پایان ماه عسل توخل در انگلیس؛ بدون نقشه، بدون هویت
به گزارش فوتبال 360، توماس توخل از بازیکنان انگلیس خواسته بود که با لبخند بازی کنند، ولی پس از شکست مقابل سنگال با خشم هواداران روبرو شدند. درست یک سال مانده به شروع جام جهانی 2026، اگر نمایش شب گذشته را معیاری برای امیدهای انگلیس در این تورنمنت بدانیم، مربی آلمانی در 12 ماه آینده باید معجزه کند.
بدون نقشه مشخص، بدون هویت، بدون پیشرفت. حتی می‌توان گفت که انگلیس نسبت به آخرین بازی دوران گرت ساوت‌گیت در فینال یورو 2024 مقابل اسپانیا افت کرده است. ویژگی انگلیس در تورنمنت سال گذشته بیش از نمایش فوق‌العاده، خلق لحظات بزرگ بود، مثل گل برگردان بلینگام به اسلواکی. این وضعیت زیر نظر توخل ادامه پیدا کرده، بدون اینکه خبری از لحظات بزرگ باشد.
اولین اعتراض
انگلیس در عصر توخل با سه برد مقابل حریفان کوچک شروع فریبنده‌ای داشت و این مربی آلمانی انتظار نداشت که بعد از اولین شکست با اعتراض هواداران روبرو شود. او می‌تواند ادعا کند که نسبت به بازی مقابل آندورا در مقدماتی جام جهانی 10 تغییر در ترکیب تیمش داشت و این تنها یک بازی دوستانه پس از یک فصل فرسایشی بوده است. با این حال برتری محسوس سنگال در این بازی هشداری برای انگلیس است. انگلیس مقابل آندورا ملالت‌بار بود و مقابل سنگال حتی بدتر.
مربی آلمانی قرار بود بعد از دوره 8 ساله ساوت‌گیت، جو شاداب و امیدوارکننده‌ای به تیم بدهد، ولی متوجه شد که هواداران انگلیس کم‌طاقتند. او انتظار داشت که آنها در فاصله یک سال به جام جهانی امیدوارتر باشند. توخل هنوز در شروع راه است، ولی پس از دو بازی ضعیف فشار را احساس کرد. او تا دو بازی بعدی مقابل آندورا و صربستان چند ماه فرصت دارد در افکارش تجدید نظر کند، ولی ماه عسل او روی نیمکت انگلیس قطعا با این شکست به پایان رسید.
دعوت عجیب هندرسون و واکر
توخل نسبت به بازی با آندورا 10 تغییر در تیمش داشت. در این چند ماه تعداد کمی از تصمیمات توخل موفق بوده و سایر انتخاب‌هایش مبهم. دعوت دوباره جردن هندرسون 35 ساله این سوال را بوجود آورد که آیا توخل فکر می‌کند تعداد فرمانده‌ها در اردوی تیمش کم است؟ هافبک آژاکس برای اولین بار پس از نوامبر 2023 برای انگلیس بازی کرد و مقابل آندورا تاثیر ناچیزی داشت. قطعا دوران حضور موثر او به عنوان یک بازیکن ملی‌پوش به پایان رسیده است.
دیگر بازیکنی که به پایان دورانش در تیم ملی انگلیس رسیده کایل واکر است. این مدافع راست 35 ساله در نود و ششمین بازی ملی‌اش مقابل مهاجمان سریع سنگال بارها جا ماند. این سوال برای ترنت آلکساندر آرنولد بوجود می‌آید که چرا توخل در بازی با آندورا کرتیس جونز را به او برای دفاع راست ترجیح داد و چرا در بازی با سنگال واکر در ترکیب قرار گرفت؟ توخل نسبت به توانایی‌های دفاعی خرید جدید رئال مادرید تردید دارد، ولی او قطعا از واکر که کند شده یا جونز که پست اصلی‌اش هافبک است، کیفیت بهتری دارد.
ریس جیمز دیگر مدافع راست انگلیس است که توخل مقابل آندورا از او در دفاع چپ استفاده کرد. این اردو نشان داد که هندرسون و واکر پا به سن گذاشته در جام جهانی تابستان آینده نمی‌توانند به انگلیس کمکی کنند. ایوان تونی هم از الاهلی عربستان به اردو دعوت شد، ولی مهاجم سابق برنتفورد تنها در دقیقه 88 بازی با سنگالی به زمین رفت. یک تصمیم عجیب دیگر از توخل.
بدون هویت بازی
آیا انگلیس توخل هویت بازی مشخصی دارد؟ آیا این تیم نسبت به دوران ساوت‌گیت پیشرفت کرده؟ مربی آلمانی کارش را تازه شروع کرده، ولی پاسخ هر دو سوال منفی است. انگلیس مثل دوران ساوت‌گیت یا مربیان قبلی موفق شد حریفان سطح پایین‌تر مثل لتونی، آلبانی و آندورا را با توخل شکست دهد. ولی حتی در این بازی‌ها هم زنگ خطر به صدا در آمد. انگلیس در برابر آندورا، تیم رده 173 جهان به دردسر افتاد. مشابه همین اتفاقات بود که ساوت‌گیت را در جایگاه متهم قرار داد، هرچند او توانست انگلیس را به دو فینال متوالی یورو برساند.
توخل نتوانسته هیچ چیزی به کیفیت بازی انگلیس اضافه کند. همچنین مسیر و نقشه راهی که در پیش گرفته مشخص نیست. او در چلسی از سه مدافع میانی و دو وینگ – بک استفاده می‌کرد، ولی در انگلیس هنوز سراغ این سیستم نرفته و زمان تا جام جهانی به سرعت می‌گذرد. توخل جان استونز را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت و اعتقاد کافی به مارک گوئهی، مدافع پالاس هم ندارد. به همین خاطر گزینه‌های متفاوتی را در دفاع میانی محک می‌زند و مقابل سنگال سراغ لوی کولویل و تروه چالوبا رفت. او برای این پست سرعت و قدرت را ترجیح می‌دهد، ولی استفاده از دن برن، مدافع میانی نیوکاسل با این ایده همخوانی نداشت.
توخل هنوز نتوانسته بهترین پست را برای جود بلینگام پیدا کند. او یک بار دیگر جایگیری و حضور هوشمندانه‌اش را نشان داد، هرچند گل دوم انگلیس به سنگال پس از بازبینی به خاطر هند مردود شد. بلینگام به عنوان شماره 10 می‌تواند خطرناک باشد، یک هافبک خوب است یا حتی می‌تواند به عنوان مهاجم دوم هم بازی کند. او توان بازی در کناره زمین را هم دارد.
توخل باید پیدا کند که کدام نقش بلینگام برای انگلیس مفیدتر خواهد بود. او درباره گزینه‌های خط حمله هم به جواب دقیقی نرسیده و هنوز می‌خواهد ببیند که کدام زوج موثرتر خواهد بود. او مقابل آندورا از هری کین، کول پالمر، مورگان راجرز و نانی مادوئکه استفاده کرد. کین مقابل سنگال بازی کنار بوکایو ساکا، آنتونی گوردون و ابرچی ازه بازی کرد. به نظر می‌رسد که کین و ساکا در ترکیب اصلی باشند، ولی وضعیت بقیه پست‌ها هنوز مبهم است و اگر فیل فودن در فصل آینده شروع خوبی با سیتی داشته باشد، می‌تواند به ترکیب برگردد.
12 ماه زمان نسبتا زیادی است، ولی روزها به سرعت می‌گذرد و این سوال بوجود می‌آید که چرا توخل با وجود انتخابش در ماه اکتبر کارش را از اول ژانویه شروع کرد؟ در شرایطی که زمان برای او و انگلیس حیاتی است، چرا این سه ماه را هدر داد؟
