بغض پوگبا ترکید؛ اشک‌های هنگام تولد
به گزارش فوتبال 360، شبیه به نوزادی که تازه پا به دنیا گذاشته و پدیده‌ها برایش ناشناخته‌اند، اشک می‌ریزد. با این حال به چنین نوزادی فقط شباهت دارد. او انگار یک بار در این دنیا زندگی کرده و حالا دوباره متولد شده و به رسم عادت نوازادان گریه سر داده. این نوزاد یقینا برای زندگی‌اش و برای فرصت عمر، هدفی خواهد داشت. هرکسی هدفش را گم می‌کند، خودش را از یاد برده. این گزاره می‌تواند مصادیق متعددی در همه زمینه‌ها در میان همه اقشار داشته باشد و فوتبال دنیا هم از این قاعده مستثنی نیست. او در نوجوانی در آکادمی منچستریونایتد آن هم در دوران شکوه این باشگاه و پادشاهی الکس فرگوسن دلبری می‌کرد. نوع ضربه زدنش به توپ منحصر به خودش بود و دیدش در زمین هم با دیگران فرق داشت. اغلب حرکاتش تا خوشحالی بعد از گلش و حتی مدل موهایش هم همگی جالب به نظر می‌رسیدند و در یک برآیند شخصیتی پیچیده و سنگین، برندی به نام پل پوگبا را می‌ساختند. برندی که فرگوسن دوستش نداشت؛ نه به خاطر خودش، بلکه به دلیل مدیر برنامه‌هایش! اسطوره اسکاتلندی، پوگبا را از دست داد. همه او را سرزنش کردند اما بعدها معلوم شد حق با فرگوسن بود.او فقط در حال لذت بردن از فوتبال، درخشش در میانه میدان، گلزنی و از خوشحالی‌های بعد از گلش بود. با این حال عده‌ای سودجو، استعداد او در نقش بازی کردن و ارائه‌های تبلیغاتی را دیدند و بر همین اساس زندگی پل پوگبا و به عبارت دقیق‌تر زندگی حرفه‌ای و فوتبالی این بازیکن در یک دوگانگی ارزشی شدید قرار گرفت. حالا نتیجه این انحراف مسیر را در اشک‌های او می‌بینیم.
کودک گمشده
کدام انتخاب اشتباه یا کدام مسیر انحرافی، پل پوگبا را از مسیر رسیدن به لیست نامزدهای توپ طلا به افت و انزوا و مصدومیت‌های طولانی و محرومیت بزرگ رساند؟ شاید نیاز به ساعت‌ها تحلیل و بررسی دقیق داشته باشد و از ظرفیت این قاب نوشتاری بیرون است. لحظه امضای قرارداد با موناکو شاید بهترین لحظه چند سال اخیر زندگی‌اش باشد. یک میز، یک خودکار و طرف مقابلی که مثل دوران نوجوانی از پوگبا می‌خواهد فقط برایش فوتبال بازی کند.هافبک فرانسوی بهتر از همه خوشحالی‌های بعد از گل و نمایش‌های تبلیغاتی، فوتبال بازی کردن را بلد بود. موناکو، پوگبا را به یاد خودش انداخته و این‌گونه با یافتن کودک عاشق فوتبال درونش به اشک می‌افتد و از بروز احساساتش جلوی دوربین امتناع نمی‌کند. این یک تولد دوباره است. اگر چه کمی دیر اتفاق افتاده اما باید قدردانش باشد. امکان داشت پل پوگبا را دیگر در هیچ زمین فوتبالی به عنوان بازیکن نبینیم. حالا اما دوباره استوک می‌پوشد، ساق‌بندهایش را سفت می‌کند، پیراهن تیمش را به تن می‌کند و از اینجا به بعد فقط بوی چمن! بوی چمن او را به 16 سالگی خواهد برد؛ وقتی در آکادمی یونایتد توجه‌ها را جلب کرده بود. این رایحه، وقتی پا به توپ می‌شود و میخ استوک را بر تن سبز چمن فرود می‌آورد، او را به دوران درخشش در دوره اول حضورش در یوونتوس می‌رساند. کودک گمشده در طمع‌ورزی مدیران برنامه و در سودجویی شرکت‌های تبلیغاتی یک بار دیگر می‌تواند با فوتبال و رفاقت دیرینه‌اش با توپ، کودکی کند. شاید برای این ادعا زود باشد اما می‌توان حدس زد شک‌های پوگبا و چهره کودک شده این مرد بالغ، نوید یک نسخه جذاب از او را در سال‌های باقی مانده از فوتبالش می‌دهد. دیگر حق ندارد هدفش را گم کند و در نتیجه، خودش را از یاد ببرد. فوتبال یک بار دیگر یکی از فراموش شده‌هایش را در آغوش گرفت و موناکو نسخه درس‌آموخته و متنبه شده پل پوگبا را به میدان می‌فرستد. منتظر درخشش دوباره ستاره فرانسوی باشید و کسی چه می‌داند شاید تیم ملی فرانسه با همه دارایی‌های گسترده‌اش از حیث مهره و بازیکن، باز هم هنوز یک جای خالی برای هافبک خلاقی مثل پوگبا در جام جهانی 2026 داشته باشد. اگر او را در جام جهانی دیدیم، می‌توانیم بفهمیم اشک‌های امروزش واقعا کودکانه و از سر پیدا کردن هویت واقعی و هدف قدیمی‌اش بوده و این تولد دوباره، یک موفقیت در دوران حرفه‌ای پوگباست.
*حسین سعیدی نیکو
