سربلندی فلومیننزه و الهلال؛ جام جهانی باشگاه‌ها، لیگ قهرمانان نشد!
به گزارش فوتبال 360، برخلاف پیش‌بینی‌های گسترده و نگاه سنگین رسانه‌ها و هواداران فوتبال، جام جهانی باشگاه‌ها در ایالات متحده آمریکا به جای آن‌که به نسخه‌ای جهانی از لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شود، حالا بیش از هر زمان دیگری بوی شگفتی، غرور ملی و پایان انحصار اروپایی‌ها را می‌دهد. در مهم‌ترین شب مرحله یک‌چهارم نهایی، ۲ مدعی بزرگ قاره سبز، یعنی اینتر و منچسترسیتی به شکلی غیرمنتظره مغلوب نمایندگان آمریکای جنوبی و آسیا شدند؛ فلومیننزه و الهلال.
جادوی ماراکانا در خاک آمریکا
تیم برزیلی که با رهبری بی‌نقص تیاگو سیلوا وارد تورنمنت شده بود، موفق شد با نمایشی بسیار منظم و الهام‌گرفته از فوتبال سنتی آمریکای جنوبی، تیم پرستاره و پرانگیزه اینتر را با نتیجه ۲ بر صفر شکست دهد. گل‌های ژرمن کانو و هرکولس کافی بودند تا تیم ایتالیایی از رقابت‌ها کنار برود. تیاگو سیلوا در آستانه ۴۱ سالگی، نه‌تنها در خط دفاع بی‌نقص نشان داد بلکه بارها با رهبرانه‌ترین شکل ممکن بازیکنان جوان‌تر تیمش را هدایت کرد.
از سوی دیگر، تیم کریستین کیوو در طول بازی گرفتار ضدحملات دقیق و بازی فیزیکی حریف شد. آمار نشان می‌دهد اینتر با مالکیت ۶۲ درصدی توپ و ۱۶ شوت به سمت دروازه، کنترل بازی را در اختیار داشت اما تمرکز پایین در فاز دفاعی و ناتوانی در مهار ریتم متغیر فلومیننزه به قیمت یک حذف سنگین انجامید.
فوتبال واکنش‌گرای اینزاگی علیه سیستم پپ
اما شاید بزرگ‌ترین شوک جام زمانی رقم خورد که الهلال عربستان موفق شد در دیداری جذاب و تماشایی با نتیجه پرگل 4-3 منچسترسیتی را حذف کند. این بازی بیش از زمین در ذهن‌ها و در دقایق کلیدی رقم خورد. الهلال با بهره‌گیری از بازی فشرده، پرس مقطعی و دفاع چندلایه، موفق شد برنامه‌های پپ گواردیولا (با بیش از ۷۰ درصد مالکیت) را بی‌اثر کند.
نقش رنان لودی و کالیدو کولیبالی در خط دفاع، همچنین درخشش کانسلو در سمت راست به همراه واکنش‌های نجات‌بخش یاسين بونو، توانست خط حمله سیتی را تا جای ممکن محدود کند. جالب‌تر اینکه پپ گواردیولا پس از بازی در کنفرانس مطبوعاتی با اشاره به ساختار دفاعی حریف به الهلال تبریک گفت و آن‌ها را منظم‌تر از آنچه تصور می‌کردیم توصیف کرد.
در فاز تهاجمی زوج مالکوم و لئوناردو خط دفاع سیتی را نابود کردند و دروازه تیم رقیب 4 بار گشودند. البته در رقم خوردن این نتیجه نباید از فرصت‌طلبی الهلالی‌ها و فرصت‌سوزی سیتیزن‌ها غافل شویم. قطعا در شبی دیگر این نتیجه شگفت انگیز رقم نمی‌خورد.
پایان یک روایت، آغاز یک واقعیت؟
جام جهانی باشگاه‌ها از ابتدا با این پیش‌فرض آغاز شد که فینالی از جنس رئال مادرید - منچسترسیتی یا اینتر - پاری‌سن‌ژرمن در انتظار ماست اما حالا با حذف ۲ غول اروپایی و صعود تیم‌هایی از برزیل و عربستان این رقابت‌ها به ماهیتی تازه دست یافته؛ رقابت میان فلسفه‌ها و فرهنگ‌های مختلف فوتبالی و نه فقط نمایش انحصاری قدرت اروپا.
فلومیننزه و الهلال حالا در یک‌چهارم نهایی حضور دارند و فراتر از انتظار ظاهر شده‌اند. این موفقیت نه‌تنها برای باشگاه‌های‌شان، بلکه برای کل قاره‌هایشان اعتبارساز است. فراتر از آن، شاید پیامی برای فیفا هم باشد؛ اگرچه فوتبال اروپا همچنان در سطح مالی و فنی برتر است اما وقتی نوبت به تورنمنت‌های حذفی و شرایط خاص می‌رسد، شور، تجربه و هماهنگی می‌توانند هر غولی را زمینگیر کنند.
حالا طرفداران شکل جدید این جام بیش‌تر خواهند شد و فیفا با قدرت و منابع مالی بیش‌تری دوره‌های بعدی این رقابت را برگزار خواهد کرد.
