هافبک فرانسوی رئال، زیر ذره‌بین؛ شوامنی، شاه مهره ایده‌های آلونسو
به گزارش فوتبال 360، در دنیای فوتبال مدرن، انعطاف تاکتیکی به یکی از مهم‌ترین ابزارهای مربیان برای غلبه بر رقبا تبدیل شده . ژابی آلونسو، سرمربی رئال مادرید با بهره‌گیری از هوش تاکتیکی و فلسفه‌ای پویا، این هنر را به سطح جدیدی برده و اورلین شوامنی، هافبک چندمنظوره فرانسوی، ستون اصلی اجرای این ایده‌ها نام گرفته. توانایی شوامنی در تطبیق با تغییرات سیستمی به‌ویژه در جابه‌جایی بین آرایش‌های ۴ و ۳ دفاعه نقشی کلیدی در پیروزی‌های اخیر رئال مادرید ایفا کرده.
پلی بین استحکام دفاعی و خلاقیت هجومی
ژابی آلونسو که در دوران مربیگری‌اش در بایرلورکوزن با استفاده از سیستم‌های مبتنی بر ۳ مدافع به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت، در رئال مادرید با مسائل متفاوتی روبه‌رو شده. مصدومیت بازیکنانی نظیر ادر میلیتائو و داوید آلابا، محدودیت‌هایی در خط دفاعی ایجاد کرده و آلونسو را واداشته تا از انعطاف‌پذیری بازیکنانی مانند شوامنی برای حفظ تعادل تیم بهره ببرد.
آلونسو در کنفرانس خبری پس از پیروزی رئال مادرید مقابل دورتموند در جام جهانی باشگاه‌ها اظهار داشت: «اورلین فضاها را به‌خوبی بست و در مالکیت توپ هم عالی بود. او را کمی جلوتر بازی دادیم تا برتری تاکتیکی ایجاد کنیم.» این اظهارات نشان‌دهنده اعتماد آلونسو به توانایی شوامنی در اجرای نقش‌های چندگانه است.
نقشی چندگانه
شوامنی که به‌طور سنتی به‌عنوان هافبک دفاعی شناخته می‌شود در سیستم آلونسو وظایفی فراتر از یک هافبک شماره ۶ بر عهده دارد. او نه‌دتنها در قطع توپ و حفظ تعادل دفاعی مهارت دارد، بلکه با دقت پاس ۸۸ درصدی و توانایی بازی‌سازی از عقب زمین به‌عنوان نقطه شروع حملات رئال عمل می‌کند. این ویژگی‌ها به آلونسو امکان داده تا او را در موقعیت‌های مختلف از هافبک میانی تا مدافع میانی سوم به کار گیرد.
انعطاف تاکتیکی با محوریت شوامنی
یکی از بارزترین ویژگی‌های مربیگری آلونسو، توانایی او در تغییر سیستم در جریان بازی است. رئال مادرید معمولاً با آرایش 1-3-2-4 یا 3-3-4 بازی را آغاز می‌کند اما آلونسو در لحظات کلیدی به‌ویژه برابر تیم‌هایی با پرس سنگین یا ضدحملات سریع مانند دورتموند به سیستم‌های 3 دفاعه (مانند 3-4-3 یا 2-5-3) روی می‌آورد. این تغییر نیازمند هماهنگی دقیق و بازیکنانی با هوش تاکتیکی بالاست و بدون حضور شوامنی عملاً غیرممکن به نظر می‌رسد.
در بازی مقابل دورتموند، آلونسو با عقب کشیدن شوامنی به خط دفاعی، آرایش تیم را از 1-3-2-4 به 3-4-3 تغییر داد. رئال با این جابه‌جایی و اضافه کردن یک مدافع میانی، عقب زمین را تقویت کرد و همزمان با استفاده از بال‌های سرعتی تکنیکی مانند وینیسیوس جونیور و رودریگو، عرض زمین را نگه داشت. شوامنی در این نقش، نه‌تنها وظایف دفاعی را با موفقیت انجام داد (با ثبت ۳ تکل موفق و ۲ قطع توپ) بلکه با پاس‌های بلند دقیق، حملات رئال را از عقب زمین برر. این توانایی او در تغییر نقش از هافبک به مدافع به آلونسو انعطاف لازم برای واکنش به تغییرات تاکتیکی حریف را می‌دهد.
در دیدار مرحله گروهی مقابل پاچوکا شاهد چنین اتفاقی بودیم. رئال پس از اخراج رائول آسنسیو ۱۰ نفره شد و آلونسو با تغییر سیستم به 3-4-3 و قرار دادن شوامنی در کنار آنتونیو رودیگر و دین هاوسن، موفق شد تعادل دفاعی تیم را حفظ کند و در نهایت به پیروزی دست یابد.
آینده شوامنی در سیستم آلونسو
شوامنی نه‌تنها به دلیل توانایی‌های فیزیکی و فنی، بلکه به خاطر هوش تاکتیکی‌اش، مهره‌ای غیرقابل جایگزین برای آلونسو نام گرفته. او با درک عمیق از موقعیت‌های بازی، قادر است به سرعت بین نقش‌های دفاعی، میانی و حتی هجومی جابه‌جا شود.
علاوه بر این، شوامنی در لحظات مالکیت توپ، نقشی مشابه با آنچه آلونسو در دوران بازیگری‌اش برای رئال مادرید و بایرن مونیخ ایفا می‌کرد، بر عهده دارد. او با پاس‌های عمقی و توانایی حفظ آرامش تحت فشار به رئال مادرید اجازه می‌دهد از پرس حریفان خارج شود و حملات را سازمان‌دهی کند. این نقش در سیستم 2-5-3 آلونسو، که در آن 2 هافبک میانی (معمولاً شوامنی و والورده) وظیفه ایجاد برتری عددی در میانه میدان را دارند، برجسته‌تر می‌شود.
