جباری نقشه فینال را در اسلامشهر ترسیم کرده بود؛ همه چیز در کناره‌ها اتفاق افتاد

برنامه ویژه جباری در مصاف با صنعت‌نفت کناره‌های زمین را هدف گرفته بود. او با تشکیل دو مثلث در چپ و راست که گاهی مربع و حتی پنج‌ضلعی هم می‌شد، قصد داشت از فضاهای پشت مدافعین کناری این تیم به گل برسد؛ این همان کاری بود که آریو هم قصد داشت انجام بدهد که موفق نشد اما مجتبی جباری ابزار کارآمدتری برای نفوذ به خط دفاعی زردپوشان آبادانی در دست داشت. جباری در آرایش 2-5-3 مطابق انتظار رامین رضاییان را به عنوان وینگر راست در اختیار داشت و ابوالفضل جلالی هم در منطقه چپ مسئولیت خطیری در فاز دفاعی و طراحی حملات برعهده داشت. خیلی از بازی نگذشت که متوجه شدیم عمده برنامه هجومی سمت چپ استقلال با تشکیل مثلث ابوالفضل جلالی، علیرضا کوشکی و آرش رضاوند شکل می‌گیرد که البته آرمین سهرابیان، روزبه چشمی و محمدحسین اسلامی نیز گاهی به کمک این مثلث می‌آمدند تا برای بازیکنان سمت مخالف زمین ایجاد موقعیت شود. در سمت راست نیز تمرکز اصلی روی شکل‌گیری همین مثلث با رامین رضاییان، محمدحسین اسلامی و مسعود جمعه بود که البته در این منطقه از زمین فعالیت صالح حردانی در بخش هجومی به واسطه توانایی‌هایش بسیار بیشتر از آرمین سهرابیان دیگر عضو دفاع 3 نفره آبی‌پوشان بود. همین فرصت را به رامین رضاییان می‌داد که گاهی به محوطه جریمه هم اضافه شود. حاصل این نگاه مجتبی جباری ایجاد چندین و چند موقعیت گلزنی بود که 2 مورد آن‌ها به ثمر نشست.

گل اول استقلال روی ارسال محمدحسین اسلامی و ضربه سر علیرضا کوشکی شکل گرفت و گل دوم هم روی ارسال رامین رضاییان و ضربه سر مسعود جمعه. علاوه بر این 2 گل مرور سایر موقعیت‌های استقلال در مصاف با صنعت‌نفت نیز نشان از طرح و برنامه خاص مجتبی جباری و دستیارانش برای به‌ هم ریختن دفاع صنعت‌نفت از کناره‌ها و ارسال پاس‌‎های کات‌بک داشت که البته شاگردانش چندین مرتبه در حال باز کردن دروازه کوروش ملکی با همین تاکتیک بودند.

 کادر فنی آبی‌پوشان پایتخت در فصلی که تنها یک مسابقه دیگر از آن باقی‌مانده (فینال جام حذفی)، بارها و بارها دستخوش تغییر شد. آن‌ها با جواد نکونام شروع کردند و سپس سهراب بختیاری‌زاده تا حضور پیتسو موسیمانه سرمربی موقت استقلال شد. این اتفاق پس از حضور کوتاه سرمربی اهل آفریقای‌جنوبی هم رقم خورد و برای یک مسابقه هم تا پیش از یک حضور کوتاه‌مدت دیگر که به نام میودراگ بوژوویچ خورد، محمد نوازی روی نیمکت استقلال نشست. جباری آخرین راه‌حل مدیران استقلال برای پایان بحران عجیب تیم بود؛ انتخابی که فوتبالی‌ها به واسطه شناخت مجتبی جباری از دوران بازی امیدواری زیادی به جواب دادن آن داشتند.

مصاف با صنعت‌نفت پنجمین حضور مجتبی جباری روی نیمکت استقلال بود که به سومین پیروزی آبی‌ها منجر شد. آن‌ها در این مدت یک مساوی با چادرملو در آزادی داشتند و یک شکست مقابل سپاهان در نقش‌جهان که می‌توان گفت سرمربی جدید تیم به دلیل حساسیت‌های غیرفوتبالی نقش کمی در آن داشت. ضمن اینکه نگران مصدومیت بازیکنان کلیدی تیمش هم بود. به هر حال زدن 9 گل و دریافت 4 گل در 5 مسابقه نشان می‌دهد استقلال توانسته با مجتبی جباری و تفکراتش به آرامش برسد و حالا یک گام تا کسب سهمیه دومین دوره لیگ قهرمانان آسیا2 و قهرمانی در جام حذفی فاصله دارد؛ موفقیتی که مایه فخرفروشی استقلالی‌‎‎ها به هواداران رقیب در یک فصل پر از حاشیه به شمار می‌رود که بسیار معنادار است.

جباری در همین حضور کوتاه‌مدتش چندین مرتبه در مصاحبه‌هایش به ساختار نادرست فوتبال ایران اشاره کرده و حتی در صورت قهرمانی جام حذفی هم قصدی برای ماندن در سمت سرمربی استقلال ندارد. به هر حال در این مقطع فقط حضور یک مربی خارجی بادانش و کاربلد می‌تواند گره‌گشای آبی‌ها باشد و حضور جباری می‌تواند باعث سوختن یک مهره بزرگ دیگر در اردوی آبی‌ها شود. در این شرایط به نظر می‌رسد بهترین اقدام این باشد که مدیران باشگاه شرایط همکاری مجتبی جباری و سرمربی جدید خارجی تیم را فراهم کنند تا این چهره محبوب هواداران استقلال در آینده و در شرایط مناسب‌تری بتواند سکان هدایت آبی‌ها را برعهده بگیرد و به مانند دوران حضورش در مستطیل سبز بار دیگر تفاوت‌ها را به شکل معناداری رقم بزند.