همه‌چیز درباره والتر ماتزاری؛ از دوران طلایی با ناپولی تا بهانه‌های تمام‌نشدنی
به گزارش فوتبال 360، باشگاه استقلال و والتر ماتزاری مذاکرات خود را بسیار جدی دنبال می‌کنند و مرد ایتالیایی نمایندگانی را به ایران فرستاده تا شرایط را برای حضورش بسنجند. این مرد 63 ساله کارنامه پرباری در سالیان گذشته داشته که در این‌جا به آن می‌پردازیم.
بازیکنی کوچک از منطقه توسکانی
والتر ماتزاری متولد سن‌ویچنزو در منطقه توسکانی است که در 30 کیلومتری لیوورنو و 100 کیلومتری فلورانس قرار دارد. او فوتبالیست بزرگی نبود و اکثر دوران بازیگری‌اش به حضور در سطوح دوم و سوم فوتبال ایتالیا مربوط می‌شود. والتر در آکادمی باشگاه فیورنتینا رشد کرد و سپس سر از تیم‌های پسکارا، کالیاری، فیورنتینا، مودنا و.. درآورد. او بیش از هر تیم دیگری برای امپولی بازی کرد و پنج سال در عضویت این تیم بود.
لیوورنو، اولین باشگاه شناخته شده ماتزاری
والتر در سال 1995 و در تیم ناشناخته تورس از فوتبال خداحافظی کرد. او مدتی در قامت دستیار در تیم‌های بولونیا و ناپولی فعالیت داشت و از سال 2000 کارش را رسما در قامت سرمربی استارت زد. ماتزاری پس از کار کردن در 2 تیم ناشناخته آسیرئاله و پیستویسه سرانجام در سال 2003 هدایت لیوورنو را به عهده گرفت و با این تیم به سری آ برگشت.
بقا با رجینا، اروپای شدن و رسیدن به فینال با سامپدوریا
ماتزاری سه سال سکان‌دار رجینا بود و توانست این تیم را به هر نحوی که بود در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا نگه دارد. آن‌ها در فصل 2007-2006 با وجود کسر 11 امتیاز، موفق شدند در رقابتی شدیدا میلی‌متری با چند تیم دیگر خود را در منطقه امن جدول نگه دارند. همین مساله باعث شد تا نشان شهروند افتخاری به ماتزاری اهدا شود. او در گام بعدی پست سرمربیگری سامپدوریا را پذیرفت. آن‌ها 2 فصل شیرین را کنار یکدیگر سپری کردند. زوج آنتونیو کاسانو و جامپائولو پاتزینی یاد و خاطره روبرتو مانچینی و جانلوکا ویالی را زنده کردند. آن‌ها در فصل اول رتبه ششم لیگ را به خود اختصاص دادند و راهی لیگ اروپا شدند و فصل بعد علی‌رغم ایستادن در رده سیزدهم لیگ، به دیدار نهایی کوپا ایتالیا صعود کردند و در ضربات پنالتی مغلوب لاتسیو شدند.
اوج شکوه والتر در ناپولی
ماتزاری جای روبرتو دونادونی را گرفت و به عنوان سرمربی جدید ناپولی انتخاب شد. قرار بود چهار سال رویایی برای هر 2 طرف به ثبت برسد. پارتنوپی در فصل نخست به مقام ششمی رسید و قرارداد والتر تمدید شد. آن‌ها در دومین فصل همکاری رتبه چهارم لیگ را به ارمغان آوردند و پس از 21 سال به لیگ قهرمانان راه یافتند. ناپلی‌ها بالاتر از منچسترسیتی و بعد از بایرن به مرحله حذفی صعود کردند و به پست چلسی خوردند. برد 3-1 در بازی رفت نماینده ایتالیا را در آستانه صعود قرار داد اما شاگردان روبرتو دی‌متئو بازگشتی باشکوه را تجربه کردند و به برد 4-1 رسیدند و نهایتا عنوان قهرمانی را مال خود کردند.
مهم‌ترین اتفاق اما قهرمانی ناپولی در کوپاایتالیا بود. تنها قهرمانی کارنامه کاری والتر ماتزاری با مثلث جذاب مارک همشیک، ادینسون کاوانی و ازکوئیل لاوتزی حاصل شد و آن‌ها موفق شدند در دیدار پایانی از سد یوونتوسِ بدون شکست آنتونیو کونته بگذرند و جام قهرمانی را بالای سر ببرند. البته چندی بعد بیانکونری در مسابقه سوپرجام انتقام گرفت و حریفش را 4-2 از پیش رو برداشت. دومی در لیگ 2013-2012 هم آخرین کار مهمی بود که ماتزاری و ناپولی به اتفاق هم انجام دادند. رتبه‌ای که در حدود 2 دهه اخیر حاصل نشده بود.
جانشین استراماچونی نتوانست در اینتر به موفقیت برسد
اینتر در حال سپری کردن بدترین روزهایش بود. ماتزاری پس از موفقیت با ناپولی مشتریان زیادی پیدا کرده بود و تصمیم گرفت به شهر میلان برود تا جای آندره‌آ استراماچونی را روی نیمکت اینتر بگیرد. همه‌چیز خوب شروع شد اما همان‌طور مطلوب ادامه پیدا نکرد. نراتزوری نتوانست با والتر به چیزی که می‌خواست دست پیدا کند. البته زمان کافی هم به این سرمربی داده نشد و پس از 58 بازی شاهد خاتمه این همکاری بودیم. او در داربی دلامدونینا به یک برد و یک باخت دست یافت.
واتفورد، تنها تجربه خارج از ایتالیای ماتزاری
ماتزاری به جز یک فصلی که در واتفورد انگلیس سرمربیگری کرد، هیچ‌وقت خارج از ایتالیا هدایت تیمی را به عهده نگرفت. او به تیمی پیوست که رئیسش یک فرد ایتالیایی بود. ماحصل این همکاری کوتاه‌مدت بقای خیلی سخت واتفورد بود. آن‌ها نسبت به فصل قبل دچار افت شدند و صرفا توانستند خود را در بالاترین سطح نگه دارند. یکی از دلایلی که والتر موفق نشد در لیگ برتر نتیجه بگیرد، عدم آشنایی‌اش با زبان انگلیسی بود. او در مصاف با پپ گواردیولا و یورگن کلوپ هم چهار شکست را متحمل شد. با این حال غلبه بر آرسنالِ آرسن ونگر و همچنین منچستریونایتدِ ژوزه مورینیو را نباید فراموش کرد.
آخرین موفقیت ماتزاری در تورینو به ثبت رسید
والتر در سال 2018 مسئولیت فنی تورینو را پذیرفت و پیش از پایان فصل دوم از این تیم جدا شد. او با زرشکی‌پوشان در فصل نخست رتبه هفتم لیگ را به چنگ آورد و راهی پلی‌آف لیگ اروپا شد اما در مصاف با وولورهمپتون از گردونه مسابقات کنار رفت و به دور اصلی راه پیدا نکرد. او در ژانویه 2020 و پس از 2 باخت سنگین 7-0 و 4-0 مقابل آتالانتا و لچه از کار برکنار شد.
ماتزاری در سال 2021 سرمربی کالیاری شد ولی در احیا کردن این تیم ناکام ماند و خیلی زود طرفین به پایان راه رسیدند. والتر در سال 2023 و پس از حدود یک دهه به ناپولی برگشت تا بار دیگر با این تیم تولدی مجدد را تجربه کند. اتفاقی در عمل به وقوع نپیوست. آن‌ها در فینال سوپرجام مغلوب اینتر شدند و ماحصل همکاری هفت ماهه‌شان عاقبت خوشی نداشت و پس از 17 بازی به این نتیجه رسیدند که پیوستن دوباره‌شان از ابتدا نادرست بوده است.
استاد کار کردن با سیستم سه دفاعه که متخصص بهانه گرفتن!
والتر ماتزاری یکی از موفق‌ترین مربیان بومی فوتبال ایتالیا در دهه دوم قرن بیست‌ویک بود. او به خوبی از سیستم سه دفاعه بهره می‌برد و با انعطاف بالایی که از خود نشان می‌داد، تیم‌هایش را با آرایش‌های گوناگون 343، 352، 3511، 3421 به میدان می‌فرستاد. با این حال باید به این نکته هم توجه داشت که ماتزاری یک خصوصیت منفی مشهور هم نزد فوتبال‌دوستان ایتالیایی دارد و آن هم بهانه‌هایی است که معمولا پس از شکست‌ها در خلال اظهار نظرهایش مطرح می‌کند.
ماتزاری در 63 سالگی حالا ممکن است خاص‌ترین تجربه ممکن را داشته باشد و برای اولین بار از قاره اروپا خارج شود و به خاورمیانه بیاید تا هدایت تیمی ایرانی را در دست بگیرد. او فقط یک قهرمانی در دوران سرمربی‌گری‌اش در سطح نخست دارد اما طی سالیان گذشته بارها در دیدارهای بزرگ مقابل سرمربیان و بازیکنان مشهور رقابت داشته است. اگر ماتزاری انگیزه کافی برای کار کردن را داشته باشد، می‌تواند یک گزینه جذاب برای نیمکت استقلال باشد.
