تلالو عصر ویکتوریا در قرن بیست و یکم؛ شکوه کاخ بلورین
به گزارش فوتبال 360، جوزف پاکستون آن را برای نمایشگاه سال 1851 طراحی کرده بود؛ نمایشگاهی که تبلور پیشرفت‌های عصر ویکتوریا نام گرفت و می‌خواست دنیا ببیند بریتانیای این عصر به سرعت در حال پیشرفت است. توماس مکولی، مورخ معروف انگلیسی درباره بازدیدش از کریستال پالاس می‌گوید: «مناظر زیبا، فضایی گسترده، دل‌پذیر و مافوق داستان‌های هزار و یک شب مشاهده کردم. بعید می‌دانم قصرهای روم، هیچ‌گاه صحنه‌هایی باشکوه‌تر از این نمایش، دیده باشند.» این کاخ مجلل متعلق به میانه‌های عصر ویکتوریاست و می‌دانیم فوتبال به شکل هویت یافته و در جریانش هم در اواخر این عصر میهمان جدید بریتانیا نام گرفت. در حقیقت مکولی نتوانست شکوه مضاعف فوتبال را در این سرزمین تماشا کند و از آن هم بنویسد. ده‌ها سال و بیش‌تر از یک قرن گذشت و مستطیل سبز، تجارتی بزرگ، ورزشی محبوب، نمایشی جذاب و جادویی همه‌گیر به حساب آمد. قرن بیست و یکم میزبان جادوی هزاره سوم بود؛ فوتبال! ا این حال شکوه کاخ بلورین هنوز به سال‌ها قبل تعلق داشت و اثری باستانی به شمار می‌آمد. حالا اما آن‌ها هم در دنیای فوتبال افتخاری و خاطره‌ای بزرگ برای پیوند زدن از دوران ویکتوریا به عصر مدرن دارند. قهرمان جام حذفی انگلیس هستند و چه بسا این جام را به موزه کاخ بلورین شهر امانت بدهند تا باز هم دستاویزی جدید برای درخشش باشد؛ عنوانی که با غلبه بر منچسترسیتی تشنه موفقیت به دست آمد و تاریخ کریستال پالاس را به نقطه عطف خودش رساند. الیور گلاسنر قهرمان آن‌هاست. او اولین افتخار بزرگ این باشگاه را به ارمغان آورد.
روحیه موفقیت
داستان جام حذفی از بازی فولام برای شاگردان الیور گلاسنر جدی شد. آن‌ها پیش از این مسابقه رقبایی از پیش بازنده را شکست داده بودند اما وقتی فولام لیگ برتری را بردند، فهمیدند می‌توانند به افق‌های بلندتر از این هم بیندیشند. فاصله به اندازه یک فصل درخشش یا حفظ آمادگی برای مدتی طولانی نبود. این تیم فقط 2 بازی تا رسیدن به اولین جامش فاصله داشت. روحیه برنده در تیم گلاسنر با برتری در برابر فولام، جان تازه‌ای گرفت و زمینه‌ساز ایستادگی مقابل استون‌ویلا شد. اگر ویلایی‌ها و تیم امری را از پیش رو برمی‌داشتند به نوعی ثابت می‌شد شانس قهرمانی هم دارند. در ومبلی میهمان را از دم تیغ گذراند. دیگر کمترین هراسی از حریف دیدار پایانی نبود. هر تیمی می‌خواهد باشد! کریستال پالاس این جام را نشان کرده و ظرفیت لازم برای رسیدن به آن را هم به اثبات رسانده. رقیب هم معرفی شد؛ منچسترسیتی! قهرمان 4 دوره اخیر لیگ برتر انگلیس، فاتح سه‌گانه تاریخی، برنده جدال‌های بزرگ اروپایی و مجهز به اسلحه مرگباری به نام ارلینگ هالند در خط حمله و نابغه‌ای روی نیمکت به نام پپ گواردیولا! با این حال نه نبوغ پپ و نه آتش گلزنی هالند و نه حتی انگیزه وداع همراه با جام با کوین دی‌بروینه، هیچ کدامشان حریف طمع کاخ بلورین را برای به‌روزرسانی پدیده‌های موزه نشد. پالاس با قدرت و جدیت و روحیه برنده به ومبلی آمد و دنیای مدرن را به عصر ویکتوریا گره زد.
شروعی بزرگ
همه چیز مثل اولین سال‌های ساخت و ساز دوران ملکه ویکتوریاست. مثل همان روزها، مردم باور نمی‌کنند فاصله‌ها تا دنیای جدید با این سرعت پیموده شود و چشم‌انداز تازه‌ای از زندگی با این شتاب، پیش رو قرار بگیرد. این اولین جام معتبر تاریخ 119 ساله یک باشگاه به تاریخ طولانی‌تر کاخ بلورین ملحق می‌شود؛ درست مثل شروع پیشرفت بریتانیا در دوران ویکتوریایی! عصری طلایی را با یک جام معتبر زنده کرده‌اند. شاید اگر جوزف پاکستون زنده بود به این دستاورد کریستال پالاس افتخار می‌کرد و مکولی این بار درباره شکوه زنده شده کریستال پالاس می‌نوشت: « مناظر زیبا، فضایی گسترده، دل‌پذیر و مافوق تصور اولیه از این باشگاه را مشاهده کردم. بعید می‌دانم هیچ روزی در تاریخ این باشگاه باشکوه‌تر این باشد.»
*حسین سعیدی نیکو
