بردن مسابقه تبدیل به پر افتخارترین تیم تاریخ یورو شدند. آنها در خاک آلمان از ژرمن‌ها پیشی گرفتند و ضربه‌ای سخت به رقیب زدند. اسپانیا با این جوانان درخشان و این سرمربی کاربلد و دقیقش برای جام جهانی هم مدعی خواهد بود.

چکیده یورو

شگفتی‌ها در اولین روزها، این رقابت بزرگ را تعریف می‌کردند و در ادامه دروازه‌های مهر و موم شده و درخشش دروازه‌بان‌ها،جریان اصلی مسابقات را پیش می‌برد. شاهد نزول سطح قدرت تیم‌های مطرح بودیم. آنها زنگ خطری جدی را برای جام جهانی دریافت کردند. یورو شاید باعث انقلابی روی نیمکت تیم‌های بزرگش شده باشد. فرانسوی‌ها احتیاج به یک نیروی دوباره و یک انگیزه جدید دارند و  احتمالا باید عذر دشان را بخواهند. انگلیسی‌ها با ساوت‌گیت وداع کردند تا مرد بعدی نیمکت را هر چه زودتر بشناسند. کومان باز هم هدف تیر تند انتقادها شده . با این حال ایتالیا و آلمان به سرمربی‌های خودشان وفادار ماندند و اسپانیا قدر طلای روی نیمکتش را بیشتر خواهد دانست. در کنار همه روزهای کم گل و کرختش، یورو 2024 باز هم هواداران را راضی نگه داشت. کمک داور ویدئویی یکی از بازیگران اصلی رقابت‌ها بود و سرنوشت‌های زیادی به دست این پدیده فوتبال مدرن زیر و رو شد. اگر تاریخ جام ملت‌های اروپا را چهره‌ای با چشم‌های جذاب درخشش ستاره‌های بزرگ سابق تیم‌ها بدانیم و آن را با بازی‌های درخشان‌تر آنها به عنوان ابروهایی برجسته بیاراییم، احتمالا یورو 2024 هم گوشه‌ای از زیبایی این سیما به اندازه نشستن خالی بر گوشه لب تاریخ این آوردگاه باشد. این رقابت بهترین نبود اما نمی‌شود از آن ساده گذشت و فراموشش کرد. یورو باز هم نشان داد برادر جام جهانی است.