تصویر روز؛ در عمقی تاریک و سرد و رازآلود
به گزارش فوتبال 360، پیش از بررسی تصویر برجسته روز گذشته دنیای فوتبال و برای آمادگی روبه‌رو شدن با ابعاد و اعماق ژرف آن بهتر است به تاریخ نیمکت تیم ملی برزیل نگاهی دوباره داشته باشیم. دوریوال جونیور، برزیلی، تیته، برزیلی، کارلوس دونگا، برزیلی، فلیپه اسکولاری، مانو منزس، لوییس آلبرتو پریرا، لوکزامبورگو، ماریو زاگالو و تا هر جای تاریخ که می‌خواهید این نیمکت و سابقه‌اش را واکاوی کنید؛ برزیلی، برزیلی و باز هم یک مرد برزیلی را روی آن خواهید دید! آخرین مربی غیر برزیلی آن‌ها در سال 1925 روی کار بود و از آن زمان تاکنون انتخاب یک مربی غیر بومی برای سلسائو یک حریم به شدت ممنوعه و خطرناک نام داشته. برزیل از محدوده امنش خارج شده تا به ناکامی‌هایش پایان بدهد و البته در سوی دیگر، مردی که در تصویر روز می‌بینیم هم در این سن و سال هنوز هوای ماجراجویی و خروج از حیطه امن و تجربه تازه‌ها را در سر دارد. شاید باید از صعود چلسی یا وداع دی‌بروینه تصویر انتخاب می‌کردیم اما باز هم یک گوشه ذهنمان را این تصویر مملو از تاریکی و ابهام و سرما می‌گرفت. کارلتو در هیبتی سرد و شکننده وارد برزیل شد!
جزئیات تصویر
از رنگ پس‌زمینه شروع می‌کنیم. زمینه تصویر سیاهی را تداعی می‌کند و یا به عبارت دیگر تاریکی! رنگ‌ها در طیفی تیره پرسه می‌زنند و اگر رنگ روشنی باشد به شدت خودنمایی می‌کند. تاریکی همه جای تصویر را در سیطره خودش گرفته و شاید از رازآلود بودن و یا حتی خطرناک بودن دنیای جدید نقش اول تصویر حرف می‌زند. به نقش‌های فرعی می‌رسیم. صورت 4 نفر در تصویر با وضوح و جزئیات بیش‌تر دیده می‌شود. با ذهنیت ابتدایی منتظر بودیم آن‌ها از قهرمان سابق لیگ قهرمانان، مرد موفق نبردهای بزرگ، کوه تجربه برنابئو از دون کارلو آنچلوتی با لبخند استقبال کنند. با این حال بگردید و در سیمای این 4 نفر خیره بمانید و جزئیات را جست‌وجو کنید. هیچ نشانی از لبخند نیست. ظاهرا با یک غریبه مواجه شده‌اند. او را نمی‌شناسند، چون عادت نداشته‌اند مربیان تیم ملی را بر زمین نشسته از پروازهای خارجی ببینند. تردید موج می‌زند و دودلی ریشه می‌دواند. حتی فراتر از تردید، بدبینی را هم می‌شود در صورت برخی از نقش‌های فرعی دید. نگاه‌ها جدی است؛ مثل افرادی که می‌خواهند بگویند اینجا شوخی بردار نیست و تو را به سختی پذیرفته‌ایم. مراقب خودت باش! نقش اول تصویر هم کلاهش را سفت انتخاب کرده که باد آن را نبرد. سیمای کارلتو هم اطمینان خاطر را تداعی نمی‌کند و کاملا مشخص است قهرمانی در یک حریم ممنوعه پا گذاشته و ساختار سنتی ده‌ها سال گذشته را زیر پایش قرار داده و گام برمی‌دارد. حتی پیراهن خود آنچلوتی هم سیاه است. با همه این جزئیات سرد و تاریک اما یک نقطه در عکس روز گذشته دنیای فوتبال خودنمایی می‌کند. کلاه زرد و برزیلی مرد ایتالیایی خبر از اندیشه‌های زیر آن می‌دهد. مثل آفتابی کمسو در این عمق تصویر تاریک انتخاب شده، می‌درخشد و در ذهن برزیلی‌ها، بارقه‌هایی از امید روزنه می‌کند. دست آنچلوتی در حالا بالا آمدن است؛ با سیمایی که گرما را منعکس نمی‌کند. برخلاف بقیه افراد حاضر در تصویر، سرد هم نیست. آنچلوتی در حال دست دادن و شروع کردن یک ماجراجویی بزرگ توسط عکاس باهوش این تصویر شکار شد. با کلاهی به رنگ محبوب سلسائو تا به استقبال کنندگان نه چندان پرشورش بگوید؛ نترسید. من هم یکی از شما هستم!
*حسین سعیدی نیکو
