برترین مربیان فصل فوتبال اروپا؛ کاشته‌هایی برای درو
به گزارش فوتبال 360، یوفا هر سال جایزه «مربی سال» را معمولاً به قهرمان لیگ قهرمانان می‌دهد؛ حتی اگر عملکرد ویژه‌ای نداشته باشد. مثلاً در سال ۲۰۲۱ توماس توخل برنده شد اما در میانه فصل از تیم قبلی‌اش کنار رفت. واقعاً موفق‌ترین مربی چه ویژگی‌هایی دارد؟
حتی اگر بپذیریم مربیان «تأثیر قابل‌توجهی نه مثبت و نه منفی بر عملکرد تیم‌هایشان ندارند»، وقت آن است مربیانی با خلاقیت و در شرایط محدود را هم تحسین کنیم ، نه فقط برندگان جام را!
نونو اسپریتو سانتو (ناتینگام فارست)
نونو اسپیریتو سانتو طی یک دهه گذشته بارها با جدایی‌های پرحاشیه از تیم‌های مختلف روبه‌رو شده بود. در فصل ۲۰۲۴-۲۰۲۵ عملکردی درخشان در ناتینگام فارست ثبت کرد. او تیمی در آستانه سقوط را به جمع مدعیان اروپایی رساند؛ با خط دفاعی منسجم. فارست حالا صعودش به رقابت‌های اروپایی را قطعی کرده و حتی شانس قرارگیری در جمع5 تیم برتر را دارد. سانتو ثابت کرد با داشتن ابزار مناسب، می‌تواند فراتر از انتظار عمل کند.
لوئیس انریکه (پاریسنژرمن)
لوئیس انریکه در فصل اولش با پاریسنژرمن سه‌گانه داخلی را فتح کرد و تنها یک قدم تا فینال لیگ قهرمانان فاصله داشت. حالا در فصل دوم یک گام جلوتر رفته‌اند؛ 2 جام داخلی را به دست آورده‌اند، به فینال جام حذفی رسیده‌اند و به بازی نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یافته‌اند.
کلودیو رانیری (رم)
کلودیو رانیری ۷۳ ساله در نوامبر ۲۰۲۴ رم را در یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخش تحویل گرفت اما از زمان حضور او، تیم به یکی از بهترین تیم‌های سری آ تبدیل شده و تنها 2 امتیاز کم‌تر از اینتر و ناپولی کسب کرده است. اکنون مدعی کسب سهمیه لیگ قهرمانان هستند. رانیری که تصور می‌شد پس از نجات کالیاری از سقوط بازنشسته شود، برگشته تا یک معجزه دیگر رقم بزند.
لیام روزنیر (استراسبورگ)
استراسبورگ باشگاهی با مالکیت مشترک با چلسی تحت هدایت لیام روزنیور عملکرد درخشانی داشته. این تیم فصل را با تنها ۳ برد در ۱۴ بازی آغاز کرد، اما از ۱۵ دسامبر جهشی چشمگیر داشت و با میانگین ۲.۲۶ امتیاز در هر بازی در نهایت فصل را در رده هفتم به پایان رساند.
هانسی فلیک (بارسلونا)
بارسلونا زیر نظر هانسی فلیک انتقامی کامل از رئال گرفت، 3 جام برد و زیباترین فوتبال فصل را به نمایش گذاشت. اگر شکست دیرهنگام مقابل اینتر در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان نبود، فصل آن‌ها بی‌نقص می‌شد. هانسی فلیک دقیقاً همان چهره مورد نیاز بارسا نام داشت. او جان دوباره‌ای به بازیکنانی مثل رافینیا و فرانکی دی‌یونگ بخشید و تیمش فوتبالی تماشایی و لذت‌بخش بازی می‌کرد.
آرنه اسلوت (لیورپول)
پاریسنژرمن یک بازیکن فوق‌العاده را از دست داد اما بهتر شد. لیورپول هم مربی فوق‌العاده‌اش را بازنشسته دید و پیشرفت کرد. ترکیبی هوشمندانه از تغییر سبک بازی، نقش‌آفرینی ستاره‌های جدید و کمی خوش‌شانسی در مصدومیت‌ها، پایه‌گذار این موفقیت بود. هر چند در نیم‌فصل دوم افت کردند و از ۲۶ بازی هفت شکست خوردند اما اسلوت در اولین فصلش در آنفیلد عملکردی درخشان داشت.
آنتونیو کونته (ناپولی)
ناپولی در این فصل بدون ستاره‌هایی چون اوسیمن و کواراتسخلیا، تحت هدایت آنتونیو کونته به تیمی بی‌رحم و مستحکم تبدیل شده‌اند. آن‌ها با کمترین گل خورده در لیگ، 7 پیروزی یک بر صفر و درخشش اسکات مک‌تومینای، حالا سرنوشت قهرمانی را در دست دارند. برای تیمی که فصل قبل دهم شده بود، این یک تحول بزرگ است.
آندونی ایرئولا (بونموث)
در نهایت مصدومیت‌ها گریبانگیرشان شد و یکی 2 ماه اخیر چندان خوشایند نبوده است. پس از آن که در ۲۳ بازی اول لیگ تنها 5 شکست داشتند در ۱۳ بازی اخیر 6 بار شکست خوردند. با این حال، بورنموث که بهترین جایگاه تاریخی‌اش در سطح اول فوتبال نهم بوده تا اواخر بهار در کورس کسب سهمیه اروپایی باقی ماند و حالا بالاتر از منچستر یونایتد یا تاتنهام فصل را به پایان می‌رساند.
سسک فابرگاس (کومو)
کومو در نخستین فصل بازگشتش به سری آ با جذب ستاره‌هایی همچون رینا، واران و بلوتی، شروعی نه چندان امیدوارکننده داشت اما از اواسط فوریه، تنها رم در لیگ امتیاز بیش‌تری کسب کرده و کومو تنها شکست فصل را به ناپولی تحمیل کرده. این جهش بیش‌تر مدیون ستاره‌های جوان است تا بازیکنان باتجربه. اگر این تیم حفظ شود، فابرگاس می‌تواند کومو را به سطح رقابت‌های اروپایی برساند.
توماس فرانک (برنتفورد)
زنبورها پس از ۷۴ سال دوری از لیگ برتر، اکنون برای چهارمین فصل متوالی در این سطح باقی مانده‌اند و با بودجه‌ای محدود در مسیر ثبت دومین حضور در بین ۱۰ تیم برتر طی 3 فصل اخیر قرار دارند. برنتفورد با هدایت سرمربی خلاق و پایدارش موفقیت‌های چشمگیری کسب کرده است.
الکساندر بلسین (سن‌پائولی)
سن‌پائولی پس از صعود تاریخی به بوندس‌لیگا، سرمربی و بهترین گلسازش را از دست داد و فصل را با مشکلات جدی آغاز کرد. تنها در 4 بازی ابتدایی موفق به گلزنی شد و تا اواخر نوامبر در خانه گل نزده بود. الکساندر بلسین با دفاعی منسجم، تیم را از بحران نجات داد و سن‌پائولی حالا در بوندس‌لیگا ماندنی شده.
دیوید مویس (اورتون)
اورتون با تنها یک امتیاز فاصله از سقوط، شان دایچ را اخراج کرد و سراغ دیوید مویس، مربی ۶۲ ساله‌ای که بیش از یک دهه پیش در این تیم، موفق بود، رفت. او تیمی بحران‌زده را تحویل گرفت و پس از شکست یک بر صفر در اولین بازی‌اش، اورتون تنها یک شکست در ۱۲ دیدار بعدی داشت. حالا آن‌ها بالاتر از یونایتد و تاتنهام ایستاده‌اند.
نیکو کواچ (دورتموند)
در آغاز دوران کواچ، نتایج تلخی رقم خورد. 4 شکست شکل گرفت و تیم مجموعاً موقعیت‌هایی با امید گل ۸.۲ خلق کرد و هیچ گلی نزد. به نظر می‌رسید کار تمام شده اما این امکان وجود داشت دورتموند 5 بازی آخرش را ببرد و به شکلی معجزه‌آسا سهمیه لیگ قهرمانان کسب کند. چنین اتفاقی م رخ داد!
مانوئل پیگرینی (رئال بتیس)
از زمانی که در پنجره نقل‌وانتقالات ژانویه، 2 مهره هجومی اضافه کردند، متحول شدند. بتیس در 2 ماه و نیم اخیر تنها یک بار شکست خورده. آن‌ها برای مدتی شانس بازگشت از رده دوازدهم و کسب سهمیه لیگ قهرمانان را زنده کردند و حالا به اولین فینال اروپایی تاریخشان رسیده‌اند.
فرانچسکو فاریولی (آژاکس)
آژاکس فاریولی در لیگ عملکردی درخشان داشت و فاصله‌ای قابل توجه در صدر جدول ایجاد کرد اما در 4 بازی متوالی 2 امتیاز کسب کرد و جام قهرمانی لیگ هلند را به آیندهوون داد. در نهایت فاریولی از تیم رفت اما یادگارهایش باقی ماند.
هورست اشتفن (الورسبرگ)
الوِرسبرگ از شهری کوچک با جمعیت ۱۳۰۰۰ نفر تا سال ۲۰۲۲ در لیگ دسته 4 بازی می‌کرد. آن‌ها فصل گذشته قهرمان لیگ دسته سوم شدند و حالا در اولین فصل حضور در بوندس‌لیگای ۲ به پلی‌آف صعود به سطح اول رسیدند.
فیلیپو اینزاگی (پیزا)
فیلیپو اینزاگی پس از ناکامی در نجات سالرنیتانا در پیزا موفق ظاهر شد؛ باشگاهی که از سال ۱۹۹۱ در سری آ حضور نداشته و در سال ۲۰۰۹ به دلیل بحران مالی دوباره جان گرفت. با این حال، پیزا تیمی باثبات در سری بی نام گرفت و اینزاگی در اولین فصل مربی‌گری خود با کسب ۳۰ امتیاز بیش‌تر از فصل قبل، صعودی قاطع به سری آ رقم زد.
رجیس لبریس (ساندرلند)
ساندرلند پس از 4 فصل حضور در لیگ دسته سوم، زیر نظر لو بریس پیشرفت چشمگیری داشت. با کسب ۲۰ امتیاز بیش‌تر نسبت به فصل قبل و پیروزی پرهیجان مقابل کاونتری در نیمه‌نهایی پلی‌آف، آن‌ها حالا تنها یک پیروزی تا بازگشت به لیگ برتر فاصله دارند؛ هرچند در هفته‌های پایانی کمی افت داشتند.
لوئیس کاسترو (دانکرک)
دانکرک، باشگاهی با قدمتی بیش از صد سال که هرگز در لیگ یک فرانسه بازی نکرده، حالا در آستانه تحقق این رؤیا قرار دارد. پس از سال‌ها نوسان بین لیگ‌های پایین با هدایت کاسترو در دومین فصل حضورش عملکرد درخشانی داشتند. با حذف تیم‌های فرانسوی لیگ قهرمانان اروپا، لیل و برست به نیمه‌نهایی جام حذفی رسیدند و اکنون در پلی‌آف صعود به لیگ یک حضور دارند.
استفان ژیلی (پاریس اف‌سی)
سرانجام پاریس دوباره صاحب دومین تیم لیگ یک شد. پس از بیش از ۴۰ سال غیبت، پاریس اف‌سی بالاخره در دومین فصل حضور ژیلی به عنوان سرمربی صعودی تاریخی را جشن گرفت. ژیلی تیم را با کمترین حاشیه به رتبه دوم جدول رساند. مالکان جدید سرمایه‌گذاری قابل توجهی در باشگاه انجام داده‌اند و به نظر می‌رسد مربی مناسبی برای هدایت تیم یافته‌اند.
